بریده‌هایی از کتاب غیرممکن غیرممکنه

من واقعاً می‌خواهم که... [این جای خالی را با آن چیزی پر کنید که بیشتر از همه تکرارش کرده‌اید]. چراکه... [اینجا دلیل اهمیت آن برایتان را بنویسید]. وقتی ازپسش بربیایم حس خواهم کرد... [احساساتی را که تجربه خواهید کرد شرح دهید]. دلیلِ اینکه نمی‌توانستم قبلاً ازپسش بربیایم این بوده است که... . صادقانه، کاری را که مایل نبودم برای انجام آن بکنم، این بوده است که... . کاری که الان مایلم برای فهمیدنِ این مسئله انجام بدهم این است که... . وقتی کارتان تمام شد، صفحه را با نوشتنِ این جمله تمام کنید: می‌بینی [اسم خودتان را اینجا بنویسید]؟ غیرممکنْ غیرممکنه. این تمرین را با ذهنی صادق و باز به اتمام برسانید. نه‌فقط آنچه را می‌خواهید، می‌فهمید، بلکه اینکه چگونه ازپسش بربیایید را هم خواهید فهمید. یوهو! انجامش دادید.

در روز هفتم، همهٔ برگه‌هایی را که نوشتید بخوانید و دور آنچه بیش‌از همه تکرارش کرده‌اید، خط بکشید. سپس بالای کاغذ سفیدِ دیگری بنویسید «غیرممکنْ غیرممکنه». سپس در زیر آن، آنچه را بیش‌از همه تکرارش کرده و دورش خط کشیده‌اید، بنویسید و بعد جملات زیر را کامل کنید.

این کار به هفت روز کارِ نویسندگی احتیاج دارد، به‌طور تقریبی دَه تا پانزده دقیقه در روز. به‌شدت توصیه می‌کنم این تمرینِ نوشتنی را با دست انجام دهید. نوشتن را شروع کنید. «چیزی که من واقعاً می‌خواهم این است که...» و سپس به نوشتن ادامه دهید تا وقتی صفحه پر شود. هر تعداد دفعه که احتیاج دارید، از یادآورِ «چیزی که من واقعاً می‌خواهم این است که...» استفاده کنید و به نوشتن ادامه دهید.

برای اینکه بیشترین سود را از این کتاب ببرید و در رویکرد «غیرممکنْ غیرممکنه» خبره شوید، ضروری است روی یک هدف اصلی تمرکز کنید؛ آن هدفی که بیشتر درگیرش هستید. آن هدفی را انتخاب کنید که فوری‌تر، شورانگیزتر و مهم‌تر است. آن هدفی که بیشترین درد، ترس یا هیجان زندگی را برایتان ایجاد می‌کند.

باید از این تمایل درونی‌تان که بخواهید بگویید «یه لحظه صبر کن، هنوز آماده نیستم» عبور کنید. مهم نیست چه پیش می‌آید؛ قدم اول را همین امروز بردارید. منظورم همین الان است. این صفحه را نشانه‌گذاری کنید و بروید و اولین قدم کارتان را بردارید.

لطفاً این جمله را که شما می‌توانید هم‌زمان ازپس چند رؤیا بربیایید، از ذهنتان بیرون کنید. تلاش برای چندکاره‌بودن در این مرحله، دستورالعملی برای خسته‌شدنِ زودهنگام و شکست است.

دررابطه‌با چیزی که می‌خواهید، به‌شدت! صادق باشید. خودتان را سانسور یا اصلاح نکنید. چیزهایی را ننویسید که مجبورید آن‌ها را بخواهید. آرزوهایتان ازسر حس گناهکاردانستن خودتان یا اجبار نباشند. نیز سعی نکنید خیلی کامل بنویسید. آن ایدهٔ نابِ مستخرج از طوفانِ افکارْ معمولاً در زمان‌های بسیار بعدتر از انجامِ این فرایند ظاهر می‌شود. پاسخ‌هایتان تنها برای چشمان خودتان است.

اهدافِ هپلی‌هپو نتایجشان هم هپلی‌هپو است. یکی از دلایل اصلی‌ای که افراد آن چیزی را که می‌خواهند به دست نمی‌آورند، این است که از واقعاً خواستنِ آن می‌ترسند. آن‌ها می‌ترسند آنچه را که آن تصمیم برای اجرایی‌شدن نیاز دارد، در خودشان نداشته باشند. ولی اینجا رازی را می‌آوریم که بیشترِ افراد به آن بی‌توجه‌اند: اگر آنچه برای رسیدن به آرزویی نیاز دارید، در شما نبود، رؤیای آن به دلتان راه نمی‌یافت.

شما آن چیزی را که بیشتر از هرچیزی دلتان می‌خواهد تصورش را بکنید، نام می‌برید: هیجان‌انگیزترین آرزو، هدف، پروژه یا تغییر در زندگی‌تان.

