بریده‌هایی از کتاب غیرممکن غیرممکنه

«احمق نباش ری. توی زندگی هیچی اون‌قدرها پیچیده نیست. می‌تونی هر کاری رو که توی ذهنت داری انجام بدی. فقط باید آستین بالا بزنی و انجامش بدی. همه‌چیز شدنیه.»

من آن مشکل را حل‌وفصل کردم: - نفس‌های عمیق؛ - کلمه‌به‌کلمه‌گفتنِ عبارت «غیرممکنْ غیرممکنه» به متصدیان؛ - کلی تماس تلفنی؛ - قبول‌نکردنِ «نه» به‌عنوان جواب؛

درعوض، درک کنید هرچه را به‌راحتی رها کنید، فوراً دریافت خواهید کرد. هر کاری که برای دیگران انجام بدهید، خودتان آن را تجربه می‌کنید. درنهایت، اندازهٔ زندگیِ ما با چیزی که برای خودمان به دست می‌آوریم، تعیین نمی‌شود؛ بلکه با آنچه در آن سهیم هستیم و به دیگران کمک می‌کنیم، تعیین می‌شود. هر کاری که می‌توانید انجام دهید تا خودتان را در محیطی قرار دهید که روی کمک تمرکز کند، نه شکایت و گله از دیگران.

هرچیزی که می‌خواهید، قبل‌از به‌دست‌آوردنش، خودتان آن را به دیگران بدهید. اگر به‌دنبال حمایت بیشترید، از دیگران پشتیبانی کنید. اگر منتظر قدردانیِ بقیه‌اید، از دیگران قدردانی کنید. اگر به‌دنبال عشق دیگران هستید، عاشقِ آن‌ها باشید. اگر به‌دنبال شناخت بیشترید، دیگران را بشناسید. اگر تجلیل و گرامیداشتِ بیشتری می‌خواهید، از دیگران تجلیل کنید. اگر به‌دنبال درکِ بیشترید، دیگران را درک کنید.

۳. به کارمندی داخلی تبدیل شوید تا بتوانید اعتماد بی‌پایانِ افرادتان را به دست بیاورید

۲. نیروی ویژه برای خوب کار کردن

داشتنِ دوستانی که می‌توانید روی آن‌ها حساب کنید، ارزشمند است. وقتی خودم را در شرایط سختی می‌بینم، دوستان و همکارانم را صدا می‌زنم. فرقی نمی‌کند مربوط به کار، رابطه یا سلامت باشد، هیچ شرمندگی‌ای ندارم از اینکه دست کمک به‌سوی دوستانم دراز کنم و بگویم: «می‌دونم شدنیه، اما نمی‌دونم کدوم راه رو انتخاب کنم. می‌شه درموردش حرف بزنیم؟» دلیلِ اینکه می‌توانم این کار را بکنم، این است که روی دوستی‌هایم سرمایه‌گذاری می‌کنم. برای من هیچ‌چیز مهم‌تر از روابطم نیست.

برای شروع ساخت چنین گروهی لازم‌اند: ۱. روی دوستانی سرمایه‌گذاری کنید که راه‌بلدند

اگر می‌خواهید خودتان پیشرفت کنید، سبب پیشرفت بقیه شوید.

افرادی که ارتباطات اجتماعیِ قوی دارند، افسردگیِ کمتری دارند. آن‌ها عزت‌نفس بیشتری دارند، با دیگران همدلی می‌کنند، اعتمادبه‌نفس بیشتری دارند و با دیگران به‌خوبی همکاری می‌کنند. درنتیجه، دیگران بیشتر به آن‌ها اعتماد و با آن‌ها همکاریِ متقابل می‌کنند.

پایان: راز واقعی برای موفقیت پایدار به‌تنهایی می‌توانیم کار کمی انجام دهیم. باهم می‌توانیم کارهای بزرگی انجام دهیم.

