بریده‌هایی از کتاب آرتیست

ما نویسنده‌ها هم همین کار را می‌کنیم. آن‌قدر می‌نویسیم تا سبک و صدای خاص خودمان را پیدا کنیم. صدای هوچی‌های احمقی را که به ما می‌خندند، نمی‌شنویم. مهم نیست که چقدر دنبالش بگردیم. زانوهای زخمی و تعداد زمین‌خوردن‌هایمان مهم نیست. پس هرچه از دانسته‌ها که مربوط به گذشته است، توی کمد می‌گذاریم. داستان جدید ما باید اول برای خودمان شگفتی داشته باشد. بدون عشق به گذشته و خاطرات خوانده‌های قبلی‌تان، خالص و کامل تنها بنویسید. هر روز که باور داشته باشیم شکست نخورده‌ایم، یک روز به پیروزی نزدیک شده‌ایم.

این را یادت نرود که هر چقدر لازم باشد، می‌توانی نوشته‌ات را بازنویسی کنی، برای پاره‌کردن نوشته‌ها و خط‌زدن کلمه‌ها و تصحیح و ارتقای آنها، هیچ محدودیتی نداری. هرچه لازم است به پیش‌نویست تزریق کن و آن را به سطح یک کار عالی ارتقا بده. همیشه با خودت بگو: «حتی اگر از هر پانصد نویسنده، یک نفر به موفقیت کامل برسد، آن یک نفر من هستم!»