بریده‌هایی از کتاب رهاتر از بودن

امروز خالۀ آن کودکی شدم، که فال می‌‌فروخت و نان می‌‌خورد.

بوسه‌هایت، نبض م را می‌‌تکاند از هر چه گمانِ... بگذار باقی‌اش بماند.

بعید می‌‌دانم، بادی که می‌‌وزد برای برداشتن کُلاه من باشد...

چه عصر دلپذیری! قهوۀ تلخ، با شیرینی حرفهایت.

جهان، مِه آلود هم که باشد، چَشمانِ من تصویر تو را از "بَر" است...

تو با سازِ من بساز. من به سازِ تو می‌‌رقصم.

نا‌امنی‌هایِ بی‌امانم را به‌امانِ تو می‌سپارم، امانِ من.

مُقصر از آن روز که دستانم، در بند بندِ انگشتانت، به خواب رفتند، آشپزخانه‌ام، پُر شد از ظرف‌های نشُسته...

تو با سازِ من بساز. من به سازِ تو می‌‌رقصم.

بعید می‌‌دانم، بادی که می‌‌وزد برای برداشتن کُلاه من باشد... ۹۳/۶/۸

اعتقاد تو از من، تو شوی و من از تو، من می‌‌شوم. بگذار، در معرض مهربانیت، آفتاب بگیرم. ۱۳۸۸/۱۰/۲۷

خواندن و نوشتن دنج ترین جایِ خانه، جان می‌‌دهد، برای از تو خواندن و از تو نوشتن. ۱۳۹۲/۶/۱۰