کتاب وقتی نیچه گریست (خلاصه کتاب)

 به اعتقاد نیچه  زمانی که انسان از مواجهه با سختی‌های رشد شانه خالی می‌کند، خودش را با پسماندهای شهوت جنسی آرام می‌کند

جملهٔ میشل مونتنی، نویسندهٔ فرانسوی را یاد می‌کند: «در اتاقی زندگی کنید که پنجره‌ای رو به گورستان داشته باشد! این منظره ذهن انسان را روشن می‌کند و اولویت‌های زندگی را در نظرش می‌آورد».

مشکل شما اضطراب و ناراحتی نیست، بلکه آن است که ناراحتی شما برای آنچه باید باشد نیست.

((آنان که خواهان آرامش روحی هستند و آن را مشتاقانه در آغوش می‌گیرند؛ ولی آن‌هایی که در جستجوی حقیقت هستند باید آرامش ذهنی را ترک کنند وزندگی‌شان را درراه پرسش بگذرانند.

((آنان که خواهان آرامش روحی هستند و آن را مشتاقانه در آغوش می‌گیرند؛ ولی آن‌هایی که در جستجوی حقیقت هستند باید آرامش ذهنی را ترک کنند وزندگی‌شان را درراه پرسش بگذرانند. از این نقطه است که حرکت شروع می‌شود: انتخاب یکی از بین آسایش و حقیقت. اگر خدا را می‌کشید باید پناهگاه معبد را نیز فراموش کنید! اگر انتخاب می‌کنید که از معدود افرادی باشید که در لذت رهایی از خدا شریک هستند، باید خود را برای دردناک‌ترین رنج‌ها آماده کنید!))

کسی که به‌موقع زندگی نمی‌کند نمی‌تواند به‌موقع بمیرد

((تلاش می‌کند تا مرا مجاب کند که خود افشایی من برای پیشرفت کارمان لازم است و ما را انسانی‌تر می‌کند، انگار باهم غلتیدن در کثافت به معنای انسان بودن است! نظر

بعضی‌اوقات با خودم فکر می‌کنم که سردردهایم ناشی از درد زایش مغزم است.

نیچه از اشتیاق عمیقش به رابطه‌ای می‌گوید که فراتر از اشتیاق دو تن برای تصاحب همدیگر باشد: «من رؤیای عشقی را در سر می‌پرورانم که در آن اشتیاقی دوجانبه برای جستجوی حقیقتی برتر میان دو تن پدید آید. شاید نباید این‌چنین رابطه‌ای را عشق نامید؛ شاید نام واقعی آن دوستی است».

دشمن حقیقت نه دروغ که ایمان است!