بریده‌هایی از کتاب اسب من

حق با سنگ مزارمان بود، ما از ابتدا مُرده بودیم

دریا بالا آمده یا جزیره پایین رفته، فرقی نمی‌کند ما غرق شده‌ایم... اما هنوز همه‌چیز مثل سابق است، بیدار می‌شویم چند ساعتِ بعد می‌خوابیم

چند شمع‌ایم، دست نداریم اشک‌های‌مان را پاک کنیم چند شمع‌ایم و در ایوان نشسته‌ایم تا غروب تماشا کند پایین رفتن‌مان را...

تو دوباره سبز خواهی شد و من شاهد رقصیدنت در باد خواهم بود

وداع ساده نیست کوچک نیست که بشود پشت قاب‌عکس گذاشت

ما چند حباب کوچک‌ایم در تکه‌ای یخ می‌بینی چون نیستیم هستیم

می‌گفتند لااقل کوه‌ها فریادمان را پاسخ می‌دهند اما من کوهستان را صدا می‌زنم او خودش را

دست‌هایم در حیاط زندان، و پاهایم دور باتلاقی روییده‌اند سرم مرجان‌های دریاچه، و اسکلتم درخت انگوری‌ست که از دیوار مدرسه بالا آمده می‌گریزد... جنگلی هستم تکه‌تکه در باغچه‌ها...

خواب‌هایم را چشم‌هایم را فردایم را و حتا خود را، با دست‌های خود دفن خواهم کرد به جست‌وجوی باران‌ها در خاک تا قرن‌ها قبل، ریشه خواهم شد

چیزی بگو حرفی بزن از فردا اما نه آن‌قدر تلخ که دلم بلرزد و نه آن‌چنان زیبا که باورم نشود

ما را آفرید مثل خورشید که سایه را... ما را آفریده است مثل باران که سقف را... مثل سقف که چاردیوار را... مثل دیوار که تنهایی را... مثل تنهایی که پژمردن را... ما را آفرید مثل باران که پژمردن را...

آه، چگونه این‌همه پلکِ بسته را نادیده بگیرم

مرگ غم‌انگیز است؛ وقتی مُردنم هیچ‌کس را تنها نمی‌کند وقتی مُردنم هیچ‌کس را تنها نمی‌کند، زندگی غم‌انگیزتر است

خورشید زیر سایه‌بان نشست خود را با سیگار عابری روشن کرد آینهٔ کوچکی از جیب بیرون آورد و در آن به غروب خیره شد

می‌نویسم شمع و هر چه می‌سوزم گرم نمی‌شوم شعر پلی‌ست بر رودخانه‌ای خشک

از تمام بهشت سطحی می‌خواهم که بر آن قدم بزنیم چند دقیقه می‌خواهم یک عصر یک دانه سیگار که آن‌همه باران خاموشش نکند و کاش دلم نگیرد از احوالِ سیگاری که در بهشت می‌سوزد

تقصیر آفتاب نیست هر چند تنها، آدم‌برفیِ تو آب شده... دخترم گریه نکن! چه کسی گفته او مُرده است؟ چه کسی گفت او زنده بود؟

شب نمی‌فهمد کدام‌یک تاریک‌تریم خنجربه‌دست می‌آید؛ شب نمی‌بیند حدس می‌زند و می‌زند شب نمی‌میرد، می‌کُشد

«پیاده می‌شوم.» «این‌جای صحرا؟» «جای غلط، با آدمِ غلط سوار شدم. هر کجا پیاده شوم درست است.»

از دفن ما سال‌هاست که می‌گذرد، فقط کاش کسی می‌دانست چرا نمی‌میریم؟