بریده‌هایی از کتاب پدر پولدار، پدر بی‌پول

پس هر وقت متوجه شدید که دارید از انجام هر کاری که می‌دانید باید انجامش دهید اجتناب می‌کنید آنوقت کافی است از خودتان بپرسید " آن کار چه نفعی برایم دارد‌؟" یک کم طماع باشید این بهترین علاج تنبلی است.

بدون اینکه آدم یک مقدار زیاده خواه و طماع باشد شوق داشتن چیز‌های بهتر و پیشرفت به وجود نمی‌آید. اگر جهان در حال پیشرفت است به خاطر این است که همه آرزوی داشتن چیز‌های بهتر را دارند.

بنابراین چگونه می‌توانید از پس تنبلی بر بیایید‌؟ جواب کمی ارزشمند بودن است.

پدر پولدار جمله " من برای فلان چیز پول ندارم را ممنوع کرده بود "

به نظر او همیشه امکانش هست که آسمان بر سر یکی آوار بشود و همیشه هم سر خودش خراب می‌شود.

به نظر او همیشه امکانش هست که آسمان بر سر یکی آوار بشود و همیشه هم سر خودش خراب می‌شود.

همه ما تردیدهایی مانند "من با هوش نیستم" "من آنقدر‌ها که باید ماهر نیستم "یا" فلانی و فلانی از من بهترند" داریم. این تردیدها غالباً ما را فلج می‌کنند.درمواقعی که تردید داریم مدام از خودمان می‌پرسیم " اگر‌؟".

شما به هر شخص موفقی که نگاه کنید می‌بینید که آنها از همان ابتدای کارشان احتیاط را کنار گذاشته اند.

بین متنفر بودن از باخت و ترسیدن از آن تفاوت زیادی هست.

شکست به برندگان انگیزه می‌دهد و بازنده‌ها را مغلوب می‌کند. این بزرگترین راز برنده‌هاست که بازنده‌ها نمی‌دانند. بزرگترین راز آن است که شکست برای آنها مقدمه پیروزی است.

" همه می‌خواهند به بهشت بروند اما هیچ کس دوست ندارد بمیرد. "

دلیل اصلی عدم موفقیت در امور مالی این است که بسیاری از افراد بیش از حد محتاطانه جلو می‌روند.

دلیل اصلی عدم موفقیت در امور مالی این است که بسیاری از افراد بیش از حد محتاطانه جلو می‌روند.

بعضی‌ها از مار می‌ترسند. بعضی‌ها هم از امکان از دست دادن پول می‌ترسند. هر دو تای این‌ها ترس است.

من هرگز شخصی را ملاقات نکرده‌ام که بابت از دست دادن پولش خوشحال باشد و در تمام سال‌های زندگی‌ام نیز هرگز ثروتمندی را ندیدم که حتی برای یکبار هم شده پولش را از دست نداده باشد. اما در عوض افراد بی پول بی شماری را دیده‌ام که در زندگی‌شان حتی یک ده سنتی هم از دست نداده‌اند. آنها به این می‌گویند سرمایه‌گذاری. ترس از دست دادن پول واقعیت است و همه حتی ثروتمندان هم آنرا دارند. اما مشکل اصلی ترس نیست بلکه مواجه شما با ترس است که مشکل آفرین می‌شود.

من هرگز شخصی را ملاقات نکرده‌ام که بابت از دست دادن پولش خوشحال باشد و در تمام سال‌های زندگی‌ام نیز هرگز ثروتمندی را ندیدم که حتی برای یکبار هم شده پولش را از دست نداده باشد.

شاید شاید آقای ری بهترین همبرگر را نپزد اما در فروش و تحویل یک همبرگرمعمولی بهترین است.

همین که افراد در روند همیشگی پرداخت قبوض ماهیانه‌شان گیر می‌کند دیگر مانند همستری خواهند شد که روی استوانه فلزی مدام دارد دور خود می‌چرخد. گر چه پاهای کوچک و پشمالو همستر به سرعت می‌دود و استوانه هم با شتاب می‌چرخد اما فردا که دوباره صبح می‌شود باز هم باید به تکرار پا زدن بپردازد و این کار را مدام انجام دهد.

یک تئوری مدیریتی دیگری هم هست که می‌گوید" افراد شاغل به سختی کار می‌کنند تا اخراج نشوند و کارفرماها هم فقط به اندازه‌ای پرداخت می‌کنند که کارمندان یا کارگران هوس استعفا به سرشان نزند".

پدر پولدارم فکر می‌کرد ورشکستگی تا قبل از ۳۰ سالگی خوب است و نصیحت می‌کرد که اگر این اتفاق تا قبل از ۳۰ سالگی بیفتد " وقت داری که جبرانش کنی".