بریده‌هایی از کتاب پدر پولدار، پدر بی‌پول

پولدار شدن به تنهایی مشکلی را حل نمی‌کند. من متعجب پرسیدم حل نمی‌کند؟ نه. اجازه بدهید صحبت‌هایم را در مورد حس دیگری که آرزومندی است برایتان ادامه بدهم. بعضی‌ها شاید اسمش را بگذارند حرص ‌اما من می‌گویم آرزومندی. خیلی طبیعی است که یک نفر آرزومند چیز‌های بهتر و زیباتر یا مفرح تر و مهیج‌تر داشته باشد. بنابراین آرزومندی از دیگر دلایلی است که افراد برای پول کار می‌کنند. آنها آرزوی پول‌دار شدن را دارند چون فکر می‌کنند پول برایشان لذت می‌آورد. ‌اما غالباً لذتی که پول به همراه می‌آورد کوتاه مدت است و خیلی زود پیش می‌آید که افراد برای لذت بیشتر خوشی و ‌امنیت و راحتی بیشتر دنبال پول بیشتر بروند. بنابراین آنها همچنان به کار کردن ادامه می‌دهند و فکر می‌کنند پول می‌تواند مرهمی باشد برای روحی که از حرص و ترس در عذاب است ‌اما پول چاره آنها نیست.

به جای اینکه در مورد حسی که دارند بگویند اجازه می‌دهند که احساساتشان به جای آنها فکر کند. آنها وقتی می‌ترسند می‌روند سر کار و‌ امید دارند پولی که بدست می‌آورند ترسشان را زایل کند‌ اما این طور نمی‌شود. آن ترس قدیمی مدام تنشان را می‌لرزاند. دوباره همان روند قبلی را تکرار می‌کنند ‌اما فایده‌ای ندارد. ترس آنها را در تله‌ای دائمی انداخته است که وادارشان می‌کند مدام کار کنند پول بدست بیاورند و ‌امید داشته باشند که ترس‌شان مدام از بین برود. ‌اما هر روز صبح که از خواب بلند می‌شوند این ترس قدیمی هم بیدار می‌شود. این ترس قدیمی، میلیون‌ها نفر از افراد را شب‌ها بیدار نگه می‌دارد و شب پر تنش و نگرانی‌ را برایشان رقم می‌زند.

کارمندان شما و خانم مارتین این کار را نمی‌کنند؟ پدر پولدار گفت من شک دارم. به جای این کار آنها ترس پول نداشتن را حس می‌کنند. به جای مواجه شدن با ترسشان به جای فکر کردن آنها عکس العمل نشان می‌دهند. آنها به جای منطقی فکر کردن از خودشان واکنش‌های احساسی نشان می‌دهند. در همین حال وی داشت با انگشت به کله‌های ما می‌زد و گفت. آنوقت وقتی چند دلار بدست می‌آورند دوباره حس آرزومندی و حرص کنترل آنها را بدست می‌گیرد و باز هم به جای فکر کردن عکس‌العمل نشان می‌دهند. مایک گفت پس احساساتشان برایشان فکر می‌کند

بیشتر آدمها یک قیمتی دارند و دلیلش هم این است که دو حس انسانی دارند به نام ترس و حرص. اول ترس پول نداشتن به ما انگیزه کار کردن می‌‌دهد و وقتی چک ماهیانه‌مان را دریافت می‌کنیم حرص یا آرزومندی وادارمان می‌کند که به همه آن چیز‌های خوبی فکر کنیم که می‌توانیم با آن پول بخریم. آنوقت این الگو در ذهنمان جا می‌افتد. من پرسیدم چه الگویی؟ الگوی بلند شو برو سر کار و قبض‌هایت را بپرداز. آنوقت زندگی آدم کاملاً تحت کنترل این دو حس قرار می‌گیرد. اگر به این دسته از آدمها پول بیشتری بدهی، آنوقت آنها به همین چرخه ادامه می‌دهند و هزینه‌هایشان را بالا می‌برند. من به این می‌گویم چرخه دورانی.

فقط بدان ترس است که باعث می‌شود بسیاری از افراد سر کار بروند ترس آنکه نتوانند صورت حساب‌هایشان را بپردازند ترس اینکه اخراج شوند، ترس اینکه پول کافی نداشته باشند و ترس تمام شدن همه چیز. این بهایی است که افراد برای مطالعه و یا یادگیری یک حرفه یا یک نوع تجارت خاص و آنوقت کار کردن برای پول در آوردن می‌پردازند.

ببین پدر تو به دانشگاه رفته است و مدرک تحصیلی بالایی کسب کرده است تا بتواند شغل پر در‌آمدی پیدا کند که البته موفق هم شده است. ‌اما هنوز هم مشکلات مالی دارد زیرا هرگز در مورد پول در مدرسه چیزی یاد نگرفته است. تازه از این‌ها گذشته پدرت به کار کردن برای کسب پول اعتقاد دارد. پرسیدم شما اعتقاد ندارید؟ نه. من واقعاً چنین اعتقادی ندارم. اگر می‌خواهی یاد بگیری که برای پول کار کنی پس در مدرسه بمان. بهترین جا برای یادگیری این کار همان مدرسه است.‌اما اگر می‌خواهی یاد بگیری چطور عمل کنی که پول برای تو کار کند آنوقت من به تو یاد می‌دهم. ‌اما فقط در صورتی که بخواهی یاد بگیری.

به خیلی‌ها اگر پول بیشتری بدهی فقط بدهی‌شان را بالاتر می‌برند.

