بریده‌هایی از کتاب قانون‌های یک دختر ۱۵ ساله

حتماً با آدم‌هایی برخورد داشته‌اید که خوب بلدند چگونه ناراحتتان کنند، حرصتان بدهند و شمارا از پای دربیاورند، اولین کاری که می‌شود با این آدم‌ها کرد بی‌توجهی است، بی‌توجهی به آدم‌ها آن‌ها را نابود می‌کند، و در آخر آن‌ها را از زندگی‌تان بیرون بیاندازید، آنها لیاقت ماندن در زندگی شما را ندارند.

عشق را با دیوانگی در دوران نوجوانی اشتباه نگیرید. نمیگویم عاشقی نکنید. بلکه می خواهم تأکید کنم مراقب ارزشمندترین هدیهٔ زندگیتان، یعنی؛ روحتان باشید. نگذارید با تجربه کردن عشقهای دورغین از عشق واقعی دور بمانید.

ولی در کنار تمامی این محبت‌ها این را نیز درنظر بگیرید که باید اولین نفری که این محبت نصیبش می‌شود خودمان باشیم. همیشه به فکر خودمان باشیم، همیشه برای خودمان زندگی کنیم، برای خودمان چای بریزیم برای خودمان به خرید برویم و برای خودمان کادو بخریم برای خودمان به بهترین رستوران برویم و برای خودمان بهترین غذایی که دوست داریم را سفارش دهیم

گاهی آدم‌هایی که برای ما بهترین‌های زندگی‌مان هستند به بدترین‌های زندگی‌مان تبدیل می‌شوند. گاهی بدترین آدم‌های زندگی ما می‌شوند همدم ما و این است همان شگفتی‌های آرامش. وقتی به گذشتهٔ خود برگردید آدم‌هایی را می‌بینید که چقدر در آن زمانِ خاص، بودنشان و شادیشان مهم بوده است، ولی زمان به مرور خاطرات آن‌ها را از ذهن‌های پر از مشغله پاک کرده است. دوستان و خویشاوندان همیشه برای ما نمی‌مانند. پس لازم است که فرد مناسبی را که برای کلِّ زندگی بتوان به او اعتماد کرد، و سرنوشت را به او گره زد، در کنار خود داشته باشیم کسی که تا آخر زندگی به ما هدیه داده شده باشد. آدم‌هایی از جنس آرامش، آدم‌هایی که بودن با آن‌ها به ما حال خوب را هدیه می‌دهد.

زیرا؛ خنده اسلحهٔ قدرتمندی است که همیشه به کار آدم می‌آید. در بدترین شرایط زندگی‌اش به این فکر کند که ممکن است روزهای بهترهم وجود داشته باشند، بداند که هیچ‌وقت بدین‌گونه که ما می‌خواهیم نمی‌شود،

مادر تنها تکیه‌گاهیست که با تمام زنانگی‌هایش به مانند کوه پشتت ایستاده است...

هرکسی درزندگی‌اش لحظه‌های طاقت‌فرسای زیادی دارد که شاید در همان لحظه ضربه بزرگی را تحمّل کرده باشد. اما بهتر است بدانید که تجربه‌ها بعدها به کار می‌آید حال این تجربه‌هایش است که برایش مهم‌ترین دستآوردهای زندگی‌اش است، زیرا برای بدست آوردن هرکدام از آن‌ها سختی‌های زیادی را تحمّل‌کرده‌است، وکلی تنهایی کشیده وحرف شنیده از این وآن.

آرامش را در زندگانی‌ای دیدم که هوایش از نفس‌های خودم بود... دختری به اسم عسل با رفتارهای خاص خودش که گاهی به مانند توست و گاهی در تضادّ با تو... می‌خواهم به تو بگویم از لحظه‌های زندگی‌ام، از خوبی‌ها و بدی‌هایش، از لمس خوشبختی با گرفتن دست‌های گرم خودت... می‌دانی زندگی همان لحظه‌هایی‌ست که در گذرش نشسته‌ای.... هوای خودت را داشته باش. تو برای خودت آفریده شده‌ای... دوستت دارم خودم...

آری؛ گیاه خشک و پژمرده می‌شود و انسان نیز مانند گیاه از بین می‌رود اما تنها کلام، افکار و آثار او باقی می‌ماند.

چه بسیارند؟ افرادی که می‌گویند؛ عاشقتان هستند ولی در قلبشان میوهٔ نفرت نسبت به تو را هر روز پرورش می‌دهند، و چه بسیاری افرادی که نشان می‌دهند نسبت به شما نفرت بسیاری دارند ولی در قلبشان عاشق شما هستند و معلوم نمی‌کنند.

درون هر آدم ناراحتی، یک آدم شاد هم هست، یک کودکی که به فکر زندگی دوباره است، یک کودکی که هنوز هم که هنوز است دوست دارد، بر روی چمنها بدون کفش راه برود و بوی خاک را حس کند، دوست دارد بستنی بخورد ولباسش را کثیف کند، با آهنگی که دوست دارد هم کلام شود و فریاد کنان انرژی‌اش را خالی کند.

می‌دانید دلیل اصلی ناراحتی‌مان تنها خودمان هستیم، زیرا اگر انتظاراتمان را از دیگران به کم‌ترین حد برسانیم و تمامی اتفاقات بد را پیش‌بینی کنیم آن زمان است که می‌توانیم حس ناراحتی را روزبه‌روز در خودمان کمتر احساس کنیم.

اگر حتی یک لحظه به خودمان و خدای خودمان فکر کنیم به این می‌رسیم که عشق یعنی خدای‌مان

در هر رابطه‌ای مهم این است که اول نیمی اخلاق‌های طرف مقابلت را بشناسی و بعد به آن وابسته شوی و همچنین او را به خودت وابسته‌اش کنی؛ زیرا اگر بدین گونه نباشد با مشکلات زیادی روبه‌رو می‌شوید که حل کردن آن‌ها ممکن است خیلی به ما آسیب بزند.

گاهی اوقات آدم نباید شجاع باشد و باید از مشکلاتش فرار کند هر چقدرهم بتواند این کار را بهتر انجام دهد موفق‌تر است.

گاهی اوقات فردی که ناراحت است، می‌تواند ناخودآگاه بخندد و شادی کند اگر کودک درونش را زنده نگه داشته باشد، دقیقا شبیه کودکی که یک دقیقه‌اش گریه است و دقیقه دیگرش پُر شده از خنده‌هایی از ته دل.

بی‌توجهی به آدم‌ها آن‌ها را نابود می‌کند

آری، می شود غم را پنهان کرد. تنها لازم است که بازیگر خوبی بشوی

درحالی‌که می‌پندارید، حس ناراحتی خودش را در قلب پنهان کرده است، چشمانتان وحالت چهره‌اتان اولین جایی‌ست که ناراحتی‌اتان را آشکار می‌کند.

آری گاهی اوقات بهترینان شما همان کسانی هستند که از پشت به شما خنجر می‌زنند و این همان دردی است که سالیان سال شما را آزار خواهد داد، و وقتی این درد عمیق‌تر می‌شود که آن فرد را باز هم دوست داشته باشید و برایش گریه کرده باشید.