بریده‌هایی از کتاب ناقوس‌ها به صدا درمی‌آیند

اگر باطل با حق مخلوط نمی‌شد،‌ حق بر طالبانِ حق پوشیده نمی‌ماند و اگر حق از باطل جدا و خالص می‌گشت، زبان دشمنان قطع می‌گردید. آن‌ها قسمتی از حق و قسمتی از باطل را می‌گیرند و به هم می‌آمیزند ای مردم! به ریسمان الهی چنگ بزنید و با اتکای او در راه او جهاد کنید و با دشمنان حق و حقیقت پیکار کنید. هر کس از خدا خیرخواهی طلبد، توفیق یابد و آن‌کس که سخنان خدا را راهنمای خود قرار دهد، به راست‌ترین راه هدایت شود. پس همانا همسایهٔ خدا در امان و دشمن خدا ترسان است.

«ای مالک، مهربانی با مردم را پوشش دل خویش قرار ده و با همه دوست و مهربان باش. مبادا همچون حیوان شکاری باشی که خوردن آنان را غنیمت دانی؛ زیرا مردم دو دسته‌اند: دسته‌ای برادر دینی تو و دستهٔ دیگر همانند تو در آفرینش یکسان‌اند. اگر گناهی از آنان سر می‌زند و یا علت‌هایی بر آنان عارض می‌شود یا خواسته و ناخواسته، اشتباهی مرتکب می‌گردند، آنان را ببخشای و بر آنان آسان گیر؛ آن‌گونه که دوست داری خدا تو را ببخشاید و بر تو آسان گیرد. بر بخشش دیگران پشیمان مباش و از کیفر کردن متخلفان

«ادیان الهی، شکل، قالب و پوستهٔ روح الهی است سرگئی. مغز و درون آن یکی است. اگر به ذات و جوهرهٔ الهی دین نباشد می‌خواهد روحانی مسلمان باشد یا کشیش مسیحی، به یک‌اندازه از مسیر خدا جدا شده است. در زمان علی دشمنانش و آن‌هایی که با او می‌جنگیدند، از حافظان و مبلغان قرآن و اسلام بودند و در عبادت و زهد و تقوا چنان بودند که زانوهایشان بر اثر سجده پینه بسته بود. آن‌ها به نام همان اللهٔ با علی جنگیدند که علی به نام همان الله می‌خواست هدایتشان کند.»

آه ای زمین! چه بدن‌های عزیز و خوش‌سیمایی را که با غذاهای لذیذ و رنگین، زندگی کردند و در آغوش نعمت‌ها پرورانده شدند، به کام خویش فرو بردی!

مروز ما و شما بر سر دو راهی حق و باطل قرار دادیم. آن کسی که به وجود آب اطمینان دارد، تشنه نمی‌ماند.»

جرج گفت: «بله! بله! یار و همدم سالیان دور و نزدیک من. خدا می‌داند آن‌روزهایی که مشغول نوشتن کتابِ علی صدای عدالت انسانی بودم، همیشه وجود او را در کنارم احساس می‌کردم. می‌شود گفت من سالیان بسیار با علی زندگی کرده‌ام. علی مثل دریایی‌ست که هر تشنه‌ای را سیراب می‌کند.» - بهتر بود او را به اقیانوسی تشبیه می‌کردید که وجودش پر از اسرار الهی است. رازها و رمزهای بسیاری در وجود خود نهفته دارد که هنوز زبده‌ترین غواصان هم نتوانسته‌اند به اعماق آن دست یابند. - بله، تعبیر زیبایی داشتید پدر! تعبیر دیگر اینکه علی مثل یک آسمان پر از ستاره است که ماه درخشان این آسمان، نهج‌البلاغه است که با مطالعهٔ مکرر آن، می‌شود تا حدودی علی را شناخت. حضرت محمد نیز تعبیر زیبایی دربارهٔ علی دارد؛ او می‌گوید: «من شهر علمم و علی در آن است.»

ای مردم! پرهیزکاری پیشه کنید. یکی از نشانه‌های پرهیزکاران این است که او را این‌گونه می‌بینی: در دین‌داری نیرومند، نرم‌خو و دوراندیش است؛ در توانگری میانه‌رو، در عبادت فروتن، در تهی‌دستی آراسته، در سختی بردبار است و در جست‌وجوی کسب حلال، روز را به شب می‌رساند. پرهیزکار، مردم را با لقب‌های زشت نمی‌خواند؛ همسایگان را آزار نمی‌رساند؛ در مصیبت‌های دیگران شاد نمی‌شود و در کار ناروا دخالت نمی‌کند و از محدودهٔ حق خارج نمی‌شود. نفس او از دستش در زحمت، ولی مردم از او در آسایش‌اند؛ برای قیامت، خود را به زحمت می‌افکند، ولی مردم را به رفاه و آسایش می‌رساند. ای مردم! پرهیزکار باشید تا رستگار شوید.

