بریده‌هایی از کتاب نیایش دریا

نیایش دریا الهام گرفته از داستان آلان کردی، پسر بچهٔ سه سالهٔ سوری و پناهنده‌ای بود که در سپتامبر ۲۰۱۵ در تلاش برای رسیدن به امنیت در اروپا، در دریای مدیترانه غرق شد. در طی یک سال بعد از مرگ آلان ۴۱۷۶ نفر دیگر در تلاشی مشابه جان باخته یا مفقود شدند. این کتاب تقدیم به هزاران پناهنده‌ای‌است که برای فرار از جنگ و مرگ در دریا غرق شدند.

دعا کنم که پروردگار کشتی را به درستی هدایت کند، زمانی‌که خشکی‌ها از نظر پنهان می‌شوند و ما همچون بال مگس در میان موج‌های خیزان بالا و پایین و این‌سو و آن‌سو می‌شویم و به راحتی در کام آن کشیده می‌شویم.

"آه، اما عزیز دلم اگر می‌دیدند. حتی نیمی از آنچه تو دیده بودی. اگر می‌دیدند. حتماً حرف‌های پر مهرتری به زبان می‌آوردند."

"آه، اما عزیز دلم اگر می‌دیدند. حتی نیمی از آنچه تو دیده بودی. اگر می‌دیدند. حتماً حرف‌های پر مهرتری به زبان می‌آوردند."

افغان‌ها و سومالی‌ها و عراقی‌ها و مردم اریتره و سوریه. همه‌مان بی‌قرار طلوع خورشید، همه‌مان نگران. همه‌مان در جستجوی خانه. شنیده‌ام که گفته‌اند ما مهمان ناخوانده‌ایم. که پذیرای ما نیستند. که باید بدبختی‌هایمان را جای دیگری ببریم.

ای کاش کوچه‌های شلوغی که بوی کوبه‌های سرخ‌شده می‌دادند و پیاده‌روی‌های عصرانهٔ من و مادرت دور میدان ساعت را به یاد می‌آوردی.

تو می‌دانی می‌شود از حفرهٔ بمب، چاله‌ای ساخت برای شنا. تو یاد گرفته‌ای که خون تیره بهتر از روشن است.

افغان‌ها و سومالی‌ها و عراقی‌ها و مردم اریتره و سوریه. همه‌مان بی‌قرار طلوع خورشید، همه‌مان نگران. همه‌مان در جستجوی خانه. شنیده‌ام که گفته‌اند ما مهمان ناخوانده‌ایم. که پذیرای ما نیستند. که باید بدبختی‌هایمان را جای دیگری ببریم.

تو یاد گرفته‌ای که مادرها، خواهران و هم‌کلاسی‌ها را می‌توان بین شکاف‌های باریک سیمان، آجرها و تیرآهن‌های برهنه پیدا کرد، همچون وصله پینه‌های کوچک پوست‌های آفتاب سوخته که در میان تاریکی می‌درخشند.