بریده‌هایی از کتاب نیلوفر و مرداب

«برای شاد بودن منتظر چه هستید؟»

آن افرادی را که می‌پنداریم عامدانه سبب رنج‌های ما می‌شوند قربانی رنج‌های زندگی خودشان هستند.

رنج و شادی از هم جدا نیستند.

شادی، آرامش و آزادی مسئله‌هایی صرفاً «فردی» نیستند. در این رویکرد تنها زمانی فرد زندگی‌اش را خوب می‌داند که زمانه‌اش نیز «خوب» باشد.

ما واقعیت‌ها را رها نمی‌کنیم، بلکه ایده‌ها و تصورات اشتباه دربارهٔ واقعیت را رها می‌کنیم.

آموزه‌های او در این کتاب به‌طور همزمان سویه‌هایی فردی، اجتماعی و سیاسی دارد و درعین‌حال قابل تعمیم به تمام انسان‌ها، فارغ از تنوع تیپ شخصیتی، سن، محیط، ژنتیک، ارزش‌های عقیدتی و اخلاقی‌شان است.

رنج، جنبه‌هایی سودمند نیز دارد. می‌تواند برای ما یک معلم بزرگ باشد.

اندک تفاوتی میان لذت و شادی وجود دارد: در لذت همیشه برخی عوامل هیجان و انتظار وجود دارد، اما در شادی همیشه سکین و رهایی است.

اندک تفاوتی میان لذت و شادی وجود دارد: در لذت همیشه برخی عوامل هیجان و انتظار وجود دارد، اما در شادی همیشه سکین و رهایی است.

توانایی بهره‌مندی از شادی مستلزم این نیست که رنج‌هایمان را به صفر‌برسانیم. در‌واقع، مهارت شاد بودن مهارت درست رنج‌کشیدن نیز هست.

تنها هنگامی می‌توانید دیگری را درک کنید و به او عشق بورزید که از پیش توانسته باشید خودتان را درک کنید و به خودتان عشق بورزید.

وقتی چیزی زیبا در دیگری می‌بینیم این گرایش در ما هست که از چیزهای نازیبای او چشم بپوشیم. در وجود ما انسان‌ها هم صفات مثبت و هم صفات منفی یافت می‌شود. بنابراین هنگامی که یکی از عزیزانتان شما را تحسین می‌کند و می‌گوید که مظهر کمال هستید، می‌توانید بگویید: «عزیزم، تنها تا حدودی حرف تو درست است. خوب می‌دانی که ویژگی‌های دیگری هم در وجود من هست.» با این کار فروتنی خود را از دست نمی‌دهید و قربانی خودفریبی نخواهید شد، زیرا شما می‌دانید که مظهر کمال نیستید.

ما خودمان نیاز به کمک داریم و دیگران هم نیاز به کمک دارند. هیچ‌کدام از ما به تنبیه نیاز نداریم. پس هنگامی که از کسی خشمگین می‌شوید و دچار رنج هستید، نکوشید با انجام کاری و یا گفتن سخنی او را تنبیه کنید؛ چراکه رنج‌های بسیاری نیز درون او وجود دارد و او هم دچار رنج است. پس تنبیه او به‌هیچ‌وجه شرایط را بهبود نمی‌بخشد.

شاد‌بودن مستلزم این نیست که تمام رنج‌ها به پایان برسند. شرایط تجربهٔ شادکامی در همین لحظه و همین جایی که قرار دارید هم فراهم است. اما پیش از هر چیز ممکن است لازم باشد در افکار و عقایدتان دربارهٔ شادی تجدیدنظر کلی کنید. افکار و عقاید شما دربارهٔ شادی می‌تواند به‌خودیِ‌خود اصلی‌ترین مانعی باشد که شما را از شادی راستین دور نگه می‌دارد

تلاش‌های ما در راه کاستن از تنش‌ها کارساز نخواهند بود مگر آنکه ابتدا وجود آنها را بپذیریم.

«من دچار رنج هستم و می‌خواهم این را بدانی. تمام تلاشم را می‌کنم که این رنج‌ها را به‌درستی شناسایی کنم. لطفاً کمکم کن.»

. مارا پرسید: «تو کیستی؟ اینجا چه می‌کنی؟» بودا پاسخ داد: «من دریافته‌ام که این جهان مکان بسیار زیبایی برای زندگی است. منظرهٔ این جهان به چشمم بس دوست‌داشتنی می‌نماید. سپیده‌دمان، شامگاهان، و نیمروزان آن زیباست. این شگفتی‌ها را می‌بینم و مرا بسیار شاد می‌کند. برای شادی به هیچ مالکیت و ثروتی نیاز ندارم. همهٔ آنچه برای شادی نیاز دارم این فرصت است که همچنان اینجا بنشینم و بتوانم روی این سیارهٔ زیبا و شگفت‌انگیز گام بردارم. برای شادی به هیچ‌چیز‌نیاز ندارم.»

برخی می‌گویند رنج یک توهم است و برای خردمندانه‌زیستن باید «فراتر» از رنج و لذت بیندیشیم. اما من برعکسِ این را می‌گویم. روش رنج‌کشیدنِ درست و شاد‌بودن این است که با آنچه واقعاً در حال رخ‌دادن است در ارتباط باشیم؛ در این صورت، بینشی رهایی‌بخش دربارهٔ ماهیت راستین لذت و رنج به دست می‌آوریم.

اگر رنج‌هایمان دوام می‌آورند و زنده می‌مانند به این دلیل است که خوراک آنها را تأمین می‌کنیم. ما

اگر ‌بدانیم چگونه مراقب رنج‌هایمان باشیم، نه‌تنها بسیار‌بسیار کمتر‌رنج می‌کشیم، بلکه می‌توانیم محیط پیرامون خود و جهان را شادتر کنیم.