بریده‌هایی از کتاب پیرمرد صدساله‌ای که از پنجره بیرون پرید و ناپدید شد

تفاوت میان دیوانه‌بودن و نابغه‌بودن بسیار ظریف است

کی بود که واقعاً از شاه راضی باشد؟ نه اسلام‌گراها، نه کمونیست‌ها، و بی‌شک نه حتی کارگران شرکت نفت که واقعاً تا سر حد مرگ کار می‌کردند برای پولی معادل یک پوند بریتانیا در هفته.

کشیش توضیح داد که حالا در سلولی در سازمان امنیت و اطلاعات کشور، یا به قولی پلیس مخفی، هستند. شاید آقای کارلسن تصور کند که شرایط خوب و ایمن به نظر می‌رسد، ‌ ولی حقیقت این بود که پلیس مخفی فقط به امنیت شاه فکر می‌کرد و هدفش درواقع این بود که مردم ایران را خوب بترساند تا احترام حکومت را داشته باشند و از سوی دیگر هروقت لازم بود سوسیالیست‌ها، کمونیست‌ها، اسلام‌گراها، و بقیه عناصر مزاحم را شکار و نابود کند.

زندگی همین‌طوری بود؛ درست واقعاً درست نبود بلکه هرچه فرد مسئول می‌گفت درست است، درست بود.

«شاید من یه‌کم کندذهنم، ولی به نظرم می‌رسه که نقشه‌ات هنوز آماده نیست.»

ژولیوس به‌موقع ترمز کرد. جنازه به جلو پرتاب شد و پیشانی‌اش به یکی از دستگیره‌های آهنی برخورد کرد. آلن گفت: «اگه شرایط یه‌کم فرق می‌کرد، این برخورد واقعاً دردناک بود.» ژولیوس گفت: «قطعاً مرده‌بودن یه خوبی‌هایی هم داره.»

استدلال آلن دربارۀ دین همیشه این بوده که اگر از چیزی مطمئن نیستی لازم نیست حدس بزنی.

انتقام مثل سیاست می‌مونه، همیشه یک چیز باعث یک چیز دیگه می‌شه تا اینکه بد به بدتر تبدیل می‌شه و بدتر به بدترین.

همه‌چیز همان‌طور است که باید باشد و در آینده هم هرچه قرار باشد اتفاق بیفتد اتفاق می‌افتد.

فکر کرد همۀ آن سال‌هایی که در خانۀ سالمندان می‌نشست و به این فکر می‌کرد که شاید بهتر باشد بمیرد و همه‌چیز را رها کند، اشتباه می‌کرده است. باوجود همۀ درد و رنج‌هایی که در آن سن داشت، فکر کرد خیلی هیجان‌انگیزتر است که در حال فرار از دست خانم‌مدیر آلیس باشد تا اینکه بی‌حرکت دو متر زیر زمین خوابیده باشد.

خانم‌مدیر آلیس گفت که سیگارکشیدن و نوشیدن الکل ممنوع و تماشای تلویزیون بعد از ساعت ۱۱ شب قدغن است. صبحانه در روزهای هفته در ساعت ۶: ۴۵ و در روزهای آخرهفته یک ساعت دیرتر، ناهار در ساعت ۱۱: ۱۵، قهوه ساعت ۱۵: ۱۵، و شام ساعت ۱۸: ۱۵ سرو می‌شود. اگر بیرون از خانه باشد و حواسش به ساعت نباشد و خیلی دیر به خانه برگردد ممکن است بدون شام بماند. بعد از آن، خانم‌مدیر آلیس شروع کرد به توضیح‌دادن قوانینِ مربوط به حمام‌کردن و مسواک‌زدن، داشتن ملاقاتی از بیرون، یا رفتن به ملاقات دیگر سالمندان خانه، اینکه کدام داروها در چه ساعت‌هایی ارائه می‌شدند، و در کدام ساعت‌ها ساکنان نباید مزاحم خانم‌مدیر آلیس یا دیگر همکارانش شوند مگر اینکه کارشان ضروری باشد؛ البته از نظر خانم‌مدیر آلیس به‌ندرت کاری ضروری بود چون او اضافه کرده بود که در کل ساکنان آن خانه زیادی غُرغُر می‌کنند. آلن پرسید: «هروقت دلمون بخواد می‌تونیم برینیم؟»

آلن همان‌طور که جعبه‌ها را با دینامیت پُر می‌کرد، به نظرات کارگران دربارۀ وقایع جنگ هم گوش می‌کرد. برایش عجیب بود که آن‌ها این‌همه اطلاعات را از کجا می‌آورند، ولی بیشتر حیرت‌زده بود که مردان بالغ چقدر می‌توانند بدبختی به بار آورند.

آلن بیدار شد و از بِنی پرسید که آیا وقتِ رفتن به رختخواب نرسیده؟

حاصل کار شرکت نفت ایران-انگلیس رکوردشکن شده و نفتْ ایران و انگلستان را بسیار ثروتمند کرده بود؛ البته اگر حقیقت را بخواهید، ‌ بیشتر انگلستان را ثروتمند کرده بود که البته منصفانه بود؛ چون تنها سهم ایران در این شراکت نیروی کار ارزان و البته خود نفت بود!

ژولیوس گفت که بی‌شک لازم نیست آلن عذرخواهی کند، چون سرانجام کمی هیجان در زندگی ژولیوس یونسُن اتفاق افتاده بود.

انتقام مثل سیاست می‌مونه، همیشه یک چیز باعث یک چیز دیگه می‌شه تا اینکه بد به بدتر تبدیل می‌شه و بدتر به بدترین.

فرض کن مرگ هم مانند خواب‌بودن است. آیا پیش از آنکه همه‌چیز تمام شود باز هم فرصتی برای فکرکردن داشت؟ و آیا فرصتی داشت که فکر کند که فکر کرده است؟ ولی صبر کنید، چقدر باید فکر کنید تا فکرکردنتان تمام شود؟

او در شرکت نفت اندونزی کاری پیدا کرده و وظیفه‌اش این بود که از کیفیت سیستم تولید اطمینان حاصل کند. اشتباه مائو این بود که وظیفه‌اش را انجام می‌داد. ناگهان، همۀ مدیران رده‌های میانی در شرکت دریافتند که دیگر نمی‌توانند هنگام تعمیرات مبالغ هنگفتی را زیرمیزی بالا بکشند، چون دیگر نیازی به تعمیرات نبود. کارایی شرکت نفت سی‌وپنج درصد افزایش یافت و مائو به نامحبوب‌ترین فرد سازمان بدل شد.

آلن به او هشدار داد: «انتقام خوب‌چیزی نیست. انتقام مثل سیاست می‌مونه، همیشه یک چیز باعث یک چیز دیگه می‌شه تا اینکه بد به بدتر تبدیل می‌شه و بدتر به بدترین.»

استدلال آلن دربارۀ دین همیشه این بوده که اگر از چیزی مطمئن نیستی لازم نیست حدس بزنی.