بریده‌هایی از کتاب ماجراهای کلاس پرحاشیه

کسی که به برق اعتقاد ندارد ... الف) برق هم به او اعتقاد ندارد. اصلاً با هم قهرند. ب) اتفاقاً برق به او اعتقاد دارد. کافی است به او دست بزند، چنان با اعتقاد می‌گیردش که نگو. ج) باز هم با سیم برق ظرف نمی‌شوید. برق است، شوخی که نیست. د) لجبازیِ او با تمام مردم و تمام دانشمندان به کسی ضربه نمی‌زند؛ بلکه فقط خودش را نابود می‌کند.

جاهل قاصر... الف) خیلی اسم سختی دارد. ب) احتمالاً داداش جاهل ناصر باشد. ج) معنایش چه می‌شود؟ فحش که نیست؟ د) یعنی کسی که حقانیت اسلام یا احکام را نمی‌دانسته و راهی هم برای دانستنش نداشته. چنین کسی در قیامت طبق آنچه وجدانش می‌فهمد، مورد سؤال قرار می‌گیرد، نه احکام اسلام.

جاهل قاصر... الف) خیلی اسم سختی دارد. ب) احتمالاً داداش جاهل ناصر باشد. ج) معنایش چه می‌شود؟ فحش که نیست؟ د) یعنی کسی که حقانیت اسلام یا احکام را نمی‌دانسته و راهی هم برای دانستنش نداشته. چنین کسی در قیامت طبق آنچه وجدانش می‌فهمد، مورد سؤال قرار می‌گیرد، نه احکام اسلام.

آسیمه‌سر پرسید: خوب چه کار کنیم تا یادمون نره؟ داد زدم: آسیمه‌سر، تو این سؤالای خوب رو از کجا میاری؟ بیچاره کمی اولش ترسید، ولی بعدش خوشحال شد.

بچه‌ها که عادت کرده بودند هر دفعه یک درس عجیبی برایشان رو کنم، وقتی گفتم درس امروز ریاضی است، همگی وا رفتند. مشکوک گفت: آقا ریاضی؟ منتظر یه درس خفن بودیم. گفتم: از ریاضی خفن‌تر هم مگه داریم؟ اون‌قدر خفنه که وقتی اسم ریاضی میاد، تن و بدنِ همه می‌لرزه.

دوستانتان یک بازی فوتبال داشته باشید که هیچ قانونی نداشته باشد. هر کس هر چیزی گفت، همان درست است؛ هر کار دوست دارید بکنید و هر وقت که خواستید اعلام کنید که گل شد. هر کس زنده ماند، گزارش این تمرین را بنویسد.

نماز، غرور انسان رو از بین می‌بره؛

غرور کاری می‌کنه که آدم بدون اینکه چیزی داشته باشه، فقط منم منم بکنه.

شاخ‌های مجازی موجوداتی هستن که در دنیای مجازی محبوبیت و طرف‌داران زیادی دارن و خودشون رو الگوی یه سری آدم می‌دونن؛ به همین خاطر بعضی‌هاشون خیلی خودشون رو دست بالا می‌گیرن.

سبزیجات وقتی اثر می‌کنه که با شرایط خودش استفاده بشه؛ مثلاً اگه شلغم رو سرخ کردیم، توقع نداشته باشیم که گلومون خوب بشه.

وقتی گفتی که بازی فوتبال خوبه، پس باید قوانینش رو هم قبول کنی. وقتی دلیل داشتی برای اصل بازی کردن فوتبال، دیگه برای تک‌تک جزئیات و قوانینش نمی‌تونی دنبال دلیل باشی. اصلاً مسخرست. نه اینکه دلیل نداشته باشه، اما نمی‌تونی بگی تا ندونم دلیلش چیه، بازی رو ادامه نمی‌دم. سر فرصت برو و دلیلش رو یاد بگیر. تمام قوانین دلیل داره، وقت و سوادش رو داری، برو یاد بگیر. اما اگه نتونستی در مورد تک‌تک قوانین فوتبال تحقیق کنی، در مورد اصل فوتبال تصمیم بگیر. اگه اونو قبول کردی، قوانین داخلش هم داخلش هست.

نخ و سوزن تشبیه خوبیه تا به ما رابطهٔ نماز و بقیهٔ اعمال رو نشون بده. نماز مثل سوزن و بقیهٔ اعمالِ خوب ما مثل نخ هستن. طبق روایات زیادی که در فضیلت نماز اومده، تا نماز قبول نشه، بقیهٔ اعمال هم پذیرفته نمی‌شه. مثل سوزن که تا در لباس فرو نره، نخ هم نمی‌تونه وارد لباس بشه و لباس رو بدوزه. یعنی اعمال ما بدون نماز پذیرفته نمی‌شن و به قول حضرت علی علیه السلام تمام اعمال ما تابع نماز ماست.

