بریده‌هایی از کتاب بازگشت شازده‌ پسر

انسان‌ها ظرفیت بالایی برای بی‌تقصیر نشون‌دادن خودشون دارن

شهود اولین احساسیه که با دیدن یه شخص یا یه مکان به تو دست می‌ده؛ و معمولاً هم درسته.

کورها چیزهایی رو می‌بینن که هیچ‌کس جرئت دیدنش رو نداره. اونا باید شجاع‌ترین مردمان این سیاره باشن.»

ما باید همیشه آماده باشیم تا منطقهٔ امنی که در اون قرار داریم رو رها کنیم و بارها و بارها با مشکلاتمون روبه‌رو بشیم تازمانی‌که قانع بشیم اون مشکلات حل شدن

ما باید همیشه آماده باشیم تا منطقهٔ امنی که در اون قرار داریم رو رها کنیم و بارها و بارها با مشکلاتمون روبه‌رو بشیم تازمانی‌که قانع بشیم اون مشکلات حل شدن و بتونیم از در عبور کنیم و در مسیر پیشرفت حرکت کنیم.»

اگه پدرها و مادرها به همون اندازه که روی نظم و انجام کارهای روزمرهٔ بچه‌هاشون تأکید می‌کنن سعی می‌کردن به اون‌ها عشق‌ورزیدن رو یاد بدن این سیاره به سیاره‌ای فوق‌العاده برای زندگی تبدیل می‌شد.»

هر انتخابی یه مرگه. هر تغییری به این معنیه که یه تکه از خودمون رو پشت سرمون جا گذاشتیم: این تنها راه رشد و پیشرفته.

مواظب افرادی باش که به بهانهٔ لطف‌کردن در حقت رؤیاهات رو از بین می‌برن، چون اون‌ها هیچ‌چیز خوب دیگه‌ای ندارن که جای رؤیاهات رو پر کنه.

«تشکر برای سختی‌ها؟» «آره، چون به تو اجازه می‌ده که رشد کنی و به‌سمت کمال بالا بری. مثل بادی که ریشه‌های یه درخت رو قوی می‌کنه و باعث می‌شه که ریشه بهتر بتونه از تنهٔ درخت محافظت کنه. اگه با این دید مثبت به موانعی که سر راهت سبز می‌شن نگاه کنی زمان کمتری برای غرزدن حروم می‌کنی و به‌سمت یه زندگی کامل‌تر سوق داده می‌شی.»

«احساس گناه ما رو فلج و از حل بسیاری از مشکلات دور می‌کنه. قبول‌کردن مسئولیت باعث می‌شه اون احساسات ناپدید بشن و بهمون اجازه می‌ده کارهای مثبت بیشتری انجام بدیم؛ کارهایی مثل جبران کار اشتباهی که کردیم، و یا حرکت‌کردن به جلو و تکرارنکردن رفتاری که از همون اول باعث شده احساس گناه کنیم.»

به‌خاطرشون باهم بجنگن؟» «خیلی چیزا هستن، اما هیچ‌کدومشون به‌اندازهٔ مسائل مربوط به الهیات باعث نزاع و دشمنی نیستن و این نشون می‌ده ذهن ما چقدر کوچیکه.

هرچه بیشتر رنج‌هایمان را بشناسیم بیشتر از خوشحالی‌هایمان لذت می‌بریم.

«منظورت اینه که درواقع مردم هیچ‌وقت با حقیقت روبه‌رو نمی‌شن مگه اینکه اون حقیقت بازتابی از خود اون‌ها باشه؟» «موضوع زمانی برات روشن می‌شه که ببینی چقدر احساساتمون محدودن، و این مسئله توسط ماشین‌هایی اثبات شده که می‌تونن امواج صوتی و فرکانس‌های بسیار بالا یا بسیار پایین رو که گوش‌هامون توانایی شنیدنشون رو ندارن ضبط کنن، یا میکروسکوپ‌ها و تلسکوپ‌هایی که میدان دیدمون رو چندبرابر می‌کنن؛ ولی ما همیشه متوجه این موضوع نیستیم که مشاهدهٔ محیط اطراف خودمون و چیزایی که برامون اتفاق میفتن یکی از بهترین راه‌های شناخت خودمونه چون هر اتفاقی که در جهانِ خارج روی ما اثر می‌ذاره نشون می‌ده ما با سرچشمه و حقیقت درونی خودمون هماهنگ نیستیم.»

«اگه باور داشته باشی که می‌تونی انجامش بدی، پس قطعاً می‌تونی. اما اگه باور داشته باشی که نمی‌تونی، قطعاً موفق به انجام این کار نمی‌شی.»

«آه! کورها چیزهایی رو می‌بینن که هیچ‌کس جرئت دیدنش رو نداره. اونا باید شجاع‌ترین مردمان این سیاره باشن.»

«احساس گناه ما رو فلج و از حل بسیاری از مشکلات دور می‌کنه.

بعضی از مردم حتی کلید رو پیدا نمی‌کنن - نه به‌خاطر نداشتن ابتکار، بلکه به‌خاطر اینکه اون‌ها نمی‌خوان دو یا سه بار کلیدی که توی دستشونه رو امتحان کنن؛ و حتی گاهی اصلاً تلاشی نمی‌کنن. اون‌ها کسی رو می‌خوان که بهشون کلید رو بده، یا حتی بدتر، بیاد و در رو براشون باز کنه.» «همهٔ اون‌ها توانایی بازکردن در رو دارن؟» «اگه باور داشته باشی که می‌تونی انجامش بدی، پس قطعاً می‌تونی. اما اگه باور داشته باشی که نمی‌تونی، قطعاً موفق به انجام این کار نمی‌شی.»

ما به‌سادگی فرض می‌کنیم دیگران باید در همان جهتی حرکت کنند که ما می‌رویم.

«مشکل مثل دَریه که تو کلید اون رو نداری.»

نمی‌خواستم بقیهٔ زندگی‌ام را برای فهمیدن اینکه به چه جهتی بروم تلف کنم.