دوست دارم ... را رها کنم. دوست دارم که ... شروع کنم. دوست دارم یادت باشد که ... . تازمانی‌که زمان‌سنج به پانزده دقیقه برسد، به نوشتن ادامه دهید. تمرینِ آینده بهتان کمک می‌کند به حقایق عمیقی که به‌طور شهودی می‌دانید، اما هنوز به‌طور مستمر به کار نبسته‌اید دسترسی داشته باشید. حداقل یک ساعت قبل‌از اینکه یادداشتتان را بخوانید، آن را بگذارید کنار. آفرین، قبل‌از اینکه وقتمان تمام شود، باید چیز دیگری بگویم... .

شمای آینده قرار است برای شمای کنونی نامه بنویسد. قبل‌از اینکه شروع کنید، سه بار این جمله را تکرار کنید: «اکنون، آنچه را برای من بهترین است از بهترین منبعم دریافت می‌کنم.» (اسم کوچکتان) عزیزم مایلم بدانی که... اجازه دهید دستتان حرکت کند. به خاطر داشته باشید: شما از خودتان دعوت می‌کنید. خودِ صدساله را دعوت کنید تا با شما در ارتباط باشد. حتی اگر این حرف بی‌معنی است، قلم را روی صفحه نگه دارید. نهایت تلاشتان را بکنید که قضاوت نکنید و متنی را که می‌نویسید، اصلاح نکنید. حتی آگاهانه فکر نکنید. هرچیزی که از مغزتان رد می‌شود را بنویسید و به دستورزبان و املای کلمات توجه نکنید. فقط یادداشت کنید. اگر گیر افتاده‌اید، سطر جدیدی را شروع و آزمایش کنید:

۴. لطفاً این آخرین چالش را با دست انجام دهید. یک دفتریادداشت بردارید. همهٔ هشدارهای گوشی‌تان را خاموش کنید. فضایی را پیدا کنید که در آن حواستان پرت نشود. اگر نور بهتان کمک می‌کند به حالتِ آرام و متفکرتان برسید، شمعی روشن کنید. قرار است نوشتنِ خودکار را انجام دهید؛ تمرینی است روی کاغذ برای ارتباط‌برقرارکردن با قدرت درونِ خود.

۳. اگر با تمام وجود باور داشتید غیرممکنْ غیرممکنه، همین حالا دست به چه کاری می‌زدید؟ چه چیزی خلق می‌کنید یا چه تغییری ایجاد می‌کنید؟ تبدیل به چه کسی می‌شوید؟

۲. تصور کنید مرگ نزدیک است. حداقل بیست بار جملهٔ زیر را به پایان برسانید (درصورت نیاز بیشتر از بیست بار). زیاد فکر نکنید، فقط به نوشتن ادامه دهید. کاش من… کاش من… کاش من…

۱. چه چیزی شما را از رفتن به‌دنبال بزرگ‌ترین رؤیا یا آرزویتان بازمی‌دارد؟ از خودتان بپرسید آیا چیزی که نگرانتان می‌کند، شما را در بیست یا چهل سال یا شصت سالِ آینده نگران خواهد کرد. آیا این مسئله هنوز اهمیت دارد؟

به خودتان قول دهید که از این لحظه به‌بعد، شما یک دقیقهٔ دیگر از یک روز دیگر را با این جمله هدر نخواهید داد که «من نمی‌دانم چطور این کار را بکنم».

خواهش می‌کنم، به‌خاطر عشق به همهٔ مقدسات هم که شده، هرچه را که آرزو می‌کنید، انجام دهید تا هرگز پشیمان نشوید. در غیر این صورت، ممکن است با گفتنِ دو کلمه از بدترین کلماتی که انسان می‌تواند بگوید، زندگی‌تان به پایان برسد: «ای‌کاش... .» اون دو کلمهٔ لعنتی. «کاش من… .»

بزرگ‌ترین و رایج‌ترین پشیمانی: «کاش این شجاعت را داشتم که برای خودم زندگی کنم، نه زندگی‌ای که دیگران از من انتظار داشتند.»