بریده‌هایی از کتاب نیروی حال

گذشته، تنها در خاطرات است و آینده نیز تجسم ذهنی ما است.

موفقیت نمی‌تواند شما را کامل کند دستاوردها و بلندپروازی به زندگی جهت می‌دهند و هدف‌های با ارزشی هستند. اما به گفته اِکهارت اگر فکرکنیم با موفق شدن، کامل می‌شویم، اشتباه است. زیرا موفقیت شدیداً بر آینده تمرکز می‌کند. باورمان این است که تا قبل از اینکه موفق شویم هنوز ناقصیم. ولی اگر سخت تلاش کنیم، در آینده کامل خواهیم شد که این فرضیهٔ اشتباهی است چرا که ما از ابتدا کامل هستیم. هدف بیرونی زندگی‌تان می‌تواند هر چیزی باشد، اما هدف درونی و اصلی هر انسان، زندگی کردن در لحظه است. بهترین سبک زندگی، حاضر بودن در زمان حال می‌باشد. اگر این هدف را بدست آورید، هدف بیرونی و ظاهری نیز به راحتی بدست می‌آید. چرا که دیگر خوشبختی‌تان با آن گره نخورده است.

عشق واقعی زمانی اتفاق می‌افتد که نَفس‌مان را کنار گذاشته و از وجود واقعی‌مان خبردار شویم (با کل وجودمان عاشق شویم نه صرفا با جسمِ‌مان).

چگونه از سطح افکارتان فراتر روید: ۱. مراقب افکارتان باشید. ۲. بگذارید افکارتان شکل بگیرند. ۳. آن‌ها را بدون وابستگی یا قضاوت تماشا کنید. ۴. هنگامی که احساس کردید در حال غرق شدن در افکارتان هستید، به آرامی توجه‌تان را به زمان حال آورده و دوباره به مراقبت بپردازید. با تکرار این فرآیندِ فکری، هر زمان که احساس گم‌شدن در افکار را کردید، خواهید فهمید که وجود حقیقی‌تان تنها به مانند تماشاگری است که دارد افکار را بر روی صحنه تماشا می‌کند.

آگاه باشیم که ذهنمان ما را تعریف نمی‌کند. بلکه ما تماشاگرانِ افکارمان هستیم.

اما هدف درونی و اصلی هر انسان، زندگی کردن در لحظه است. بهترین سبک زندگی، حاضر بودن در زمان حال می‌باشد. اگر این هدف را بدست آورید، هدف بیرونی و ظاهری نیز به راحتی بدست می‌آید. چرا که دیگر خوشبختی‌تان با آن گره نخورده است.

*احساسات، واکنش‌های فیزیکی به افکارمان هستند.

لازم است بدانیم هدف اصلی از روابط این است که فرصتی فراهم آورند تا ما را از وجود حقیقی‌مان باخبر کنند. با در نظر گرفتن این اصل، روابطمان، به روابطِ روشنگرانه تبدیل خواهد شد و به ما در پیشرفت روحی و معنوی‌مان کمک خواهد کرد.

هیچ وجود خارجی‌ای نمی‌تواند ما را کامل کند. ما از قبل کامل، و از درون بی‌نقص هستیم، فقط احتیاج داریم که از بی‌نقصی وجودمان آگاه شویم.

دو نوع ترس وجود دارد: ترسِ واقعی و ترسِ روانی. زمانی که با خطری در زمانِ حال مواجه می‌شویم، ترسی واقعی را تجربه می‌کنیم.

نَفس، از طریق ایجاد اختلال زنده می‌ماند نَفس از ایجاد اختلال تغذیه می‌کند. نَفس فکر می‌کند که دیگری می‌خواهد آن را نابود کند. نَفس ما نیاز به کنترل داشتن بر امور را به ما القا می‌کند.

نشستن بر روی یک صندلی و نظارت بر افکارتان، بدون قضاوت و تفسیر کردن را تمرین کنید.

روشن‌شدگی چیست؟ روشن‌شدگی به معنا عروج از سطح افکار است. هنگامی که تمام افکارتان را متوقف می‌کنید، از خودِ حقیقی‌تان آگاه می‌شوید.

هدف بیرونی زندگی‌تان می‌تواند هر چیزی باشد، اما هدف درونی و اصلی هر انسان، زندگی کردن در لحظه است.

زمانِ روانی، در مقایسه با زمانِ ساعتی اِکهارت دو نوع زمان را در نظر می‌گیرد: زمانِ ساعتی که برای زندگی در دنیای واقعی استفاده می‌شود. دوم، زمان روانی که برای زندگی در خاطرات گذشته و رویاهای ِآینده به کار می‌رود و واقعی نمی‌باشد. زمانِ غیرواقعی، باعث بروز تمام احساسات منفی و رنج‌های این دنیا می‌شود. ما اکثر وقت خود را صرف گذشته و تفکر در مورد کارهایی می‌کنیم که به خیال خودمان امور را بهبود خواهد داد. جنگ‌ها برای به وجود آمدن آرامش و صلح پدید می‌آیند، اما آیا این بهانه، دیوانگی نیست؟