بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

زندگی بدون تلفن‌همراه گاهی اوقات آزاردهنده است، اما بسیار کمتر از آنچه انتظار دارید طاقت‌فرساست

"هزینهٔ هر چیز، میزانی از زندگی است که بلافاصله یا در بلندمدت باید برایش بپردازم."

باید آخرین سؤال را از خودتان بپرسید: "چگونه می‌توانم از این فناوری استفاده کنم تا ارزش آن را به حداکثر و آسیبش را به حداقل برسانم؟"

برای بازگرداندن دوبارهٔ هریک از تکنولوژی‌های اختیاری به زندگی‌تان، در ابتدا باید این سؤال را از خود بپرسید: "آیا این فناوری مستقیماً از آنچه عمیقاً برایم ارزشمند است، پشتیبانی می‌کند؟"

"۳۱ روز دوری از تکنولوژی برایم مشخص کرد که در حال ازدست‌دادن چه چیزهایی بودم و خودم نمی‌دانستم... همین‌طور که اینجا ایستاده‌ام و از بیرون به همه چیز نگاه می‌کنم، می‌بینم که دنیا چیزهای بسیار بیشتری برای دادن به من دارد!"

دوره‌ای سی‌روزه را درنظر می‌گیرید و در این دوره، از برخی فناوری‌ها دوری می‌کنید. ۲. در طول این سی روز، سرگرمی‌ها و فعالیت‌های آنلاینی را که برایتان مفید است، کشف می‌کنید. ۳. در پایان دوره، این فناوری‌ها را به زندگی‌تان بازمی‌گردانید. در عین حال، تعیین می‌کنید که هریک چه ارزشی را در زندگی‌تان به‌وجود می‌آورد و چطور باید از آن‌ها استفاده کنید تا بتوانید این ارزش را به حداکثر برسانید.

"ما باید رابطهٔ فعلی‌مان را با اطلاعات آنلاین تغییر دهیم؛ همان‌گونه که در دههٔ ۸۰ تعریفمان را از عشق تغییر دادیم."

ما برای زندگی دیجیتالی که در حال حاضر به‌سمت آن رانده شده‌ایم، ثبت‌نام نکرده بودیم. بلکه این زندگی به‌صورتی وسیع در اتاق‌های هیئت‌رئیسهٔ شرکت‌ها طراحی شده است تا منافع گروهی خاص از سرمایه‌گذاران فناوری را تأمین کند.

در این بازار علنی‌ای که برای جلب‌توجه ایجاد شده، احساسات نادرست، نسبت‌به افکار مثبت و سازنده، نگاه‌های بیشتری را به خود جذب می‌کند

قسمت تلخ ماجرا این است که آن‌ها برنامه‌ها را دانلود می‌کنند و به دلایلی مثبت حساب کاربری خود را ایجاد می‌کنند؛ اما این سرویس‌ها به‌تدریج فعالیت‌های باارزشی را که پیش‌تر برایشان جذاب بود، کم‌رنگ می‌کنند: افراد به فیس‌بوک پیوستند تا ارتباطشان را با دوستان خود در سراسر کشور حفظ کنند؛ اما اتفاقی که پس از آن افتاد این بود: آن‌ها حتی دیگر نمی‌توانستند با دوستی که آن‌طرف میز نشسته بود مکالمه‌ای سالم و بدون وقفه داشته باشند!

"سرمایه‌گذاران رسانه‌های اجتماعی باید از تظاهر به این موضوع دست بردارند که خدایانی دوست‌داشتنی‌اند و جهان را بهتر می‌کنند. آن‌ها باید اعتراف کنند که فقط تنباکوکارانی هستند که تی‌شرت می‌پوشند و محصولات اعتیادآورشان را به کودکان می‌فروشند. بیایید روراست باشیم، چک‌کردن لایک‌ها نوعی اعتیاد جدید است."

"در جهان باش؛ اما جزئی از آن نباش."

وقتی تجزیه‌وتحلیل اقتصاد جدید ثورو را درنظر می‌گیریم، شاید این معامله نسنجیده به‌نظر برسد. چه‌کسی کار طولانی‌مدتِ پراسترس و کمرشکن را برای خرید پرده‌های بهتر توجیه می‌کند؟ آیا پنجره‌ای که زیباتر به‌نظر می‌رسد آن‌قدر ارزش دارد که عمرتان را برایش بگذارید؟ به‌طور مشابه، چرا برای خرید ماشین اضافه‌کاری می‌کنید؟ ثورو یادآوری می‌کند اگر پیاده به شهر بروید، نسبت‌به زمانی‌که از ماشین استفاده می‌کنید، بی‌شک زمان بیشتری طول خواهد کشید. این درست است؛ اما باز هم به احتمال زیاد، زمان این پیاده‌روی‌ها کمتر از زمانی است که برای خرید آن ماشین مجبور به اضافی‌کاری هستید.

ازدست‌دادن چیزهای کوچک برای مینیمالیست‌ها مهم نیست؛ آنچه آن‌ها را بیشتر نگران می‌کند، دست‌کم‌گرفتن چیزهای مهمی است که می‌دانند قطعاً موجب خلق زندگی بهتر می‌شود.

حتی پیش از آغاز ثبت تاریخ هم، انسان‌ها جهان خود را با اختراعاتشان بهتر از قبل می‌کردند؛ اما دربارهٔ اختراعات مربوط به ارتباطات الکترونیکْ نکته‌ای مهم وجود دارد. همان‌طور که وینچستر گفته است: "این اختراعات جهان را به جایی بسیار متفاوت‌تر از آنچه پیش‌تر بوده، تبدیل می‌کند."

در توصیف هدف، به استفاده از ویژگی‌های خاص آن توجه کنید. اگر برنامه‌ریز فرضی ما به‌جای هدف فوق نوشته بود: "نواختن بیشتر گیتار به‌صورت منظم"، احتمال موفقیتش کمتر می‌شد؛ زیرا این هدف مبهم است و نادیده گرفتن آن نیز آسان است

امروزه میزان استفاده از پیام‌های متنیِ پیامک، سرویس آی‌مسیج آیفون، پیام‌رسان فیس‌بوک یا واتس‌اپ بر بسیاری از تعاریف "دوستی" غلبه پیدا کرده است. شری تورکل از ابتدای دوران آغاز به کار گوشی‌های هوشمند، دربارهٔ آن‌ها مطالعه کرده است. وی واقعیت را این‌گونه توصیف می‌کند: "تلفن‌ها به الزامی در دوستی‌ها تبدیل شده است... دوست‌بودن به معنای "در تماس بودن" است، به معنای وابستگی به تلفن‌همراه و اعلام آمادگی برای دیدن و آنلاین‌بودن است."

"فکر نمی‌کنم هدف از خلقت ما این باشد که با افراد زیادی در ارتباط باشیم."

دقیقاً از زمانی‌که دیگر این فعالیت‌ها را تعاملاتی معنادار به‌حساب نیاورید، به‌نظر می‌رسد حلقهٔ اجتماعی شما در حال کوچک‌تر شدن است.

افراد به فیس‌بوک پیوستند تا ارتباطشان را با دوستان خود در سراسر کشور حفظ کنند؛ اما اتفاقی که پس از آن افتاد این بود: آن‌ها حتی دیگر نمی‌توانستند با دوستی که آن‌طرف میز نشسته بود مکالمه‌ای سالم و بدون وقفه داشته باشند!