کتاب هی شعر تر انگیزد

انگشت پر عسل به دهان کسان مکن آن‌ها به مزۀ عسلت گیر می‌دهند

حیفه جوونامون پسر بمیرن کاری کنین جوونا زن بگیرن کاری کنین جوونا زن بگیرن یک زن خوشگل مث من بگیرن من اگه شوهر کنم آدم می‌شم نمونه تو تموم عالم می‌شم به زندگی می‌چسبم و به شوهر گور بابای فیس زن برادر به جون هر چی مرده تف به گورم کهنۀ بچه مو اگه نشورم کوری چشم چش‌چرون انتر مانتوی من هم می‌شه هی بلن‌تر به من نیگا نکن، آهای برادر! خودت مگه نداری خار و مادر؟

من از این شاعران پست مدرن شعرهایی شنیده‌ام که مپرس

به من نیگا نکن آهای برادر! خودت مگه نداری خوار و مادر؟ ماه‌و مگه تو نیمه شب ندیدی می خوای بگی تو خط لب ندیدی؟ صورت من یه کم اناری شده یه ریزه هم بتونه‌کاری شده امّل بی‌سواد ژل ندیده! دهاتی خنگ ریمل ندیده تقصیر خیاطای روسیاهه مانتوی من اگه یه کم کوتاهه امون از این شهر مقرراتی موارد فجیع منکراتی تو کوچه و تو سلف و دانشکده سهم من از خوشگلی نیم در صده خوشگلی تو خونه هم چه فایده مهمونی زنونه هم چه فایده

کاشکی پای چون تو بی‌ذوقی هستی ام را مچل نمی‌کردم یا تمام جوانی خود را صرف شعر و غزل نمی‌کردم

هر چه می‌خواهی بگریان، کاملاً قانونی است تا که می‌خواهی بخندانی، مجوز لازم است

الغرض این می‌کنم، آن می‌کنم تیغ اصلاحات می‌گیرم به دست کلّه‌ها را نورباران می‌کنم پر شود این شهر از هی‌های من گر به شورا راه یابد پای من

جای شعر درست و درمان هم تا بخواهی دری وری داریم ملت و دولتی به این خوبی دشمنانی به آن خری داریم

یکی از نامزدهای شورای شهر در پوستر انتخاباتی‌اش این‌گونه وعده داده بود: حل مشکل ازدواج، تأسیس دو عدد باغ وحش، ریشه‌کنی اعتیاد، حذف کنکور!

هان ای جهان که نصف جهان از تو بی‌خبر