بریده‌هایی از کتاب نیلوفر و مرداب

باشد که بی‌آنکه نسبت به افراد بی‌تفاوت باشم از دلبستگی و نفرت رها باشم.

اگر رنج‌هایمان دوام می‌آورند و زنده می‌مانند به این دلیل است که خوراک آنها را تأمین می‌کنیم. ما با رنج، پشیمانی، و غم‌هایمان همان کاری را می‌کنیم که حیوانات نشخوارکننده با غذاهایشان می‌کنند!

رنج، آن کودک آسیب‌دیده و گریان است که کمک و توجه ما را می‌طلبد. متأسفانه ما ندای کودک درون را نادیده می‌گیریم.

یکی از دشوارترین کارها برای ما پذیرفتن این واقعیت است: هیچ قلمرویی نیست که در آن تنها شادی باشد و بس، بی‌هیچ رنجی.

ثمرهٔ تنفس آگاهانه این است که ذهن، در ‌«لحظهٔ حال»، تنها یک موضوع برای توجه و اندیشیدن دارد که همان عمل دم و بازدم است. اگر تنفس آگاهانه را، که همان توجه کامل به دم و بازدم است، ادامه دهیم آن احساس حضور ذهن و رهایی را حفظ خواهیم کرد. تنفس آگاهانه ما را یاری می‌کند تا با رهایی از افکار زائد و با ذهنی پاک‌تر‌بتوانیم دربارهٔ مسائل زندگی بهتر تصمیم بگیریم. با ذهنی رها و پاک بهتر می‌توانیم تصمیم بگیریم تا آنگاه که ذهنمان درگیر ترس، خشم، و نگرانی‌هاست.

نباید بکوشیم از روبه‌رو شدن با چیزهای ناخوشایند فرار کنیم. با پذیرفتن، عمیق نگریستن، و رسیدگی به رنج‌ها آنها را به شفقت تبدیل می‌کنیم و راهی به‌سوی شادی می‌یابیم.

شعار ما باید این باشد: «از مصائب مگریز، بلکه با جرئت بیشتر‌به مقابله با آنها بپرداز.» تا زمانی که فرجام واقعه‌ای خطرناک نامعلوم است، تا وقتی که هنوز این امکان هست که ورق برگردد و عاقبت کار نیکو باشد، نباید به ناامیدی اندیشید، بلکه فقط باید به فکر مقاومت بود؛ چنانکه وقتی لکه‌ای آبی در آسمان ابری می‌بینیم نباید از بهبود هوا ناامید شویم. باید چنان رفتار کرد که اگر جهان نیز بر سر ما ویران شود متزلزل نشویم. کل زندگی چندان ارزش ندارد که به‌خاطر آن ازسرِ ترس بر خود بلرزیم یا دل‌افسرده شویم، تا چه رسد به نعمت‌های آن.

شادی شما بر شادی‌های تمام جهان می‌افزاید و رنج شما رنج تمام جهان است

هنگامی‌که کسی با شما صحبت می‌کند ممکن است تلخی و تندی، استنباط‌های نادرست، و تهمت‌های فراوانی در گفتار او باشد. اگر بگذارید این موارد آتش خشم را درون شما شعله‌ور سازد، آنگاه استعداد و ظرفیت عمیق گوش‌دادن را از دست می‌دهید.

اگر می‌کوشیم با مصرف‌گرایی رنج‌هایمان را نادیده بگیریم یا حواسمان را از آنها پرت کنیم، در نهایت، بیشتر‌رنج خواهیم کشید. ت

گران‌بهاترین چیزی که می‌توانید به عزیزتان پیشکش کنید همین حضور تمام‌وکمالتان در کنار اوست. و این چیزی نیست که بتوانید با پول از فروشگاه بخرید.

پُر‌واضح است که گاهی «رها‌کردن» شجاعت زیادی می‌طلبد، اما به‌محضِ اینکه این کار را بکنید، سریعاً شادی را تجربه می‌کنید. ازاین‌رو، متوجه می‌شوید که مجبور نیستید برای یافتن شادی دنبال آن بگردید.

اگر قادر هستید کتابی را بخوانید، اگر قادر هستید این کلمات را بخوانید و معنای آنها را درک کنید، هم‌اکنون از بسیاری از افراد دیگر خوش‌اقبال‌ترید.

گذشته را مرور می‌کنیم و برای آینده نگران می‌شویم. و این عمل را حتی لحظه‌ای متوقف نمی‌کنیم تا نفسی تازه کنیم و بفهمیم که در این بین در حال رنج‌کشیدنیم. تا اینکه ناگهان، به‌طور غیرمنتظره‌ای، رنج‌ها ما را به زانو درمی‌آورند

هرجا که رنج باشد شادی هم حضور دارد.

در زمانهٔ ما، یعنی زمانه‌ای که در آن فرهنگ رو به زوال است و عناصر هویت‌بخشِ جمعی در حال فروپاشی‌اند، نخستین واکنشِ دفاعی یک فرد، پناه‌بردن به درون خویش است.

هنگامی که یاد بگیریم چگونه رنج‌هایمان را بپذیریم، در آغوش بکشیم، و درک کنیم، بسیار کمتر ‌رنج می‌کشیم. علاوه بر این، قادر خواهیم بود پیش‌تر ‌برویم و رنج‌هایمان را برای خودمان و دیگران به درک، لذت، و شفقت تبدیل کنیم.

توانایی بهره‌مندی از شادی مستلزم این نیست که رنج‌هایمان را به صفر‌برسانیم. در‌واقع، مهارت شاد بودن مهارت درست رنج‌کشیدن نیز هست. هنگامی که یاد بگیریم چگونه رنج‌هایمان را بپذیریم، در آغوش بکشیم، و درک کنیم، بسیار کمتر ‌رنج می‌کشیم.

تا زمانی که فکر‌و‌ذکرمان ترس و ناامیدی باشد نمی‌توانیم از درد و رنج دیگران بکاهیم. درست رنج‌کشیدن نیاز به مهارت دارد. اگر ‌بدانیم چگونه مراقب رنج‌هایمان باشیم، نه‌تنها بسیار‌بسیار کمتر‌رنج می‌کشیم، بلکه می‌توانیم محیط پیرامون خود و جهان را شادتر کنیم.

ابتدایی‌ترین عمل برای خلق «ذهن‌آگاهی» این است که آگاهانه نفس بکشیم.