بریده‌هایی از کتاب متن کامل قرآن کریم

به شما آزادی و اختیار داد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (۰) به نام خداوند بخشنده بخشایشگر قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (۱) بگو: پناه می‌برم به پروردگار سپیده صبح،

وَ لِلَّهِ یسْجُدُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ کَرْهاً وَ ظِلاَلُهُمْ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ (۱۵) تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند -از روی اطاعت یا اکراه- و همچنین سایه‌هایشان، هر صبح و عصر برای خدا سجده می‌کنند.

قُلْ یا عِبَادِی الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنْفُسِهِمْ لاَ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ (۵۳) بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.

یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لاَ تَجَسَّسُوا وَ لاَ یغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أَ یحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیتاً فَکَرِهْتُمُوهُ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ (۱۲)

کافران اهل کتاب، و (همچنین) مشرکان، دوست ندارند که از سوی خداوند، خیر و برکتی بر شما نازل گردد؛ در حالی که خداوند، رحمت خود را به هر کس بخواهد، اختصاص می‌دهد؛ و خداوند، صاحب فضل بزرگ است.

مؤمنان باید فقط بر او توکل کنند!

خداوند هر کس را بخواهد در رحمتش وارد می‌کند، و برای ظالمان ولیّ و یاوری نیست.

وَ إِنَّ رَبَّکَ لَذُو فَضْلٍ عَلَی النَّاسِ وَ لَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لاَ یشْکُرُونَ (۷۳) مسلّماً پروردگار تو نسبت به مردم، فضل (و رحمت) دارد؛ ولی بیشترشان شکرگزار نیستند!

در جهنم جاودانه خواهند ماند!

أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ (۷) خدا بر دلها و گوشهای آنان مهر نهاده؛ و بر چشمهایشان پرده‌ای افکنده شده؛

وَ الْآخِرَةُ خَیرٌ وَ أَبْقَی (۱۷) در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است!

وَ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ

سَلاَمٌ عَلَی إِبْرَاهِیمَ (۱۰۹)

خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند!

وَ لْیعْفُوا وَ لْیصْفَحُوا أَ لاَ تُحِبُّونَ أَنْ یغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ (۲۲)

إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعاً (۱۹) به یقین انسان حریص و کم‌طاقت آفریده شده است، إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً (۲۰) هنگامی که بدی به او رسد بیتابی می‌کند، وَ إِذَا مَسَّهُ الْخَیرُ مَنُوعاً (۲۱) و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران می‌شود (و بخل می‌ورزد)، إِلاَّ الْمُصَلِّینَ (۲۲) مگر نمازگزاران، الَّذِینَ هُمْ عَلَی صَلاَتِهِمْ دَائِمُونَ (۲۳) آنها که نمازها را پیوسته بجا می‌آورند،

«منزهی تو! ما چیزی جز آنچه به ما تعلیم داده‌ای، نمی‌دانیم؛ تو دانا و حکیمی.»

و اگر بمیرید یا کشته شوید، به سوی خدا محشور می‌شوید. (بنابراین، فانی نمی‌شوید که از فنا، وحشت داشته باشید.)

صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