بریده‌هایی از کتاب اَبَرجاذب

«شما چیزی را که می‌خواهید جذب نمی‌کنید، چیزی را که هستید جذب می‌کنید.»

درحقیقت، لحظه‌ای که نتیجه را رها می‌کنیم، به جهان اجازه می‌دهیم تا حمایتمان کند. ما فقط رها می‌کنیم و می‌پذیریم.

سریع‌ترین راه برای خارج‌شدن از انرژی فقدان بخشش است. هر روز از خودتان بپرسید: «چگونه می‌توانم خدمت کنم؟»

دیپاک در قسمتی از حرف‌هایش گفت: «وقتی به‌دلیل خاصی خوش‌حالین، درواقع هنوز ناراحتین، چون اون دلیل ممکنه تا فردا ازتون گرفته بشه.» حرف‌های او به من یادآوری کردند که وقتی روی چیزی که به آن نیاز داریم تمرکز می‌کنیم، ایمانمان را به جهان تضعیف می‌کنیم.

اگر ایمانتان را از دست داده‌اید، به این داستان فکر کنید و به یاد بیاورید همیشه زمان‌بندی و نقشه‌ای بالاتر از نقشهٔ خودتان وجود دارد.

عمیقاً به حال دعا فرورفتم و برای جامعه‌ام روشنایی فرستادم. برایشان دعا کردم که آرامش فکری، سلامتی و شادی داشته باشند و بیداری معنوی‌شان را به دست بیاورند.

دوره‌ای در معجزات می‌گوید: «تنها کسانی‌که از نتیجه مطمئن‌اند می‌توانند صبر کنند. و بدون نگرانی صبر می‌کنند.»

وقتی به آنچه شخص دیگری دارد حسادت می‌کنید یا وقتی کسی را به‌دلیل داشتن چیزی بهتر از خودتان می‌بینید، ارتعاشات پرانرژی‌تان را کاهش می‌دهید. این احساسات مقایسه و قضاوت باعث می‌شوند در فرکانس پایینی ارتعاش داشته باشیم و چیزی که می‌خواستیم را دفع کنیم.

این جهان جهانِ «گوناگونی» است و گوناگونی یعنی به‌اندازهٔ همه هست و انرژی منبع پاسخ‌گوی همه خواهد بود. فقط در ذهنیت کمبودباور شماست که باور دارید منابع محدودی‌اند که باید سرشان بجنگید. منابعی که می‌خواهید استفاده کنید، نامحدودند و توانایی شما برای دستیابی به آنچه به آن تمایل دارید، به آن معناست که جهان این توانایی را دارد که آن را بدون هیچ استثنایی در اختیارتان قرار دهد. هیچ استثنایی وجود ندارد. هماهنگی با عشق را حفظ کنید تا ازطریق آن دریافت کنید.

وسواس فکری روی نتیجهٔ خاصی که می‌خواهیم باعث می‌شود برای به‌دست‌آوردنش مبارزه کنیم و رنج بکشیم. تا وقتی به آن هدف دست نیافته باشیم، اجازهٔ داشتن احساس شادی، رضایت یا آرامش را به خود نمی‌دهیم. حتی اگر به آن هدف برسیم، بلافاصله روی کار دیگری متمرکز می‌شویم. زندگی براساس رسیدن به دستاوردهای متعدد، یک نوع الگوی اعتیاد است که ما را از لذت‌بردن حقیقی از غنای زندگی بازمی‌دارد.

در زندگی‌ام برای کسی که جریانم را سرکوب می‌کند جایی ندارم.

وقتی دعا می‌کنیم، اراده‌مان را تسلیم حمایت معنوی می‌کنیم. دری نامرئی را می‌گشاییم و از روح دعوت می‌کنیم بیاید و ما را دوباره به‌سمت عشق ببرد. برای هماهنگی با عشق هستی تنها یک راه وجود ندارد، پس همواره پذیرای کشف راه‌های منحصربه‌فرد برای راهنمایی‌گرفتن باشید.

بزرگ‌ترین تغییرات معنوی ما نه ازطریق زور، بلکه با آزادی می‌آیند

دفترچهٔ ابرجاذبتان را باز کنید و به این چهار سؤال پاسخ دهید: امروز می‌خواهم چه حسی داشته باشم؟ امروز می‌خواهم چه کسی باشم؟ امروز می‌خواهم چه چیزی را دریافت کنم؟ امروز می‌خواهم چه چیزی را ببخشم؟

اجازه دهید جهان حمایتتان کند ابرجاذب‌بودن به این معناست که به یاد داشته باشید شما امتداد انرژی جهانید.

وقتی به‌جای فضایی فیزیکی، با رویکرد یک واقعیت ارتعاشی به جهان نگاه می‌کنید، آنگاه خواسته‌هایتان به واقعیت تبدیل می‌شوند. وقتی می‌توانید به انرژی وفور دسترسی پیدا کنید و ایمان داشته باشید که جهان همیشه تأمینتان می‌کند، پیش‌از آنکه خواسته‌تان در دنیای فیزیکی ظاهر شود، می‌توانید کم‌کم شکل‌گرفتنش را احساس کنید. نمی‌توانیم یک پایمان را در دنیای فقدان و پای دیگرمان را در دنیای وفور قرار دهیم.