بریده‌هایی از کتاب فلسفی زیستن

جملهٔ معروف «جیم ران» به گوشتان خورده است: «شما حد وسط و میانگین پنج انسانی هستید که بیشتر وقت خود را با آنها می‌گذرانید.»

هیچ درختی ریشه‌دار و تنومند نخواهد شد، مگر اینکه در معرض وزش بادهای سخت باشد. همین کشاکش‌ها و تکان‌ها موجب می‌شود درخت برای تقویت استحکام خود، هرچه عمیق‌تر ریشه بدواند

چنان‌چه راغب هستید بهترین خویش را نمود بخشید، مهرورزی از آن ارزش‌هایی‌ست که انسان را یک‌سره بدین غایت سوق می‌دهد.

«از خوش‌گذرانی با مردمان سخیف، امتناع کنید، آنان که پس از چند جرعه شراب، وقارشان مبدل به گستاخی بی‌محابانه‌ای می‌شود و حیا را از یاد می‌برند.» سنکا این نکته را به ظرافت تصریح می‌کند. راه‌حل پیشنهادی او چیست؟ «با هم‌نشینانی دمخور شوید که بهترین شما را برمی‌کشند.»

«چه کسی شکست‌ناپذیر است؟ آن که هیچ نیرویی خارج از قوّهٔ استدلالش، نتواند او را رنجیده‌خاطر نماید.»

«هر سحرگاه که از خواب برمی‌خیزی، درنظر بیاور که زنده‌بودن، چه گنجینهٔ هنگفتی‌ست؛ نفس‌کشیدن، اندیشیدن، لذت‌بردن و مهر ورزیدن.»

نیک و بد تنها از درون ما نشئت می‌گیرد!

اساساً هدف از شرکت در گفت‌وگو، فهم مطلبی‌ست که دیگری می‌خواهد با شما در میان گذارد

بیش از آنکه با واژه‌ها نطق به راه بیاندازید، با کردارتان سخن بگویید.

در مورد مکالمات خود، از توصیف و تشریح زیاده از حدِ کردارها و ماجراهای خویش، صرف‌نظر کنید. اینکه خودتان از بازگویی شاهکارهایی که صورت داده‌اید، غرق لذت می‌شوید، به این معنا نیست که دیگران هم از شنیدن آنها، سر از پا نمی‌شناسند.»

اپیکتتوس می‌گوید: «راهکار، هم‌نشینی با افرادی‌ست که موجب تعالی شما می‌گردند و حضورشان، متضمن بروز بهترین کردار شما خواهند بود.»

«با هم‌نشینانی دمخور شوید که بهترین شما را برمی‌کشند.»

«شما حد وسط و میانگین پنج انسانی هستید که بیشتر وقت خود را با آنها می‌گذرانید.»

چنان‌چه راغب هستید بهترین خویش را نمود بخشید، مهرورزی از آن ارزش‌هایی‌ست که انسان را یک‌سره بدین غایت سوق می‌دهد.

«هرجا که انسانی حضور داشته باشد، مجالی برای مهرورزی فراهم است.»

هر زمان در شرایطی قرار گرفته‌اید که با انسانی خطاکار رودر روی شدید، آن را بستری برای رشد خویش تلقی کنید. زیرا در چنین بستری، می‌توانید نیک‌نهادی‌هایی چون خویشتن‌داری، بخشایندگی، مهربانی و شکیبایی را متجلّی سازید.

اظهارنظر غامضانهٔ یک همکار، تلفن نزدن نامزد یا حتی کنایه‌ای از یک بیگانه که همه و همه از اراده و ادارهٔ ما خارج است، ما را به دور خویشتن می‌چرخاند و به بازی می‌دهد. درواقع افسار خویش را دودستی به دیگران تقدیم می‌سازیم.

«آنچه که کاملاً غیرمنتظره است، ضربه‌اش مهلک‌تر است و همین غیرمنتظره بودن آن، بار فاجعه را افزون می‌کند. دور از انتظار بودن حادثه، کمر شخص را از فشار اندوه می‌شکند.»

علاوه‌بر اینها، از یاد نبرید که حوادث، برای این رخ نمی‌دهند که شما را رنجور سازند. پس به این احساس پایان دهید که با شما، منصفانه برخورد نشده است. دنیا برعلیه شما نیست.

این تعریف انضباط نفس است؛ تمام قد ایستادن در برابر هیجانات منفی که همواره می‌کوشند ما را از پیشِ‌روی بازدارند.