بریده‌هایی از کتاب فلسفی زیستن

فیلسوفِ آرمانی در دنیای باستان، جنگاوری بود که تفکر را همواره به چالش می‌کشید، اما «اندیشیدنِ فیلسوف معاصر، در حدّ مطالبِ کتاب‌هاست و به مثابه کتابداری‌ست که در قفسه‌های مربوط به کتاب‌های فلسفی مشغول به کار است.»

نیکی کنید زیرا شایسته‌ترین کار همین است. چشم به پاداشی بهر آن ندوزید. آن را محض‌خاطر خویشتن صورت دهید زیرا شما را به والاترین شخصیتی بدل می‌سازد که در آرزوی آن به‌سر می‌برید.

«پروردگارا، چنان آرامشی به من عطا کن تا بپذیرم آنچه را که می‌توانم تغییر دهم، شهامتی که تغییر دهم آنچه را که می‌توانم و دانشی که تفاوت این دو را بدانم.»

هنر پذیرش، عبارت است از پذیرش مشتاقانه و بی‌چون و چرای حوادث خارجی. تا آنجایی که آنچه را عموم مردم وحشتناک می‌نامند، برای ما پذیرفته‌شده باشد. به‌نظر اپیکتتوس، ما به‌عنوان فیلسوف باید با هر رخدادی خود را وفق بدهیم. اگر به این مرتبه از تفکر برسیم، نه هر رخدادی را بر ضرر خود می‌پنداریم و نه هر آرزوی برآورده‌نشدهٔ خود را به‌منزلهٔ ناکامی می‌انگاریم.

رواقیون بر این باورند مردم عملی را صورت می‌دهند که به‌گمان ایشان، بهترین نتیجه را دارد. چنان‌چه دروغ می‌گویند از این‌روست که آن را به‌نفع خویش قلمداد می‌کنند. اگر سرقت می‌کنند، از این جهت است که آن را راه چاره می‌دانند.

سخن اپیکتتوس را پشتِ گوش نیندازید؛ شما باید به مشقت‌های زمستانِ سخت، تن در دهید تا همانی شوید که مطلوب می‌دانید.

فلاسفهٔ رواقی، برای بهره‌بردن حداکثری از طول عمر، توصیه می‌کنند به‌گونه‌ای عمل کنیم که گویی امروز، آخرین روز زندگانی ماست.

زندگانی هر واقعه‌ای را که رقم بزند، ما همواره حق انتخاب خواهیم داشت: متوقف شویم یا با آنها مقابله کنیم، شانه خالی کرده و بگریزیم یا با آنها رشد کنیم.

زندگی به‌مثابه بازی پوکر است؛ با هر دستی می‌توان آن را برد.

اتفاقات، موجبات شادمانی یا تیره‌بختی ما را فراهم نمی‌کنند، بلکه تعبیر و تفسیری که ما بر آن حوادث می‌گذاریم، عامل شادمانی یا یأس ماست.

«اگر شایسته نیست، انجامش ندهید؛ اگر حقیقت نیست، بر زبانش نیاورید.» مارکوس آئورلیوس

«اگر در پی یافتن هرگونه نیکی هستید، آن را از خودتان طلب کنید.»

اتفاقات خارجی را، هر چه باشد، بایست پذیرفت.

بدون اغراق هرچه که در دنیای پیرامون انسان رخ می‌دهد، از اراده و تسلط وی بیرون است.

رنج‌کشیدن زمانی آغاز می‌شود که قدرت را به اتفاقات غیرقابل کنترل می‌دهیم.

اجتماعی‌بودن تنها به این معنی نیست که وقت خود را در جمع بگذرانیم، به این معناست که بدون کمک دیگران نخواهیم توانست به حیات خود ادامه دهیم.

«هرآنچه که من انجام می‌دهم، می‌بایست به یک هدف واحد منجر شود، منفعت و رفاه همگانی.»

«انسان نمی‌تواند به هیچ فضیلتی نایل شود، مگر آنکه از آن منفعتی به جامعه برساند.»

«لباس سناتور را کنار بگذارید و رخت ژنده بپوشید، اما همچون یک سناتور رفتار کنید.»

«اولین گام به‌سوی رستگاری، آگاهی از خطاهاست. برای اصلاح خطا، ابتدا بایست از آن آگاه شد.»