بریده‌هایی از کتاب توجیه المسائل کربلا

مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه زبان‌شان، حمایت و پشتیبانی‌شان از دین تا آن‌جا است که زندگی‌شان در رفاه است و آن‌گاه که در بوته امتحان قرار گرفتند، دین‌داران کم خواهند بود.

در چشم تو جا پای عبور ملکوت است می‌گردم از این قبله به سمتی که تو باشی

باید به کعبه پشت کرد و حج واجب را رها کرد و رو کرد به حسین. این است سرّ ادب زیارت در محضر امام: پشت به قبله و رو به امام.

ندای «‌هَلْ مِنْ ناصِرٍ» امام حسین (ع) نیز در روز عاشورا، خطاب به همه کسانی بود که یارای دفاع از حریم و حرم اهل بیت را داشتند. فریاد استغاثه آن حضرت که به «‌هل مِن مغیثٍ» و «‌هلْ مِنْ ذابٍّ» ۶۸ بلند بود، از همه آیندگان، لبّیک اجابت می‌طلبد.

کسانی که با خود گفتند اول حج بگذاریم، بعد به حسین می‌رسیم... نرسیدند! تاریخ می‌خواست به همه درس اهمیت اولویت‌دهی یاد بدهد. جایی که اولویت، "حسین" است، هیچ تأخیری جایز نیست. باید اولویت‌ها را هم‌راه امام انتخاب کرد، نه زودتر نه دیرتر.

زینب شرایط سخت را توجیه نکرد، بلکه از همه چیزش گذشت تا در آن شرایط ولی خدا را یاری کند. زینب در آن شرایط از خانواده‌اش گذشت و آمد کربلا، ولی برخی نتوانستند از کلاس تفسیر، حج و... بگذرند... پس باید زینب عاشورایی شود و نامش تا سال‌ها در کنار حسین باشد...

پس اگر گفتی: «‌ایمان دارم»، باید منتظر امتحان الهی باشی. اگر گفتی: «‌بنفسی انت یا اباعبدالله»، باید منتظر امتحان الهی باشی، باید منتظر باشی که یک جایی این جانت را فدای حسین کنی!

اگر گفتی: «‌ایمان دارم»، باید منتظر امتحان الهی باشی. اگر گفتی: «‌بنفسی انت یا اباعبدالله»، باید منتظر امتحان الهی باشی، باید منتظر باشی که یک جایی این جانت را فدای حسین کنی! تا این‌جا مشخص شد که راهی برای فرار از امتحان‌های الهی نیست. پس باید تلاش کنیم که در امتحان‌های الهی پیروز شویم و سربلند شویم. تعبیر قرآن از پیروزی در امتحانات الهی تعبیر «‌‌احسن عملا» است یعنی کسانی در امتحانات الهی موفق هستند که بهترین عمل را انجام دهند، نه هر عمل خوبی را! در کربلا با حسین باشی، نه این‌که در مدینه در تفسیر بگویی...

معاویة‌بن‌ابی‌سفیان به‌عنوان امیرالمؤمنین معرّفی گردید

فرزند یکی از صحابه را به اسارت گرفته‌اند و اباعبداللّه هرچند وی را برای رفتن و آزاد کردن فرزند تشویق می‌کند و حتّی هزینه لازم را برای رهایی فرزند می‌پردازد، امام را رها نمی‌کند

ابی اسحاق می‌گوید: شمر‌بن‌ذی‌الجوشن ابتدا با ما نماز می‌خواند، پس از نماز دست‌های خود را بلند می‌کرد و گفت: خدایا تو می‌دانی که من مردی شریف هستم، مرا مورد بخشش قرار ده. من بدو گفتم چگونه خداوند تو را ببخشد، در حالی که در قتل فرزند پیامبر معاونت کرده‌ای؟ شمر گفت: «‌ما چه کردیم؟ امرای ما به ما دستور دادند که چنین کنیم. ما نیز نباید با آن‌ها مخالفت کنیم. چرا که اگر مخالفت می‌کردیم، از الاغ‌های آب‌کش بدتر بودیم. من به او گفتم: این عذر و توجیه زشتی است. اطاعت تنها در کارهای درست و معروف است.

هنگامی که عمل انسان با باورها و ارزش‌های وی سازگاری نداشته باشد، آرامش ذهنی خود را از دست می‌دهد، برای آرام‌سازی خود دست به دلیل‌تراشی می‌زند و بهانه‌های فراوانی پیدا می‌کند.

