بریده‌هایی از کتاب پسرک، موش کور، روباه و اسب

«اگه قلبمون زخمی شد چی‌کار کنیم؟» «با دوستی و همدردی و زمان باندپیچی‌ش می‌کنیم، تا اینکه دوباره با امید و خوشحالی بیدار بشه.»

«حقیقت اینه که هیچ‌کس توی زندگی استاد نیست و همه همین‌جوری می‌رن جلو.»

«اینکه بقیه چطور باهات رفتار می‌کنن نباید معیار ارزش تو باشه.»

اسب گفت: «بعضی وقت‌ها.» پسرک پرسید: «بعضی وقت‌ها چی؟» «بعضی وقت‌ها بلندشدن و ادامه‌دادن کار شجاعانه و شکوهمندیه.»

«یه چیزی کشف کردم که از کیک بهتره.» پسرک گفت: «خالی نبند.» موش کور جواب داد: «راست می‌گم.» «خب، چیه؟» «بغل. موندگاری‌ش بیشتره.»

گفت: «عشق و علاقه نیازی به خاص‌بودن نداره.»

اسب گفت: «اینکه بقیه چطور باهات رفتار می‌کنن نباید معیار ارزش تو باشه.»

«وقتی احساس می‌کنی کنترل چیزهای بزرگ از دستت خارج شده ... روی چیزی که عاشقشی و صاف جلوته تمرکز کن.»

اسب گفت: «درخواست کمک به‌معنی تسلیم‌شدن نیست.» «به‌معنی اینه که حاضر نیستی تسلیم بشی.»

موش کور پرسید: «بهترین کشفت توی زندگی چی بوده؟» پسرک جواب داد: «اینکه من کافی‌ام، همین جوری که هستم.»

«بیشتر موشِ‌کورهای پیری که می‌شناسم آرزو می‌کنن کاش کمتر به ترس‌هاشون گوش می‌کردن و بیشتر به رؤیاهاشون توجه می‌کردن.»

موش کور گفت: «بزرگ‌ترین توهم اینه که فکر کنیم زندگی باید بی‌نقص باشه.»

«اغلب بخشیدن خودت سخت‌ترین نوع بخشیدنه.»

«فکرش رو بکن اگه کمتر می‌ترسیدیم چه‌جوری بودیم.»

«اینکه بقیه چطور باهات رفتار می‌کنن نباید معیار ارزش تو باشه.»

موش کور پرسید: «بهترین کشفت توی زندگی چی بوده؟» پسرک جواب داد: «اینکه من کافی‌ام، همین جوری که هستم.»

«حقیقت اینه که هیچ‌کس توی زندگی استاد نیست و همه همین‌جوری می‌رن جلو.»

«چقدر زیبایی هست که باید مراقبشون باشیم.»

موش کور پرسید: «لیوانِ تو نصفش پره یا نصفش خالیه؟» پسرک گفت: «فکر کنم فقط از این خوشحالم که یه لیوان دارم.»

«یه چیزی کشف کردم که از کیک بهتره.» پسرک گفت: «خالی نبند.» موش کور جواب داد: «راست می‌گم.» «خب، چیه؟» «بغل. موندگاری‌ش بیشتره.»