"فقرا و طبقه متوسط برای پول درآوردن کار می‌کنند ولی پولدار‌ها کاری می‌کنند که پول برایشان کار کند ".

. تو در اعماق وجودت از این که خطر کنی ترسیدی. واقعاً دلت می‌خواسته است که برنده باشی‌اما چون ترسی که از باخت داشتی بیشتر و شدیدتر از آن بوده است که هیجان برنده شدن را حس کنی، باختی

پدر پولدار ادامه داد اگر تو از آندسته افرادی باشی که هیچ عرضه‌ای ندارند آنوقت هر موقع که زندگی به تو فشار بیاورد تسلیم خواهی شد. اگر چنین آدمی باشی تمام عمرت را محافظه کارانه سپری خواهی کرد. کار‌هایی را انجام می‌دهی که عموم مردم تایید کنند و خودت را به انتظار حادثه‌ای می‌نشینی که هرگز اتفاق نخواهد افتاد. آنوقت تو در حالی می‌میری که پیرمردی خسته کننده برای اطرافیانت شده‌ای.

. پس فکر می‌کنید والدین فقیر به فرزندانشان چگونه آموزش مالی‌ای می‌توانند بدهند؟ آنها صرفاً می‌گویند" به درس خواندن ادامه بده و سخت تلاش کن". ممکن است که فرزند مزبور با نمرات عالی از مدرسه فارغ التحصیل شود اما نظام فکری اش و برنامه‌ریزی مالی اش همانی است که افراد فقیری چون والدینش در ذهن دارند.

من خیلی‌ها را دیدم که می‌گویند من به پول علاقه ندارم با این وجود، ۸ ساعت در شبانه روز برای پول کار می‌کنند. پس این حرفشان انگار واقعیت است. اگر به پول علاقه ندارند پس چرا برایش کار می‌کنند؟ این طرز فکر نسبت به پول احتمال روان پریشانه‌تر از کسی است که دسته دسته پول جمع می‌کند. همان طور که آنجا نشسته بودم و به حرف‌های پدر پولدارم گوش می‌دادم ذهنم مدام به گذشته‌ها بازگشت می‌کرد که پدرم می‌گفت من علاقه‌ای به پول ندارم. وی غالباً این جمله را می‌گفت و خودش را اینگونه توجیه می‌کرد که من چون عاشق کارم هستم کار می‌کنم.

پول یکی از اشکال قدرت است. اما آنچه که قدرتمندتر است داشتن سواد در زمینه امور مالی است

همه می‌خواهند به بهشت بروند اما هیچ کس دوست ندارد بمیرد. " خیلی از افراد آرزو دارند که پولدار شوند اما از امکان از دست دادن پول واهمه دارند. بنابراین هیچوقت پولدار نمی‌شوند

همین که یک نفر دست از جستجو به دنبال اطلاعات و آگاهی در مورد خودش برمی‌دارد جهالت جای دانایی را می‌گیرد. این تقلا لحظه به لحظه اتفاق می‌افتد و طی آن فرد تصمیم می‌گیرد که فکر بکند یا نه.

یاد بگیر از احساساتت در هنگام فکر کردن کمک بگیری ‌اما با آنها تصمیم نگیری

عُمری لازم است تا یاد بگیرید که چه‌کار کنید تا پول برایتان کار کند. خیلی‌ها هستند که ۴ سال می‌روند دانشگاه و همه چیز تمام می‌شود. در حالیکه من می‌دانم یادگیری در مورد پول کاری است که باید تمام عمرم انجام بدهم. چون هر چه بیشتر یاد می‌گیرم می‌فهمم که لازم است باز هم یاد بگیرم. خیلی از افراد هستند که در مورد پول اصلاً مطالعه‌ای نمی‌کنند. آنها می‌روند سر کار و چک حقوقی‌شان را می‌گیرند و دست چک بانکی‌شان را میزان می‌کنند و همین. تازه از این‌ها گذشته تعجب هم می‌کنند که چرا مشکلات مالی دارند. آن وقت فکر می‌کنند پول بیشتر مشکلاتشان را حل می‌کند. تعداد کمی از این افراد می‌فهمند که علت مشکلات مالی‌شان فقدان ‌آموزش در‌امور مالی بوده است.

می‌دانی یادگیری حقیقی لازمه‌اش انرژی، اشتیاق و ذوق داشتن است. عصبانیت هم بخش بزرگی از فرمول یادگیری را تشکیل می‌دهد چون ترکیبی از عشق و عصبانیت می‌شود: اشتیاق. وقتی بحث بر سر پول درآوردن باشد خیلی‌ها ترجیح می‌دهند محتاطانه رفتار کنند و بدین ترتیب حس‌امنیت داشته باشند. پس اشتیاق نیست که هدایتشان می‌کند بلکه ترس است.

" اگر درس‌های زندگی را یاد بگیری آنوقت در زندگی‌ات موفق می‌شوی. وگرنه زندگی همچنان تو را همراه خودش به هر طرف می‌کشد. مردم دو دسته‌اند یک دسته اجازه می‌دهند تا زندگی آن‌ها را به هر طرف بکشاند. یک عده هم هستند که عصبانی می‌شوند و جبهه می‌گیرند ‌اما جبهه‌گیری را در مقابل رئیس، شغل، همسر یا شوهرشان انجام می‌دهند. آنها متوجه نیستند که آن چیزی که مغلوبشان می‌کند فشار‌های زندگی است.

این عقیده که باید برای پول در آوردن پول داشت ایده آدمی است که از نظر مالی خبره نیست. نه اینکه این جور افراد باهوش نیستند بلکه از دانش پولسازی بی خبر مانده اند.