بریده‌هایی از کتاب تسکین

به کارش ادامه نداد ماشین موزری که فهمید سرطان موها را بهتر کوتاه می‌کند

اگر مرگ نبود دندان‌ها فرسوده می‌شدند استخوان‌ها فرسوده می‌شدند و مفصل‌ها فرسوده می‌شدند و زیبایی دیده نمی‌شد

هیچ‌کس نمی‌تواند از نامش فرار کند گل بنفشه! هیچ چراغ‌قوه‌ای نمی‌تواند از شب فرار کند ما غصه‌های‌مان را با خودمان همه‌جا می‌بریم مثل گل‌ها که عطرشان را برمی‌دارند و می‌برند

دانشمندی نوشته است هیچ محبتی از بین نمی‌رود تنها از شکلی به شکل دیگر تغییر می‌کند

تو آسمان روشن من بودی که می‌شد با حوصله برای تک‌تک ابرهایت نامی برگزید

هیچ‌چیز غمگین‌تر از این نیست که خیاطِ لباسِ یک جانباز باشی ندانی آستین‌ها را چه‌قدر اندازه بگیری.