بریده‌هایی از کتاب عقاب

گریهٔ یک مادر برای فرزندش، غم‌انگیزترین صداییه که تا به حال شنیدم.

این مردم حق رو نمی‌خوان چون سودشون در ناحقی و ظلمه. اونا نمی‌دونن که این سودجویی اونا چه بلایی سر این مملکت میاره.

درد ما مردم ایران حکومت‌ها نیستن. یکی میره و یکی دیگه میاد! اما همه شبیه به هم میشن! می‌دونی چرا؟ تا ما مردم عوض نشیم، روزگارمون روز به روز بدتر میشه. می‌فهمی چی میگم؟

ضعف و بیچارگی یک انسان زمانی خودشو نشون میده و پناه می‌بره به خدا که دیگه در مقابل جبر زندگی کاری از دستش برنمیاد. و اون زمان هست که می‌فهمه قدرت دستش نیست و در مقابل تقدیر چقدر کوچک و حقیره.

کسی که خدا رو داشته باشه، هرگز بیچاره نیست.

ضعف و بیچارگی یک انسان زمانی خودشو نشون میده و پناه می‌بره به خدا که دیگه در مقابل جبر زندگی کاری از دستش برنمیاد

پسرم بی‌ایمانی تو ضرری به خدا نمی‌رسونه ولی تو رو از راه راست دور می‌کنه و اگر ایمان نداشته باشی، ناامید میشی و به خواسته‌هات نمی‌رسی.

الهی به امید تو، نه امید خلق روزگار!

الهی به امید تو، نه امید خلق روزگار!

عزیز همیشه می‌گفت واگذار کن به خدا. انتقام و کینه دل آدم رو سیاه می‌کنه. ببخش و فکر مسموم رو از سرت بیرون کن که اگر از ته دلت به عدالت خدا ایمان داری، اون خودش بر همه چیز آگاهه