کتاب سنجاب‌های لهستانی

روزهایی که باید رأی بدهیم و افراد اصلح را انتخاب کنیم پزِ روشنفکریِ رأی نمی‌دهم سرمی‌دهیم یا در بهترین حالت، سراغ کسانی می‌رویم که شعارهای عوام‌فریبانه می‌دهند. وقتی با نتایجش روبه‌رو می‌شویم فقط دیگران را مقصر می‌دانیم.

«ربطی به انقلاب نداره، این نتیجهٔ انتخابی بود که سال ۹۶ کردیم!»

چرا ما ایرانی‌ها هر وقت یک‌طوری می‌شود به جای فرار می‌ایستیم به تماشا. به نظر من انگار مربوط می‌شود به آن احساس امنیتی که در ما ته‌نشین شده. سنجاب‌های لهستان هم از بس همیشه در امنیت بوده‌اند و کسی کاری به کارشان نداشته، ایرانی هم که ببینند فرار نمی‌کنند. حالا ما هم خیالمان راحت است تا وقتی این پلیس‌های خفن اینجا ایستاده‌اند، این آتش‌زده‌ها کاری با ما ندارند.

آخه شما بوگو. همون گلابیای برجام که بمون دادن بَسِّمون نبود؟ آخه این بلای آسمونی چی‌چی بود که رو سر مردم هوار کردند؟!

من هم می‌خواستم جای آن‌ها باشم ولی فریادم پس‌گرفتن رأیم باشد. فریادم اعتراض به خنده‌های منتخبم باشد.

از بین پاسدارهای لباس سبز، یک نفر به چشمم آشنا آمد. همسایهٔ چند خانه آن‌طرف‌ترمان بود. انگار که آب ریخته باشند روی آتش درونم. دل را زدم به دریا و کلید را نشانش دادم و ماجرا را گفتم. دستی روی چشمش گذاشت و کلید را گرفت. دلم کمی از بابت ماشین آرام گرفت.

روزهایی که باید رأی بدهیم و افراد اصلح را انتخاب کنیم پزِ روشنفکریِ رأی نمی‌دهم سرمی‌دهیم یا در بهترین حالت، سراغ کسانی می‌رویم که شعارهای عوام‌فریبانه می‌دهند. وقتی با نتایجش روبه‌رو می‌شویم فقط دیگران را مقصر می‌دانیم. تک‌تک ما به‌خاطر اتفاقاتی که می‌افتد مسئولیم.