پسرم! به یقین بدان که تو، به همهٔ آرزوهایت نخواهی رسید و مدت زیادی زندگی نخواهد کرد و به راه کسانی می‌روی که پیش از تو رفته‌اند. پس در به دست آوردن دنیا آرام باش و در مصرف آنچه به دست آورده‌ای نیکو عمل کن.

فکر کنم بیشتر رهبران کشورهای اسلامی، حکومتشان از جنس حکومت معاویه باشد، نه علی. اگر حاکمی از حاکمان مسلمان، یک‌بار نهج‌البلاغه را با دقت می‌خواند و به آن عمل می‌کرد، امروز روزگارشان این نبود که هست.»

«اصلاح امور مردم، از نماز و روزهٔ یک سال شما برتر است.»

مردم را فقط با سیاست و تدبیر می‌توان استحمار کرد. مردم طرفدار رسول‌الله و دین‌اند؛‌ پس تو نیز چون آنان خود را دین‌خواه نشان بده و در مجالس و مراسم مذهبی‌شان حاضر شو. مردم اگر بدانند رهبرانشان با آنان همدل و هم‌کیش هستند، جان و مال خود را فدای آن‌ها خواهند کرد

بدانید جز کشندهٔ من، کس دیگری نباید قصاص شود. اگر از ضربت او مُردم، او را تنها یک ضربت بزنید و دست‌وپا و دیگر اعضای بدنش را نبرید که من از رسول خدا شنیدم که فرمود: «بپرهیزید از بریدن اعضای بدن؛ هر چند سگ هار باشد.»

جرج آهی کشید و گفت: «دعا کن حالا که با علی پیر شده‌ام، با علی نیز بمیرم.

علی گفت: «دوست ندارم شما لعنت‌کننده و دشنام‌دهنده باشید. دل‌ها و دهان‌های خود را از آنچه خدا نمی‌پسندد، پاک کنید. دشنام‌هایی که به من می‌دهند، با دشنام پاسخ ندهید. به خدا سوگند، آن‌ها کوردل‌اند و حقایق را نمی‌بینند. من از پیشتازان لشکر اسلام بودم، تا آن‌جا که صفوف کفر و شرک تارومار شد.

چرا آن‌گونه که به دیگران رحم می‌کنیم، به خود رحم نمی‌کنیم؟ ما را چه می‌شود؟ چه‌بسا کسی را در آفتاب سوزان می‌بینی، بر او سایه می‌افکنی یا بیماری را می‌نگری که سخت ناتوان است،‌ از سر دلسوزی بر او اشک می‌ریزی، اما چه چیزی تو را به بیماری خود بی‌تفاوت کرده و بر مصیبت‌های خود شکیبا، از گریه به حال خویش باز داشته است؟ در حالی که هیچ‌چیز برای تو عزیزتر از جانت نیست. چگونه ترس از فروآمدن بلا، شب‌هنگام تو را بیدار نکرده در حالی که در گناه غوطه‌ور و در پنجهٔ قهر الهی گرفتار شده‌ای؟ ای مردم! زهد یعنی کوتاه کردن آرزو و شکرگزاری در برابر نعمت‌ها و پرهیز از گناه. پس اگر نتوانستید همهٔ این صفات را فراهم سازید،‌ تلاش کنید که حرام بر صبر شما غلبه نکند و در برابر نعمت‌ها، شکر یادتان نرود.

خداوند بر حاکمان واجب کرده که در شیوهٔ زندگی، خود را در ردیف فقیرترین افراد جامعه قرار دهند تا از مشکلات فقیران و تنگ‌دستان غافل نشوند.»

رویتان سیاه باد ای کسانی که سیمایتان مسلمانی است، اما در قلب‌هایتان حبّ دنیا و شهرت زندگی لانه ساخته است!

سرگئی گفت: «پس‌فردا که به مسکو برگشتی، کنار تابلوی کلیسایت، تابلوی دیگری هم نصب کن و بنویس: مسجد امام علی!» کشیش این کنایهٔ سرگئی را به دل نگرفت و گفت: «اگر از امثال کسانی چون تو نمی‌ترسیدم، حتماً این کار را می‌کردم.»

پسرم! به یقین بدان که تو، به همهٔ آرزوهایت نخواهی رسید و مدت زیادی زندگی نخواهد کرد و به راه کسانی می‌روی که پیش از تو رفته‌اند. پس در به دست آوردن دنیا آرام باش و در مصرف آنچه به دست آورده‌ای نیکو عمل کن.

پسرم! آنچه نمی‌دانی نگو. آنچه را دوست نداری به تو نسبت دهند، دربارهٔ دیگران مگو