بریده‌هایی از کتاب چهار میثاق

شما به جای هر میثاق دردآوری که می‌شکنید، باید یک میثاق شادی‌آور بگذارید. این موجب می‌شود میثاق قبلی دیگر نتواند بازگردد. اگر میثاق جدید بتواند همان مقدار فضا را اشغال کند، آن‌وقت میثاق قبلی هرگز نمی‌تواند برگردد، چون جایش پر شده است.

اولین آنها «استادی در آگاهی» است؛ یعنی شما آگاه شوید که واقعآ چه کسی هستید و چه امکاناتی دارید. دومین آنها «استادی در دگرگونی» است: چگونه تغییر کنید، چگونه از اهلی شدن گذشته رها شوید. سومین آنها «استادی در نیت» است.

مشکل بیشتر آدم‌ها این است که زندگی می‌کنند بی‌آن‌که دریابند ذهنشان تحت تسلط قاضی و قربانی قرار دارد، و به همین دلیل فرصتی برای آزاد بودن ندارند.

اگر شکست خوردید، خود را مورد قضاوت قرار ندهید. اجازه ندهید که قاضی‌تان این رضایت را به دست آورد که شما را محکوم کند. محکم و پرطاقت باشید. دوباره برخیزید و دوباره با خود میثاق ببندید.

اگر بیشترین تلاشتان را بکنید، احساس خوبی نسبت به خود خواهید داشت حتی اگر هنوز هم تصورات باطل بکنید، هنوز هم همه چیز را به خود بگیرید و هنوز هم معصومانه از کلام استفاده نکنید.

ما نیاز نداریم چیزی را بدانیم یا ثابت کنیم. فقط بودن، خطرکردن و از زندگی لذت بردن است که اهمیت دارد. وقتی می‌خواهید نه بگویید، نه بگویید، و وقتی می‌خواهید بله بگویید، بله بگویید. شما حق دارید که خودتان باشید. شما فقط وقتی بیشترین تلاشتان را می‌کنید، می‌توانید خودتان باشید.

آموختن از اشتباه به این معنی است که تمرین کنید، به نتیجه کارتان منصفانه نگاه کنید و به تمرین ادامه دهید. این امر آگاهی شما را افزون می‌کند.

اگر شما اقدام به عملی کنید فقط به خاطر نفس آن عمل و بدون انتظار پاداش، متوجه می‌شوید که از هر کاری می‌کنید لذت می‌برید.

وقتی آنچه را هستیم دوست نداشته باشیم، راه‌های بی‌شماری برای آزار دادن خود در اختیار داریم.

تو به این دنیا نیامده‌ای که زندگی یا شادی‌ات را قربانی کنی. تو برای زندگی‌کردن، برای شاد بودن و برای عشق‌ورزیدن آمده‌ای.

شما باید همچنین شهامت این را بیابید که آنچه را می‌خواهید درخواست کنید. هر کسی حق دارد که به شما «آری» یا «نه» بگوید، و شما همیشه حق دارید که درخواست کنید. به همین صورت، هر کسی حق دارد که از شما درخواست کند، و شما هم حق دارید «آری» یا «نه» بگویید.

راه احتراز از تصورکردن پرسش کردن است. مطمئن شوید که ارتباط شما شفاف است. اگر نمی‌فهمید، بپرسید. شهامت این را داشته باشید که تا دست‌یافتن به شفافیت کامل، به پرسیدن ادامه دهید، و تازه آن‌وقت هم تصور نکنید که همه چیز را درباره موقعیت مورد نظر می‌دانید.

«عشق من او را عوض می‌کند.» اما این حقیقت ندارد. عشق شما هیچ کس را عوض نمی‌کند. دیگران اگر تغییر می‌کنند، به این دلیل است که می‌خواهند تغییر کنند، نه به این دلیل که شما می‌توانید آنها را عوض کنید.

نحوه فعالیت ذهن انسان بسیار جالب است. ما نیاز داریم که همه چیز را توجیه کنیم، همه چیز را توضیح بدهیم و همه چیز را بفهمیم تا احساس امنیت کنیم. ما میلیون‌ها سؤال داریم که به پاسخ نیاز دارند، چون چیزهای بسیاری هست که ذهن منطقی نمی‌تواند توضیحشان دهد. مهم نیست که پاسخ صحیح باشد یا نه؛ صِرفِ پاسخ گرفتن موجب احساس امنیت می‌شود. به همین دلیل است که تصورات به سر راه می‌دهیم.

ما فقط آنچه را می‌خواهیم می‌بینیم و آنچه را می‌خواهیم می‌شنویم. چیزها را آن‌طور که هستند درک نمی‌کنیم. عادت داریم خیالپردازی‌هایی کنیم که هیچ مبنایی در واقعیت ندارند. ما عملا در ذهن خود خیالاتی می‌پرورانیم. چون چیزی را نمی‌فهمیم، درباره معنای آن به تصوراتمان متوسل می‌شویم، و هنگامی که حقیقت روشن می‌شود، حباب خیالات ما درهم می‌شکند و درمی‌یابیم که واقعیت اصلا با آنچه ما می‌پنداشتیم مطابقت ندارد.

شما هرگز مسئول اعمال دیگران نیستید؛ فقط مسئول خودتان هستید. وقتی که واقعآ این مطلب را درک کردید و از به‌خود گرفتن همه چیز دست برداشتید، آن وقت به سختی امکان دارد که سخنان یا اعمال دیگران موجب آزارتان شود.

وقتی ما آدم‌ها را همان‌طور که هستند ببینیم بدون این که رفتار و گفتار آنها را به خود بگیریم، هرگز از آنها آزار نمی‌بینیم. حتی اگر دیگران به شما دروغ بگویند، ایرادی ندارد. آنها به شما دروغ می‌گویند چون می‌ترسند. می‌ترسند که شما متوجه شوید آنها کامل نیستند.

گناه با طردِ خویشتن آغاز می‌شود. طردِ خویشتن بزرگ‌ترین گناهی است که مرتکب می‌شوید. در زبانِ مذهب، طردِ خویشتن گناهی کبیره است و موجب مرگ می‌شود.

شما وقتی معصومانه عمل می‌کنید، وقتی بی‌گناه هستید، مسئولیت اعمال خود را می‌پذیرید، اما خود را مورد قضاوت قرار نمی‌دهید و سرزنش نمی‌کنید.

گناه کاری است که شما به زیان خویشتنِ خویش انجام می‌دهید. هر احساس، باور یا کلامی که به زیان شماست گناه است. شما وقتی برای هر چیزی خود را مورد قضاوت قرار می‌دهید یا سرزنش می‌کنید، به زیان خویش عمل می‌کنید.