نمی‌توانید مدام درمورد تغییر شغلتان فکر نکنید؟ بروید کلاس. یک دورهٔ کارورزی ببینید (فارغ از سنتان). آخر هفته‌ها مجانی کار کنید. هرچیزی هم که آن کار لازم داشته باشد، ابتدا تجربه‌اش کنید. درگیرش شوید.

شفافیت از درگیرشدن با موضوع می‌آید، نه فکرکردن دربارهٔ آن.

همه‌چیز در ذهن است؛ آنجاست که همه‌چیز شروع می‌شود. دانستنِ آنچه می‌خواهید، اولین قدم در راه رسیدن به آن است.

7. به زمانی که شکست خوردید (یا بگذارید به‌شکل دقیق‌تری بگوییم: تلاش صادقانه‌ای برای یادگیری انجام دادید) فکر کنید. طلا را از آن استخراج کنید. سه تا از چیزهای خوبی که از آن به دست آمدند، چه بوده‌اند؟ چه درس‌هایی گرفتید؟ چه نکات ارزشمندی را از آن‌ها کسب کردید که درصورت اتفاق‌نیفتادنشان به آن‌ها دسترسی نداشتید.

6. از زبانتان استفاده کنید. اگر به‌زبان‌آوردنِ عباراتی مثل خرابم، مضطربم، ترسیده‌ام، پریشانم یا عصبی‌ام به خشک‌شدن یا منکوب‌شدنتان منجر می‌شود، نامشان را عوض کنید. مثلاً از کلمات «شوشی»، «نونی» یا کلمات من‌درآوردیِ خودتان استفاده کنید. (راهنمایی: به‌دنبال کلماتی بگردید که مضحک باشند.)

5. ترس را به‌عنوان موقعیت‌یاب خودتان در نظر بگیرید. دقت کنید و به ترستان گوش کنید. ممکن است چه سیگنال‌های کمک‌کننده و مثبتی بفرستد؟ دارد تلاش می‌کند چه پیام سازنده‌ای بفرستد؟ دارد شما را به‌سمت چه چیزی هدایت می‌کند؟

4. حالا برگه را برگردانید. بهترین حالتِ ممکن چیست؟ نتایج احتمالیِ حاصل از آن چه‌چیزهایی‌اند؟ نکات مثبتی که ممکن است از پیش‌رفتن در راه ایده‌تان به دست بیایند، چه‌چیزهایی‌اند؟ بیشترین تعدادی را که می‌توانید، بنویسید.

3. حال دقیقاً گام‌هایی را که برای بازیابیِ خودتان پس‌از به‌وقوع‌پیوستنِ بدترین حالتِ ممکن برمی‌دارید، بنویسید. اگر مجبور شدید، چگونه دوباره روی پاهایتان می‌ایستید؟

2. به آنچه نوشته‌اید نگاهی بیندازید. فکر می‌کنید که از ۱ تا ۱۰ چقدر احتمال دارد این کابوس به‌تمام‌معنا به وقوع بپیوندد؟ به‌نحوی که ۱ یعنی امکان ندارد رخ بدهد و ۱۰ یعنی مطمئناً رخ خواهد داد. خب، اکنون چقدر امکان رخ‌دادنِ آن وجود دارد؟

درمورد شکست‌های گذشته‌تان فکر کنید. به پروژه‌هایی که به هیچ‌جایی نرسیدند یا زمان‌هایی که شکستید و سوختید فکر کنید. روابط عاشقانه‌ای که به‌ناگهان ازهم پاشیدند. کلمات، اقدامات و تصمیماتی که خراب از آب درآمدند. به همان اندازه که ممکن است آن خاطرات دردناک باشند، آیا این هم درست نیست که شما در روند آن اتفاقات چیزی یاد گرفتید؟ آیا بینش، فهم یا تجربهٔ ارزشمندی کسب نکردید؟ آیا بعضی‌از عقب‌نشینی‌ها و شکست‌هایتان درواقع راهنماهایی برای هدایتتان به راهی عالی‌تر نبودند؟

بعداز گندزدن در یک کار، آیا بعضی وقت‌ها گریه می‌کنم و حس نادانی بیچاره به من دست خواهد داد؟ بله. چنانچه مقدار زیادی زمان، پول یا انرژی از دست بدهم، خودم را سرزنش می‌کنم؟ بله، بله و بله. ولی دقیقاً آن لحظه‌ای که جملهٔ «من یا می‌برم یا یاد می‌گیرم، اما هرگز نمی‌بازم» به یادم می‌آید، خرد و بینشم را بازمی‌یابم. بالاخره چیز خوبی از این وضعِ ناجور در خواهد آمد؛ چیزی که کمکم می‌کند رشد کنم و دفعهٔ بعدی بهتر باشم.