بریده‌هایی از کتاب قانون‌های یک دختر ۱۵ ساله

هیچ‌وقت نباید زندگی‌ات را به یک نفر بدهی زیرا همان یک نفر می‌تواند کل زندگی‌ات را نابود کند. زندگی‌ات را تنها به خودت وابسته کن جهانت را خودت دریاب زندگی با نفس‌های تو ادامه دارند نه دیگری، تو خودت عشق خودت باش جانم...

چرا باید از تنهایی بترسیم وقتی که خدا را داریم؟

قلب است دیگر، گاهی اوقات برای دیگری چنان به تپش می‌افتد، که نگو و نپرس، و برای دیگری چنان تنگ می‌شود که نباید. برای کسی می‌ایستد که نباید بایستد و کلاً کارش را چنان به اشتباه انجام می‌دهد، که باعث می‌شود تمامی کردار و رفتار آدم به اشتباه تعبیر شود. این قلب ماست که تصمیم می‌گیرد، چه کسی را دوست داشته باشیم و به او فکر کنیم و دلتنگش شویم. این قلب ماست که گاهی آرامش ما را به هم می‌زند، وگاهی آرامش را به ما بر می‌گرداند آری! این قلب کوچک ما توانایی این را دارد که کلِّ زندگی ما را تغییر دهد و این اتّفاق به هیچ وجه به ما ربطی ندارد و ما نمی‌توانیم کاری کنیم، که قلبمان کسی را دوست داشته باشد، یا از فردی متنفر شود.

و همیشه حقیقت زیبا نیست.

هیچ گاه فکر نکنید فردی که یک بار کاری رو انجام داده نمی‌تواند همان کار را دوباره انجام دهد، اتّفاقا می‌تواند آن کار را بهتر از قبل انجام دهد جوری که خودتان هم باور نکنید

آدم‌های زندگی‌تان را مهم‌تر از آنچه که باید باشند نکنید، شما نمی‌توانید اخلاق آن‌ها را تغییر دهید، پس به اندازه ظرفیتشان به آن‌ها عشق بورزید.

هیچ‌وقت نباید زندگی‌ات را به یک نفر بدهی زیرا همان یک نفر می‌تواند کل زندگی‌ات را نابود کند. زندگی‌ات را تنها به خودت وابسته کن

گاهی اوقات باید خودت رو بخواهی، باید عاشق خودت باشی.

سختی‌های زندگی‌مان را دست کم نگیریم آن ها پلّه‌هایی هستند که مارا به قلّهٔ موفقیتمان نزدیک‌تر می‌کنند.

گاهی آدم‌هایی که برای ما بهترین‌های زندگی‌مان هستند به بدترین‌های زندگی‌مان تبدیل می‌شوند. گاهی بدترین آدم‌های زندگی ما می‌شوند همدم ما و این است همان شگفتی‌های آرامش.

سن آدمی به شعور آن بستگی دارد.

می‌دانید دلیل اصلی ناراحتی‌مان تنها خودمان هستیم، زیرا اگر انتظاراتمان را از دیگران به کم‌ترین حد برسانیم و تمامی اتفاقات بد را پیش‌بینی کنیم آن زمان است که می‌توانیم حس ناراحتی را روزبه‌روز در خودمان کمتر احساس کنیم.

بلکه می خواهم تأکید کنم مراقب ارزشمندترین هدیهٔ زندگیتان، یعنی؛ روحتان باشید. نگذارید با تجربه کردن عشقهای دورغین از عشق واقعی دور بمانید

همیشه که نمی‌شود در برابر ظلم‌ها سکوت کرد. گاهی اوقات نیز باید به خاطر حق جنگ کرد، مگر می‌شود که همیشه سکوت کرد این سکوت، خود نشانهٔ خریّت است. سکوت بدترین کاری است که افرادی که حقشان خورده شده می‌توانند انجام دهند

بهتر است این را هم بدانیم، تمامی این گرفتاری‌ها تقصیر خودمان است نه خدا، نه شانس، و نه انسان‌های اطرافمان، اگر ما بسیار راحت به دیگران اعتماد نکنیم، اگر در تمامی کارهای‌مان به آینده آن کارها فکر کنیم و پیامدهای رفتارمان را در نظر بگیریم و همیشه به فکر انجام دادن مطلوب‌ترین کار باشیم این‌گونه نمی‌شود.

هیچ گاه در دوستی و دشمنی زیاده‌روی نکنید شاید آن کسی که روبه‌روی شما ایستاده خیلی عاشقتان باشد ویا خیلی از شما متنفر باشد ولی آن را به راحتی بپوشاند.

انسان ها با یکدیگر فرق می‌کنند هیچ‌گاه نمی‌شود کسی را به علّت حس های متفاوت‌اش سرزنش کرد.

مادر تنها تکیه‌گاهیست که با تمام زنانگی‌هایش به مانند کوه پشتت ایستاده است...

بعضی وقت‌ها این ما نیستیم که در مورد ناراحتی‌هامون حرف می‌زنیم بلکه روحمان است که به ستوه می‌آید و تمامی حرف‌هایش را به ظاهرمان تلقین می‌کند...

به جرأت می‌توانم بگویم وابستگی از عشق هم بیشتر آدم را مجبور به تحمّل کردن افراد نادرست در زندگی می‌کند.