بریده‌هایی از کتاب جنگ و صلح (خلاصه)

قانون بسيار است. اما هيچ كس نيست كه حتی همان قوانين قديم را اجرا كند. امروز ديگر همه قانون می‌‌‌نويسند. نوشتن از عمل كردن آسان‌تر است.

نمی‌‌‌فهمم كه چرا مردان بدون جنگ نمی‌‌‌توانند زندگی كنند؟ چرا ما زنان اين چيزها را نمی‌‌‌خواهيم و به آنها احتياجی نداريم؟

اندوه پاك و كامل نيز، مانند شادمانی پاك و كامل، نمی‌‌‌تواند وجود داشته باشد.

«خدا تاج و تخت را به من عطا فرموده. وای به حال كسی كه به آن نظر بد داشته باشد. اين حرف را ناپلئون به هنگام تاج‌گذاری گفته است.

بگذار ديگران كه جوان‌اند، به اين فريب و نيرنگ تسليم شوند. اما ما زندگی را می‌‌‌شناسيم.

و او اينجاست، اينجاست... مرگ اينجاست. مرگ بر فراز سرم پرواز می‌‌‌كند و در پيرامون من می‌‌‌چرخد... يك لحظه ديگر... آن وقت من ديگر هرگز اين خورشيد، اين آب، اين دره را نخواهم ديد.»

گفت: «زندگی همه چيز است. زندگی خداست. همه چيز تغيير می‌‌‌كند و در حركت است. اين حركت، خداست. و تا وقتی زندگی وجود دارد، لذت خداشناسی نيز وجود خواهد داشت. دوست داشتن زندگی، يعنی دوست داشتن خدا. از همه دشوارتر و سعادت‌بارتر اين است كه انسان، اين زندگی رادر رنجهای خود و در موقعی كه بی‌گناه رنج می‌‌‌كشد، دوست داشته باشد.»

خوشبختی در ارضای نيازهای طبيعی و بشری است؛ و تمام بدبختيها، نه از كمبود ضروريات، بلكه از زيادی آن سرچشمه می‌‌‌گيرد

اگر هر كس تنها به‌خاطر معتقدات خود پيكار می‌‌‌كرد، ديگر جنگی وجود نداشت.

دير از خواب بيدار شد و صداقتی كه اغلب اوقات با لحظه بيداری از خواب همراه است آشكارا به وی نشان داد كه در بيماری پدرش چه مطالبی بيش از همه او را به خود مشغول می‌‌‌ساخت. به صدای آن سوی در گوش داد؛ و همين كه ناله پدر را شنيد، آهی عميق كشيد و به خود گفت: «هنوز تغييری روی نداده است!» سپس با تنفر بر سر خود فرياد كشيد: «چه تغييری بايد روی داده باشد؟ من خواستار چه بودم؟ مرگ او را طلب می‌‌‌كنم؟!»