بریده‌هایی از کتاب خدای خوب ابراهیم

وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَهًْ لَکَ عَسی أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً و پاسی از شب را (از خواب برخیز و) قرآن (و نماز) بخوان! این یک وظیفه اضافی برای توست. امید است پروردگارت تو را به مقامی در خور ستایش برانگیزد! (اسرا/ ۷۹)

آقا ابراهیم مثال قشنگی می‌زد و می‌گفت: نماز اول وقت مثل میوه‌ای است که وقت چیدنش شده. اگه میوه رو نچینی، خراب می‌شه و مزه اولیه رو نداره

وَ إِنْ طائِفَتانِ مِنَ الْمُؤْمِنینَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَینَهُما فَإِنْ بَغَتْ إِحْداهُما عَلَی الْأُخْری فَقاتِلُوا الَّتی تَبْغی حَتَّی تَفی‌ءَ إِلی أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَینَهُما بِالْعَدْلِ وَ أَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ الْمُقْسِطینَ و اگر دو گروه از مؤمنان با هم جنگ کردند، میان آن‌ها صلح برقرار کنید، پس اگر آشکارشد یکی از آن‌ها بر دیگری ستم کرده، با آن گروه جنگ کنید تا به حکم اجبار تسلیم امر خدا شود و اگر به سوی خدا برگشت میان آن دوطائفه به عدل اصلاح کنید، و عدالت را برقرار نمایید، چون خدا عدالت گستران رادوست می‌دارد (حجرات/ ۹)

توی بیمارستان بود. خبرنگار آمد بالای سر ابراهیم و پرسید: شما عملیات اخیر را چطور دیدی؟ ابراهیم گفت: ما هر چه دیدیم عنایت خدا بود. در این عملیات ما کاری نکردیم. ما فقط راهپیمایی کردیم و از خدا کمک خواستیم. دشمن، چنان از عظمت رزمندگان ما ترسیده بود که پا به فرار گذاشت.

سراسر زندگی ابراهیم هادی، این کلام زیبای الهی را فریاد می‌زد: تقوا داشته باش، خدا در سخت‌ترین شرایط که تمام راه‌ها بر انسان بسته می‌شود، راه خروج را به تو نشان می‌دهد.

... اْلآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النّاهُونَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ الْحافِظُونَ لِحُدُودِ اللّهِ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنینَ آمران به معروف، نهی کنندگان از منکر وحافظان حدود (و مرزهای) الهی (مؤمنان حقیقی اند) و بشارت بده به (اینچنین) مؤمنان! (توبه/ ۱۱۲)

لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی لَشَدیدٌ ... اگر شکرگزاری کنید (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود و اگر ناسپاسی کنید، مجازاتم شدید است!(ابراهیم/۷)

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ جاءَکُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا أَنْ تُصیبُوا قَوْماً بِجَهالَهٍ فَتُصْبِحُوا عَلی ما فَعَلْتُمْ نادِمینَ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر فرد فاسقی با خبری به نزدتان آمد، پس تحقیق کنید تا مبادا ندانسته به گروهی بی گناه حمله کنید و بعد از عمل خود پشیمان شوید. (حجرات/ ۶)

قرآن می‌گوید: اگر بخواهی از اکثریت مردم، فقط به این خاطر که اکثریت هستند پیروی کنی، بدون شک از راه خدا دور می‌شوی

کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، سپس به دنبال انفاقی که کرده‌اند، منت نمی‌گذارند و آزاری نمی‌رسانند، پاداش آن‌ها نزد پروردگارشان (محفوظ) است. نه ترسی دارند، و نه ناراحت می‌شوند. (بقره/۲۶۲)

جهاد در راه خدا، بر شما مقرر شد. در حالی که برایتان ناخوشایند است. چه بسا چیزی را دوست نداشته باشید، حال آن که خیر شما در آن است و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آن که شرّ شما در آن است. و خدا می‌داند، و شما نمی‌دانید. (بقره/۲۱۶)

اهل قرآن هیچکدام از ناملایمات زندگی برایشان سخت نیست. زیرا می‌دانند که شاید خیرشان در همان مشکلات است.

هیچ کس را نزد او نعمتی نیست تا بخواهد (به این وسیله) او را پاداش دهد، بلکه هدفش تنها جلب رضای پروردگار والایش می‌باشد. (لیل/۲۰)

مشکل کارهای ما این است که برای رضای همه کار می‌کنیم جز برای رضای خدا.

وَلِرَبِّک فَاصْبِرْ و بخاطر پروردگارت صبر کن (مدثر/۷)

(پسرم!) با بی اعتنایی از مردم روی مگردان، و با تکبر و غرور بر زمین راه مرو که خداوند هیچ متکبّر فخر فروشی را دوست ندارد. (لقمان/۱۸)

اما (به شکرانه این همه نعمت که خدا به تو داده) یتیم را خوار، و رانده و تحقیر مکن (ضحی/۹)

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که (در میدان نبرد) با گروهی (از دشمن) رو به رو می‌شوید، ثابت قدم باشید و خدا را زیاد یاد کنید تا رستگار شوید. (انفال/۴۵)

آری، اگر استقامت و تقوا پیشه کنید، و دشمن به همین زودی به سراغ شما بیاید، خداوند شما را با پنج هزار نفر از فرشتگان، که نشانه هایی با خود دارند، مدد خواهد کرد!(آل‌عمران/۱۲۵)

چرا از هر گروهی از آنان، طایفه‌ای (سفر و) کوچ نمی‌کند که در دین (و معارف و احکام اسلام مسلط شوند و) آگاهی یابند و به هنگام بازگشت به سوی قوم خود، آن‌ها را (آگاه کرده و) بیم دهند؟! شاید بترسند و خودداری کنند! (توبه/۱۲۲)