بریده‌هایی از کتاب اصل گرایی

چه می‌شود که در نظرمان ارزش کارهای بیشتر را بیشتر و ارزش انجام کارهای کمتر را کمتر جلوه ندهند؟ چه می‌شود اگر پرمشغله بودن را به‌عنوان معیاری برای سنجش اهمیت، ارج ننهیم؟

بیشتر ما به دلیل اشتیاق‌مان به خشنود کردن دیگران و تأثیرگذار بودن، انجام کارها را می‌پذیریم. با این حال، برای اینکه بالاترین اثربخشی را در انجام کارها داشته باشیم، قطعاً نه گفتن بهترین راه است. همان‌طور که پیتر دراکر می‌گوید: «افراد به دلیل «نه» گفتن تأثیرگذارند، به دلیل گفتن «این کار به درد من نمی‌خورد» است که تأثیرگذارند

«تلاش بی‌نظم برای انجام کارهای بیشتر»

راه و رسم اصل‌گرایی یادگیری تشخیص تفاوت بین گزینه‌هاست، یعنی یاد بگیریم همهٔ گزینه‌ها را پالایش کنیم و فقط آن‌هایی را انتخاب کنیم که واقعاً ضروری‌اند.

اصل‌گرایی یعنی یاد بگیریم کارهای کمتری انجام دهیم، ولی بهتر انجام‌شان دهیم تا بتوانیم در هر لحظهٔ گران‌بها از زندگی‌مان به بالاترین بازدهی ممکن برسیم.

اگر به خودتان آمده‌اید و متوجه شده‌اید انبوه‌کارهای عقب افتاده شما را احاطه کرده‌اند این یعنی مانند بسیاری از افراد، فرع‌گرا هستید و چارهٔ کارتان اصل‌گرا شدن است.

چه می‌شود اگر جامعه تشویق‌مان کند از انجام کارهایی که بیزاریم دست برداریم، تشویق‌مان کند از خرید چیزهای غیرضروری آن هم با پولی که هنوز نداریم دست برداریم و تشویق‌مان کند از تحت تأثیر قرار دادن کسانی که دوست‌شان نداریم دست بکشیم؟

«چه چیزی نیاز مهمی را در جهان برآورده می‌کند؟»

«در چه کاری بسیار مستعدم؟»

«چه چیزی به‌شدت برایم الهام‌بخش است؟»

وقتی دربارهٔ اینکه انرژی و زمان‌مان کجا صرف شوند آگاهانه و هدفمند انتخاب نکنیم، دیگران یعنی رئیس‌مان، همکاران‌مان، مشتریان‌مان و حتی خانواده‌هایمان این انتخاب را می‌کنند و طولی نمی‌کشد که هر چیز معنادار و مهمی را فراموش می‌کنیم.

اگر زندگیتان را اولویت بندی نکنید، یکی دیگر اولویت بندی‌اش میکند.

«هر چقدر همه چیز را بی‌اهمیت بدانید باز هم کم است»

اصل‌گرایان، به‌جای اینکه برای انجام کارها به خودشان فشار بیاورند، زمانی را که صرفه‌جویی کرده‌اند روی سیستمی برای حذف موانع و انجام هرچه راحت‌تر کارها سرمایه‌گذاری می‌کنند. این سه مؤلفه، یعنی بررسی، حذف و اجرا، رویدادهای مجزایی نیستند، بلکه درواقع فرآیندی چرخه‌ای محسوب می‌شوند. و وقتی آن‌ها را به‌طور هماهنگ به‌کار می‌گیریم، مزایای بیشتر و بیشتری نصیب‌مان می‌شوند.

سؤال واقعی این نیست که چطور می‌توانیم همهٔ کارها را انجام دهیم، بلکه این است که چه کسی تعیین خواهد کرد چه کاری را انجام دهیم و چه کاری را انجام ندهیم. به یاد داشته باشید که وقتی از حق انتخاب کردن محروم می‌شویم، کس دیگری برای‌مان انتخاب می‌کند. بنابراین، یا آگاهانه انتخاب می‌کنیم چه کاری را انجام ندهیم، یا می‌گذاریم دیگران ما را به مسیری ببرند که خودمان نمی‌خواهیم.

برای اینکه بالاترین اثربخشی را در انجام کارها داشته باشیم، قطعاً نه گفتن بهترین راه است. همان‌طور که پیتر دراکر می‌گوید: «افراد به دلیل «نه» گفتن تأثیرگذارند، به دلیل گفتن «این کار به درد من نمی‌خورد» است که تأثیرگذارند».

برای فعالیت در بالاترین سطح اثربخشی‌مان تا می‌توانیم زمان و انرژی‌مان را عاقلانه فقط در انجام کارهای ضروری سرمایه‌گذاری کنیم

در انجام کارهای به‌واقع مهم، فقط وقتی می‌توانید به بالاترین سطح اثربخشی برسید که دست از تلاش برای انجام همهٔ کارها و بله گفتن به همه بردارید.

آن‌طور که واقعاً دوست دارید زندگی کنید، نه آن طوری که دیگران از شما توقع دارند

اصل‌گرایی یعنی یاد بگیریم کارهای کمتری انجام دهیم، ولی بهتر انجام‌شان دهیم تا بتوانیم در هر لحظهٔ گران‌بها از زندگی‌مان به بالاترین بازدهی ممکن برسیم.