بریده‌هایی از کتاب افق

آدم‌هایی هستند که شما انتخاب‌شان نمی‌کنید، چیزی از آن‌ها نمی‌خواهید و حتا موقع رد شدن از کنارشان، متوجه‌شان نمی‌شوید. ولی این آدم‌ها، بدون آن‌که دلیلش را بدانید، می‌خواهند جلو خوشحال بودن شما را بگیرند.

جمله‌ای به ذهنش رسید: «کسی را دوست دارم که دوستم داشته باشد.»

آدم‌های کمی حاضر می‌شوند کمک‌تان کنند، به حرف‌تان گوش بدهند و از همه مهم‌تر، درک‌تان کنند...

ممکن است چیزی را که ارزش زیادی برای‌تان دارد بعد از چند روز گم کنید: مثل شبدر چهارپر، نامهٔ عاشقانه، خرس کرکی؛ در حالی‌که بعضی چیزهای دیگر ناخواسته سال‌های سال برای‌تان می‌مانند. وقتی خیال می‌کنید از دست‌شان خلاص شده‌اید، از ته یک کشو بیرون می‌آیند.

اگر روابط عاطفی بین دو جنس مخالف به تبادل دائمی افکار منتهی نشود، مایهٔ شرمساری است.

همیشه شرایط خاصِ چپ‌دست‌ها که مشت‌شان را موقع نوشتن تقریباً گره می‌کنند، متعجبش می‌کرد.

هنوز جمله‌اش تمام نشده، به‌نظرش رسید حرف احمقانه‌ای گفته. به خودش قول داد دیگر هیچ تلاشی برای حرف زدن نکند. هیچ‌وقت.

برخی کلمه‌ها در عالم خوابْ آدم را غافلگیر می‌کنند و هر قدر هم بخواهی آن‌ها را به ذهن بسپاری، به محض بیدار شدن یا فرار می‌کنند یا دیگر هیچ معنایی نخواهند داشت.

دوباره آن نگاه گذشته‌ها را دید، آن حالت دقیق و بی‌ریای کسی که به‌رغم تمام مشکلات، به زندگی اعتماد دارد.

بیشتر وقت‌ها خودش را در موقعیت منزجرکنندهٔ آدم‌هایی می‌دید که باید مدام تسلیم باج‌گیرها شوند و آرزو می‌کنند لحظه‌ای روی آرامش را ببینند.