کتاب زندگی من

رؤیای دیگری که چندبار خوابش را دیدم، این بود که زندگی‌ام را برای نجات دیگران فدا می‌کردم. در نهایت اگر قرار بود به هر صورتی بمیرم، ممکن بود چنین کار نیکی انجام دهم.

اگر درک می‌کردید گیتی چگونه عمل می‌کند، به هر شکلی آن را تحت کنترل خود قرار می‌دادید.

در فیزیک مهم نیست به کدام مدرسه رفتی یا با چه کسی در ارتباطی، مهم کاری است که انجام می‌دهی.

می‌خواستم به عمق جهان پی ببرم. شاید موفق به درک اندکی از آن شده باشم، ولی هنوز چیزهای زیادی هست که می‌خواهم بدانم.

پدرم سعی کرد برایم قطاری چوبی بسازد ولی قانعم نکرد؛ من چیزی می‌خواستم که خودش با نیروی محرکه کار کند؛ بنابراین او قطار کوکیِ دسته دومی خرید، با هویه تعمیرش کرد و شب کریسمس، وقتی سه ساله بودم، به من هدیه داد. ولی خیلی خوب کار نمی‌کرد.

زندگی کامل و اقناع کننده‌ای داشته‌ام. باور دارم افراد ناتوان جسمی باید روی چیزهایی تمرکز کنند که موانع، آنها را از انجام دادن علاقه‌شان باز ندارد و از این که نمی‌توانند کاری کنند اظهار تأسف نکنند.

وقتی ۲۱ ساله بودم و مبتلا به ALS شدم، حس کردم بسیار بی‌انصافی است. چرا باید برای من اتفاق بیافتد؟ همان موقع، فکر کردم زندگی‌ام تمام شده است و حس می‌کردم پتانسیلی دارم که هرگز درک نخواهم کرد. ولی اکنون، پنجاه سال بعد، می‌توانم کاملاً از زندگی‌ام راضی باشم. دو بار ازدواج کرده‌ام و سه فرزند زیبا و کمال یافته دارم. در حرفه‌ی علمی موفق بوده‌ام:

در اصل جهان نامتغییر و همیشگی، بیش از اینها طبیعی به نظر می‌آمد.

ایده‌ی پشت سیاه‌چاله‌ها به بیش از دویست سال پیش بازمی‌گردد. در ۱۷۸۳ یک استاد کمبریج به نام جان مایکل مقاله‌ای در مجله‌ی «فعل و انفعال فلسفی جامعه‌ی سلطنتی لندن» منتشر کرد که در آن از "ستارگان تیره" نام می‌برد. وی اشاره می‌کند ستاره‌ای که به قدر کافی حجیم و فشرده است، آن چنان حوزه‌ی گرانشی قدرتمندی خواهد داشت که نور نمی‌تواند از آن بگریزد. هر نوری از سطح ستاره ساطع می‌شود، پیش از آن که بتواند از ستاره فاصله بگیرد، توسط جاذبه‌ی گرانشیِ ستاره دوباره جذب می‌شود.

ستاره‌ای که به قدر کافی حجیم و فشرده است، آن چنان حوزه‌ی گرانشی قدرتمندی خواهد داشت که نور نمی‌تواند از آن بگریزد. هر نوری از سطح ستاره ساطع می‌شود، پیش از آن که بتواند از ستاره فاصله بگیرد، توسط جاذبه‌ی گرانشیِ ستاره دوباره جذب می‌شود. مایکل اشاره می‌کند که ممکن است تعداد زیادی از چنین ستارگانی وجود داشته باشند. با وجود این که نمی‌توانستیم این ستارگان تیره را ببینیم، چون نور منعکس شده از آنها به ما نمی‌رسید، هنوز جاذبه‌ی گرانشی آنها را حس می‌کنیم. چنین اجسامی را اکنون "سیاه چاله" می‌نامیم؛ آنها اجسامی تهی و سیاه در فضا هستند.