کربلا پایان‌بخش سردرگمی و بلاتکلیفی است. تکلیف همه پس از کربلا معلوم است. هرکس در هرکجا، در هر موقعیت و در هر شرایطی باشد، از کربلا ناگزیر است. اگر بپذیریم که کربلا هر روز در ما اتّفاق می‌افتد (کل ارضٍ کربلا و کل یومٍ عاشورا) و هر روز حسینِ خوبی‌ها و پاکی‌ها به کربلای قلب ما می‌آید و یزید گناه و زشتی در مقابلش صف‌آرایی می‌کند، باید از خودمان بپرسیم: چند بار، رها از بهانه و توجیه، این حسین را لبیک گفته‌ایم؟

«‌کارتان را برای خدا نکنید؛ برای خدا کار کنید! تفاوتش فقط همین اندازه است که ممکن است حسین (ع) در کربلا باشد و من در حال کسب علم برای رضایت خدا...!»

در آن شرایط سخت، راه صحیح را شناختن و دنبال کردن آن، کار هرکسی نیست. این شرایط کسی مثل زینب سلام الله علیها را می‌خواهد... رهبر معظم انقلاب در مورد گیج شدن بزرگان در آن زمان و درباره بصیرت حضرت زینب می‌فرمایند: «‌قبل از حرکت به کربلا، بزرگان مثل ابن عباس و ابن جعفر و چهره‌های نام‌دار صدر اسلام که ادعای فقاهت و شهامت و ریاست و آقازادگی و امثال این‌ها را داشتند، گیج شدند و نفهمیدند چه‌کار باید بکنند؛ ولی زینب کبری گیج نشد و فهمید که باید این راه را برود و امام خود را تنها نگذارد و رفت. نه این‌که نمی‌فهمید راه سخت است؛ او بهتر از دیگران حس می‌کرد. او یک زن بود؛ زنی که برای مأموریت، از شوهر و خانوادهاش جدا می‌شود؛ و به همین دلیل هم بود که بچه‌های خردسال و نوباوگان خود را هم به هم‌راه برد؛ حس می‌کرد که حادثه چگونه است. » ۹ زینب شرایط سخت را توجیه نکرد، بلکه از همه چیزش گذشت تا در آن شرایط ولی خدا را یاری کند.

تعبیر قرآن از پیروزی در امتحانات الهی تعبیر «‌‌احسن عملا» است یعنی کسانی در امتحانات الهی موفق هستند که بهترین عمل را انجام دهند، نه هر عمل خوبی را! در کربلا با حسین باشی، نه این‌که در مدینه در تفسیر بگویی...

راحتی برای مؤمن در دنیا، محال است.

هرکس در هرکجا، در هر موقعیت و در هر شرایطی باشد، از کربلا ناگزیر است. اگر بپذیریم که کربلا هر روز در ما اتّفاق می‌افتد (کل ارضٍ کربلا و کل یومٍ عاشورا) و هر روز حسینِ خوبی‌ها و پاکی‌ها به کربلای قلب ما می‌آید و یزید گناه و زشتی در مقابلش صف‌آرایی می‌کند، باید از خودمان بپرسیم: چند بار، رها از بهانه و توجیه، این حسین را لبیک گفته‌ایم؟

حبیب از اصحاب سؤال کرد: چرا آمدید کربلا؟ جواب دادند: اتینا لننصر غریب فاطمه. مجدد سوال کرد: لِمَ طلقتم "حلائلکم"؟ چرا زنان‌تان را طلاق داده و رها کردید؟ و باز جواب اصحاب همان بود. فقالوا لذلک. ۷۷ همه از حلال دنیای خود گذشتند و همسران‌شان را رها کردند برای آن اولویت بزرگ، یاری غریب فاطمه. و حتی از حلال مباح هم نه، که باید از مستحب و حتی واجب هم گذشت! باید به کعبه پشت کرد و حج واجب را رها کرد و رو کرد به حسین

حرف من این است که آوردن این امان‌نامه می‌توانست یک فرصت باشد برای رایزنی و مذاکره حداقل برای رفع تحریم آب! بگذریم اصلا... حرف در این باره زیاد است. راستی آقا جان! باز هم بگویم این حرف‌ها همه‌اش از سر دل‌سوزی بود ها! وگرنه من شما را بی‌نهایت دوست دارم! مخلص شما: دیپلمات