کتاب سان ست

آن‌قدر آسمان زیر پلک‌هایش دارد که حتی پس از مرگ هم هنوز آسمان کافی دارد.

اما شاید معنای زندگی تنها یک چیز است: بودن و زندگی کردن.

زمان حال چیزی نیست جز لحظه‌ای گذرا بین انتظار و خاطره، لحظه‌ای بین امید داشتن و فنا شدن.

کسی که به وطنش بازمی‌گردد چه چیزی می‌بیند؟ شاید یک کشور، یک شهر، یک گوشهٔ خیابان، یک راهروِ خانه و خاطراتش را، اما هرگز آن چیزی را که به دنبالش بازگشته پیدا نمی‌کند، آن چیزی را که یک زمانی آن‌جا بوده؛ دوران جوانی‌اش را؛ دورانی که همه‌چیز برایش امکان‌پذیر بود.