من و بچه‌ها از این صحنه احساسی حسابی گریه‌مان گرفته بود. دیگر نتوانستم جلوی خودم را بگیرم و یک فریاد احساسی کشیدم. نخ و سوزن با شنیدن این فریاد، سکوت کردند و خیلی رمانتیک به من نگاه کردند و با هم گفتند: زهر مار!

من و بچه‌ها از این صحنه احساسی حسابی گریه‌مان گرفته بود. دیگر نتوانستم جلوی خودم را بگیرم و یک فریاد احساسی کشیدم. نخ و سوزن با شنیدن این فریاد، سکوت کردند و خیلی رمانتیک به من نگاه کردند و با هم گفتند: زهر مار!

به بچه‌ها گفتم: بعد از درس ریاضی چی می‌چسبه؟ همه با هم گفتند: فوتبال. گفتم: خیلی هم عالی. پس بشینید تا درس فوتبال بدم. همه با هم گفتند: عِه. مشکوک گفت: درس چیه آقا. بریم بیرون فوتبال بازی کنیم. گفتم: تا حالا به همین فوتبالی که بازی می‌کنین، فکر کردید؟ باز همه گفتند: عِه. گفتم: ممنون از استقبالتون

مشکوک سرش را کرد توی گوشی موبایلش و گفت: حالت اول اینکه اگر بتواند تحقیق کند، ولی از روی تنبلی یا هوای نفس تحقیق نکند، با او مثل کسی برخورد می‌شود که مسئله را می‌داند. به این شخص در اصطلاح جاهل مقصر گفته می‌شود. به این دلیل که او توانایی تحقیق داشته، ولی تحقیق نکرده است؛ بنابراین، در ندانستنش مقصر است و باید تاوان تنبلیش را بدهد. حالت دوم این است که نه مسئله را می‌داند و نه راهی برای تحقیق دارد. این شخص قاصر است و مجازات نمی‌شود. موبایل را از دست مشکوک گرفتم و گفتم: از توی اینترنت داری می‌خونی؟ خندان گفت: آقا ترجمه نمی‌کنید چی گفت. خیلی فاز بالا خوند.

اگه هر کشوری قانون فوتبال خودش رو داشت که دیگه نمی‌تونستن با هم بازی کنن. فکرش رو بکنید؛ مثلاً سرخ‌پوست‌ها جلوی دروازه آتش درست کنن که کسی گل نزنه. هندی‌ها با فیل به سمت دروازه حریف حمله کنن و توی توپشون مار بذارن که کسی نتونه اونو بگیره. چینی‌ها هم با کونگ‌فو حریف رو کنار بزنن. نمی‌شه که. همه باید به یه شکل بازی کنن تا یه رقابت جهانی شکل بگیره و بشه به کل دنیا نشونش داد.

فوتبال محبوب‌ترین ورزش جهانه. بیشترِ ما فوتبال رو دوست داریم. حالا خود تکنیک‌های فوتبال رو هم بلد نباشیم، کَل‌کَل و دعوای بعدش رو که دوست داریم. آشفته گفت: آی گفتید. آقا چرا بعضی‌ها دوست دارن شیش تا شیش تا بخورن؟ خندان گفت: تعداد قهرمانی آسیا مهمه. من که خوشحال شده بودم که بچه‌ها از بحث خوش‌شان آمده گفتم: هر چی دوست دارید کُری بخونید. فقط اسم تیم یا کسی رو نبرین؛ و الّا از کتاب حذف می‌شه. بچه‌ها شروع کردند به کری خواندن و کَل‌کَل.

خواستم نامه‌ای که در جوابش نوشته بودم، بخوانم. دست کردم و نامه را در آوردم و گفتم: هان. کاغذ رو پیدا کردم. نوشته که... اوخ اوخ. نه این نیست. اصلاً معلوم نیست کی اینو گذاشته توی جیبم. هر کی بوده خیلی بی‌تربیت بوده. وقتی بچه‌ها حسابی خندیدند و من حسابی ضایع شدم، گفتم: خب یکی بلند بشه برگه‌های تمرین رو پخش کنه. فقط بذارید من بخونمش که دوباره ضایع نشم.

دیروز یه نفر سؤال خوبی در مورد سرود ملی از من پرسید. من هم سؤالش رو یادداشت کردم. بذارید از روش بخونم. دست توی جیبم کردم و کاغذ را در آوردم و بلند خواندم: دو تا نون و یک کیلو خیارشور بخر. فقط مثل اون دفعه کپک‌زده نباشه. بچه‌ها از خنده داشتند زمین را گاز می‌گرفتند. گفتم: نه. کاغذ اشتباه بود، سریع کاغذ را در جیبم گذاشتم و کاغذ دیگر را برداشتم و خواندم: تلفن شما تا هفتاد و دو ساعت دیگر قطع می‌شود. خب پول قبض رو بده گدا!. بچه‌ها آن‌قدر خندیده بودند که کار از زمین گاز گرفتن گذشته بود. داشتند همدیگر را گاز می‌گرفتند.