بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

هدف این کتاب بیان موارد زیر است: بیان دلایل درستی مینیمالیسم دیجیتال، آنچه از شما می‌خواهد انجام دهید و توضیح دقیق دلایل تأثیرگذاری آن‌ها. در نهایت، اگر دریافتید این نگرش برای شما مناسب است، چگونگی استفاده از آن را به شما آموزش خواهم داد.

شاید افشاکننده‌ترین صحبتْ مربوط به "شان پارکر"، اولین مدیر فیس‌بوک باشد. او در اواخر سال ۲۰۱۷، در مراسمی دربارهٔ تکنیک مهندسی توجه، که شرکت سابقش به‌کار برده بود، به‌طور صریح گفت: "فرایند فکری منسجمی منجر به ساخت این برنامه‌ها شد و فیس‌بوک اولین آن‌ها بود. هدف از تمام این فعالیت‌ها این بود که چگونه تا آخرین حد، زمان و توجه آگاهانهٔ شما را به خودمان اختصاص دهیم. این بدان معناست که گهگاه باید مقدار کمی دوپامین به شما بدهیم؛ آن هم با لایک، نظردادن دربارهٔ عکس و پستتان یا هرآنچه ارسال می‌کنید." در بیشتر رسانه‌های اجتماعی مدام پست می‌گذارید و سپس در انتظار بازخوردهای پیش‌بینی‌ناشدنی آن می‌نشینید. به‌نظر می‌رسد این مورد یکی از اساسی‌ترین عملکردهای این سرویس‌هاست.

هریس پاسخ داد: "آن‌ها مردم را برنامه‌نویسی و کنترل می‌کنند. همیشه می‌گویند که فناوری خنثی است و این بستگی به ما دارد که چگونه از آن استفاده کنیم؛ اما این درست نیست..." کوپر حرف او را با این سؤال قطع کرد: "فناوری خنثی نیست؟!" "نه، خنثی نیست. آن‌ها می‌خواهند شما از راه‌های خاص و برای مدت زمان طولانی از آن استفاده کنید؛ چون پولشان را از این راه به‌دست می‌آورند."

مینیمالیسم دیجیتال این شیوه نگرشی دربارهٔ نحوهٔ استفاده از تکنولوژی است. بر این اساس، زمانی‌که آنلاین هستید، فقط روی تعداد کمی از فعالیت‌های بهینه و با دقت انتخاب‌شده تمرکز می‌کنید. این فعالیت‌ها فقط به موضوعاتی می‌پردازد که به نظر شما ارزشمند است و به این ترتیب، به‌راحتی از سایر فعالیت‌ها چشم‌پوشی می‌کنید.

انتخاب آگاهانهٔ ابزارها موجب ایجاد رضایت شما می‌شود و این شیوه بیشتر از آنکه بخواهید از همهٔ ابزارها و تکنولوژی‌های جدید یک‌جا استفاده کنید شما را راضی خواهد کرد.

"بمباران بی‌پایان اخبار، شایعات و تصاویر باعث شد میل شدید و اعتیادگونه‌ای به اطلاعات پیدا کنم؛ مسئله‌ای که زندگی‌ام را تباه کرد و شاید زندگی شما را هم به تباهی بکشاند."

در فرهنگی که صفحه‌نمایش جای صنعتگری را می‌گیرد، افراد به داشتن مهارت تظاهر می‌کنند

"چرا از این همه برنامه استفاده می‌کنم؟"

در دههٔ گذشته، انسانیت ما تحت‌تأثیر این ابزارها تغییر مسیر داده است و این واقعیتی است که نباید باعث تعجب شود.

اگر فعالیت‌های شما مستلزم کار با سرویس‌هایی مانند رسانه‌های اجتماعی یا وب‌سایت‌های خبرهای فوری است، باید این فعالیت‌ها را نوعی مبارزه درنظر بگیرید. شما چیزی ارزشمند از شبکه‌های آن‌ها می‌خواهید و آن‌ها می‌خواهند استقلال شما را تضعیف کنند. برای پیروزی در این نبرد، هم به آماده‌سازی نیاز دارید و هم به تعهدی جدی برای جلوگیری از استثمار.

در واقع، شما همچون داوود و جالوت در حال مبارزه با مؤسساتی هستید که هم بسیار ثروتمندند و هم قصد دارند از ثروتشان برای جلوگیری از برنده‌شدن شما در این نبرد استفاده کنند.

فرضیهٔ این فصل این است که با پرورش اوقات‌فراغت باکیفیت، بعدها راحت‌تر می‌توانید انجام‌دادن فعالیت‌های دیجیتالی حواس‌پرت‌کن کم‌کیفیت را به حداقل برسانید.

با ارسال پستی در صفحهٔ فیس‌بوکِ دوستتان یا لایک‌کردن آخرین عکس اینستاگرامش خوشحالی‌های کوچکی کسب می‌کنید؛ اما این‌ها نمی‌تواند خسارت بزرگی را جبران کند که در اثر سپری نکردن زمان در دنیای واقعی با همان دوست ایجاد می‌شود. همان‌طور که شکیا می‌گوید: "زمانی متوجه این موضوع می‌شویم که صدای یک دوست یا خوردن فنجانی قهوه با او را جایگزین لایک یک پست کنیم."

"توییتر مرا می‌ترساند، نه به دلیل اینکه من از لحاظ اخلاقی برتر از آنم؛ چون فکر نمی‌کنم بتوانم آن را کنترل کنم. می‌ترسم به جایی برسم که پسرم را گرسنه بگذارم."

افراد به فیس‌بوک پیوستند تا ارتباطشان را با دوستان خود در سراسر کشور حفظ کنند؛ اما اتفاقی که پس از آن افتاد این بود: آن‌ها حتی دیگر نمی‌توانستند با دوستی که آن‌طرف میز نشسته بود مکالمه‌ای سالم و بدون وقفه داشته باشند!

"فیلیپ موریس فقط ریه‌های شما را می‌خواست؛ اما اپ‌استور روح شما را می‌خواهد!"

طوری به رسانه‌های اجتماعی نزدیک شوید که اگر مدیر رسانه‌ای در حال توسعه بودید، این کار را می‌کردید. برنامه‌ای دقیق برای چگونگی استفاده از پلتفرم‌های گوناگون داشته باشید؛ آن هم با هدف "به حداکثر رساندن اطلاعات خوب و حذف موارد اضافه

اگر می‌خواهید از رسانه‌های اجتماعی استفاده کنید، از نسخه‌های تلفن‌همراه این سرویس‌ها دور بمانید، زیرا این نسخه‌ها زمان و توجه بسیار بیشتری را در معرض خطر قرار می‌دهند.

احساس می‌کنید اشکالی ندارد اگر رویتان را از شخصی که درست روبه‌روی شما نشسته برگردانید و دربارهٔ پست اینستاگرام دوستِ پسرعمویتان نظر بدهید؛ ولی کافی است فقط چند قدم با دوستتان پیاده‌روی کنید یا تماس تلفنی کوتاه اما دلپذیری داشته باشید تا به این حس‌تان شک کنید.

در ملاقات‌های دنیای واقعی نوعی غنای حسی و اجتماعی وجود دارد که در ارتباطات مجازی از بین می‌رود؛