بریده‌هایی از کتاب آن‌جا که جنگل و ستاره‌ها به هم می‌رسند

فکر کنم ما آدم‌ها همیشه بدترین منتقدهای خودمونیم.

«خواسته‌ها و سرنوشت ما کاملاً در مغایرت با هم پیش می‌رن.»

گاهی اتفاق‌های بد لازمن تا اتفاق‌های خوب بیفتن.»

بچه‌ها بهتر از یه مددکار اجتماعی که تا حالا جای اون‌ها نبوده، بلدن با مشکلات‌شون دست و پنجه نرم کنن.»

بازمونده‌ها، می‌تونن بیش‌تر و بهتر از بقیهٔ اون‌هایی که با مرگ مواجه نشدن، زندگی کنن و عاشقی کنن.

«تبی یه جورهایی مثل بچه‌هاست. بدون فکر به این‌که باید بزرگ بشه قد کشیده و همین باعث می‌شه از بقیهٔ آدم بزرگ‌ها بامزه‌تر باشه.»

«چرا اومدی این‌جا؟» «که صلح کنیم. هیچی مثل ستاره‌ها نمی‌تونه نشون بده بحث کوچیکی که داشتیم چه‌قدر بی‌معنی بوده. تلسکوپم رو هم آوردم.»

ما آدم‌ها همیشه بدترین منتقدهای خودمونیم.

«آدم‌هایی که صداشون به جایی نمی‌رسه به کسایی نیاز دارن که جاشون حرف بزنن.»

«همیشه به بچه‌های باهوش می‌گن عجیب و غریب.»

«می‌بینی، مشکل آدم‌های فعلی همینه. فقط کافیه تو دنیای خاکستری غذاهای فست‌فودی‌شون یه کم رنگ ببینن تا وحشت کنن. جاهایی مثل این‌جا واقعی‌تر از تصورشونه. اما این‌جا از اون دست مکان‌هاست که می‌تونی داخلش شاهد داستان انسانیت آدم‌ها باشی.»

«گیب، عشق جرم نیست.»

ماها هنوز هم همون میمون‌هایی هستیم که سعی دارن افکارشون رو با خرخر کردن بیان کنن، اما باز هم بیش‌تر حرف‌شون تو ذهن‌شون می‌مونه.»

«هنر یعنی نشون بدی که دنیا از دید تو چه‌طوریه نه این‌که دقیقاً عین چیزی رو که می‌بینی بکشیش.»

گاهی اتفاق‌های بد لازمن تا اتفاق‌های خوب بیفتن

«این‌جا روی زمین معمولاً ما آدم‌ها به هر چی بخوایم نمی‌رسیم.»

اگه همین‌طوری ادامه بدی، که از درگیر شدن با آدم‌ها بترسی، درنهایت یه آدم عبوس مثل لیسی می‌شی که این دقیقاً چیزیه که اون می‌خواد.»

بخشی از من همراه مادرم مرد. حتی هنوز هم اون بخش از وجودم خوب نشده،

به چشم من اسلحه چیز جالبی نیست. همیشه فکر می‌کنم هدف اسلحه‌ها فقط کشتنه.»

اگر در دو سال گذشته فقط یک چیز یاد گرفته بود، این بود که زندگی به تنهایی بدون رنجش‌ها و دلخوری‌ها باز هم به اندازهٔ کافی سخت است.