بریده‌هایی از کتاب توجیه المسائل کربلا

«‌وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیک لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَک مِنَ الْجَهالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلالَة» و[ حسین (ع) ]جانش را فدای تو کرد تا بندگانت را از جهالت و نادانی و سردرگمی و گم‌راهی رهایی بخشد.

در تنهایی باید فریاد زد و در همه‌گاه و همه‌حال نباید «‌راه» را رها کرد و نیمه‌تمام گذاشت.

امام فرمود: «‌ای مردم! هر یک از شما که توان صبر کردن بر تیزی شمشیر و ضربه نیزه‌ها دارد، هم‌راه ما بماند، وگرنه برگردد!

امیرالمؤمنین در مورد دنیا می‌فرماید: دَارٌ بِالْبَلَاءِ مَحْفُوفَة۹۵ دنیا خانه‌ای است پوشیده از بلاها.

مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه زبان‌شان، حمایت و پشتیبانی‌شان از دین تا آن‌جا است که زندگی‌شان در رفاه است و آن‌گاه که در بوته امتحان قرار گرفتند، دین‌داران کم خواهند بود.

عده‌ای در کربلا حاضر نشدند و بهانه‌شان این بود که اگر در کربلا بیاییم، کشته می‌شویم، در حالی که در این شرایط اسلام به افرادی مثل ما نیاز دارد

باید اولویت‌ها را هم‌راه امام انتخاب کرد، نه زودتر نه دیرتر. «‌المتقدّم لهم مارق و المتأخّر عنهم زاهق و اللّازم لهم لاحق‌» ۶۳

چه حادثه‌ی شگفتی که واجب هم به پای او کنار می‌رود، حتی حج، حجّ واجب، چرا که حسین "اوجب" است و جایی که "اوجب" هست ترجیح بر "واجب" پیدا کردن امری بدیهی است. این‌جاست که باید اولویت را تعیین کرد

می‌توان گفت توجیه گناه یک نوع کلاه‌برداری دینی است

پس یک هشداری که پیدا می‌شود این است که اگر توجیه کردی و مسئولیتت را انجام ندادی، باید منتظر مجازات باشی.

«‌وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ ائْذَنْ لی‌ وَ لا تَفْتِنِّی أَلا فِی الْفِتْنَةِ سَقَطُوا وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحیطَةٌ بِالْکافِرین». ۱۷ بعضی از آن‌ها می‌گویند به ما رخصت ده تا در جهاد شرکت نکنیم و ما را به گناه گرفتار مساز. آن‌ها هم اکنون در گناه سقوط کرده‌اند و جهنم، کافران را احاطه کرده است!

«‌وَ یَسْتَأْذِنُ فَریقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ وَ یَقولونَ انَّ بُیوتَنا عَوْرَةٌ وَ ما هِیَ بِعَوْرَةٍ انْ یُریدونَ الّا فِراراً» ۱۳ یک دسته از آنان از پیغمبر اجازه مراجعت می‌خواهند و می‌گویند خانه‌هامان بی‌حفاظ است، حصار کافی ندارد و حال آن‌که خانه‌هاشان بی‌حفاظ نیست، جز فرار، قصدی ندارند.

استقامت در برابر ظاهربینی‌ها و توجیهات شرعی و عقلی باعث شد که دین اسلام بماند... حسین توجیه نکرد. کاش دیگران هم توجیه نکرده بودند تا...

تحمّل مشکلات برای انسان بزرگ، آسان‌تر است تا تحمّل مسائلی که بر حسب موازین - موازین شرعی، موازین عرفی، موازین عقلی ساده - ممکن است خلاف مصلحت به نظر آید

ابی اسحاق می‌گوید: شمر‌بن‌ذی‌الجوشن ابتدا با ما نماز می‌خواند، پس از نماز دست‌های خود را بلند می‌کرد و گفت: خدایا تو می‌دانی که من مردی شریف هستم، مرا مورد بخشش قرار ده. من بدو گفتم چگونه خداوند تو را ببخشد، در حالی که در قتل فرزند پیامبر معاونت کرده‌ای؟ شمر گفت: «‌ما چه کردیم؟ امرای ما به ما دستور دادند که چنین کنیم. ما نیز نباید با آن‌ها مخالفت کنیم. چرا که اگر مخالفت می‌کردیم، از الاغ‌های آب‌کش بدتر بودیم. من به او گفتم: این عذر و توجیه زشتی است. اطاعت تنها در کارهای درست و معروف است.

اگر امام حسین می‌خواست توجیه بکند، دیگر حادثه کربلایی اتفاق نمی‌افتاد. حتی می‌توان گفت که دیگر اسلامی نبود! توجیه نکردن امام حسین (ع) دین را نجات داد... استقامت در برابر ظاهربینی‌ها و توجیهات شرعی و عقلی باعث شد که دین اسلام بماند... حسین توجیه نکرد. کاش دیگران هم توجیه نکرده بودند تا...

توجیه در کلام بزرگان: امام و رهبر معظم انقلاب در نظر دنیاگرایان و ملت‌پرستان، آن‌چه از این اولیای معظم الهی صادر شده، برخلاف‌ عقل‌ و شرع‌ است. قیام بدون تجهیزات کافی را عقل آنان نمی‌پسندد و شرع آنان اجازه نمی‌دهد. (صحیفه امام، ج۲۰، ص۸۷).

قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) یَقُولُ أَنْفِقْ وَ أَیْقِنْ بِالْخَلَفِ وَ اعْلَمْ أَنَّهُ مَنْ لَمْ یُنْفِقْ فِی طَاعَةِ اللَّهِ ابْتُلِیَ بِأَنْ یُنْفِقَ فِی مَعْصِیَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ لَمْ یَمْشِ فِی حَاجَةِ وَلِیِّ اللَّهِ ابْتُلِیَ بِأَنْ یَمْشِیَ فِی حَاجَةِ عَدُوِّ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل‌ حضرت صادق (ع) فرمود: انفاق کن و یقین داشته باش که در آینده به تو خواهد رسید و بدان اگر در اطاعت خداوند انفاق نکنی مجبور خواهی شد که در معصیت پروردگار خرج کنی و هر کس در بر آوردن حاجات دوستان خدا قدم بر ندارد، کارش به‌جایی خواهد رسید که در راه دشمنان خدا گام بردارد.

امیرالمؤمنین در مورد رها کردن دنیا می‌فرماید: آیا آزادمردی نیست که این لقمه جویده حرام دنیا را به اهلش واگذارد؟ همانا بهایی برای جان شما جز بهشت نیست، پس به کم‌تر از آن نفروشید! أَلَا حُرٌّ یَدَعُ هَذِهِ اللُّمَاظَةَ لِأَهْلِهَا إِنَّهُ لَیْسَ لِأَنْفُسِکمْ ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّةَ فَلَا تَبِیعُوهَا إِلَّا بِهَا

پیامبر اسلام (ص) و علی (ع) دشمنان بسیار داشتند، زیرا هرگز سنت‌های غلط جامعه‌ی خود را امضا نکردند و در سخت‌ترین شرایط با جامعه‌ی فاسد مبارزه کردند. بنابراین نباید مرعوب رسم، سنت و فشار جامعه، قرار گرفت، زیرا بعضی آداب و رسوم و سنت‌های جامعه، غلط است که نه تنها نباید قبول کرد، بلکه باید با آن‌ها مبارزه کرد.