بریده‌هایی از کتاب ۱۰۱ سؤالی که در دهه‌ی بیست سالگی باید از خود بپرسید

اگر کاری هست که احساس می‌کنید باید انجام دهید اما از برداشتن اولین قدم می‌ترسید، همین‌الان آن کار را انجام بدهید. منتظر نمانید تا احساس بهتری نسبت به آن کار پیدا کنید. انجامش بدهید. بعد وقتی انجامش دادید احساس بهتری به آن پیدا خواهید کرد.

خوش‌بینی عیب نیست. امیدواربودن به‌معنای ساده‌لوح‌بودن نیست. همهٔ رؤیاها تا زمانی که به حقیقت نپیوسته‌اند غیرممکن به‌نظر می‌رسند. خلق کنید. بسازید. رؤیاپردازی کنید. دست‌به‌کار شوید. خلق کنید. بسازید. رؤیاپردازی کنید. دست‌به‌کار شوید. اگر الان نه، پس کِی؟ اگر شما نه، پس چه‌کسی؟

همیشه برای دنبال‌نکردن یک رؤیا، یک دلیل بزرگ وجود دارد. همیشه برای روبه‌جلو حرکت‌نکردن یا تلاش بیشتر نکردن دلیلی وجود دارد. همیشه دلیلی برای حواس‌پرتی وجود دارد. همیشه موانع بسیار بزرگ وجود دارند. همیشه «افراد واقع‌گرا» وجود دارند. همیشه دلیلی برای اینکه چرا امروز روزِ انجام کارهای بزرگ نیست وجود دارد. اما اگر الان نه، پس کِی؟ اگر شما نه، پس چه‌کسی؟

آنچه الان به‌عنوان بهترین اتفاق تصور می‌کنید، حتی ذره‌ای به بزرگیِ آنچه در آینده اتفاق خواهد افتاد نخواهد بود!

معمولاً بزرگ‌ترین ترس‌هایمان به آن اندازه که ما بزرگش کرده‌ایم ترسناک نیستند. وقتی اتفاق می‌افتند تازه می‌فهمیم که آنها درست همان‌چیزی بودند که ما برای تغییر و شروع راهی نو به آنها نیاز داشتیم.

کانن اوبرایان به‌درستی در سخنرانی مراسم فارغ‌التحصیلی دانشگاه دارتموث، بعدازآنکه شکست‌های زیادی را برای داشتن برنامهٔ تلویزیونی پشت‌سر گذاشته بود، گفت: «موارد بسیار اندکی در این دنیا هست که لذت‌بخش‌تر از آگاه‌بودن از ترس‌هایمان است... و آن هم تبدیل‌شدن شکست‌هایمان به نتیجهٔ دلخواهمان است که هویتمان را تعریف و ما را منحصربه‌فرد می‌کند... شکست می‌تواند اساس خودسازی دوباره باشد... ناامیدی به‌وجود می‌آید اما زیباییِ کار این است که در زمان ناامیدی هشیار شوید و این هشیاری با خودش باور و اصالت می‌آورد.»

«گاهی‌اوقات، در مدت‌زمانی که منتظری تا آنچه برای انجام‌دادنش به‌دنیا آمده‌ای را انجام دهی، باید کارهایی را بکنی که مجبور به انجامشان هستی... اما... یک نکتهٔ غیرقابل‌برگشت وجود دارد و آن این است که من خودم را محدود به آن کار نکردم. اگر می‌خواستم به نتیجهٔ متفاوت و دلخواهم برسم باید زمینهٔ کاری‌ام را عوض می‌کردم.»

دارید تبدیل به چه آدمی می‌شوید؟ به‌جای دنبال‌کردن نهرها و رودخانه‌های جدید، فکر کنید از کدام چاه قرار است آب بکشید؟

«آنچه بیش‌از هرچیزی در دههٔ بیست‌سالگی موردبی‌توجهی قرار می‌گیرد «امید» است. گاهی‌اوقات به‌جای اینکه بنشینید و زمان حالِ ناامیدکننده و معمولی‌تان را ببینید، باید از بلندی‌ها بالا بروید و حقیقت آیندهٔ درخشانتان را ببینید. گاهی‌اوقات باید برای امیدواربودن بجنگید.»

وقتی به شخصی برای روشن‌شدن و حل‌کردن موضوعی کمک می‌کنید، معمولاً درمقابل کمک بزرگی به خودتان کرده‌اید.

«قدم درست بعدی چیست؟»

رؤیاها به‌خاطر فقدان منابع مالی یا موقعیت‌ها ازبین نمی‌روند؛ آنها به‌آرامی توسط حواس‌پرتی‌ها و فقدان تمرکز ترور می‌شوند.

«هرگاه مشغول انجام کاری هستید که ارزش انجام‌دادن دارد، افراد دروغ‌گو هرلحظه به‌سمتتان هجوم می‌آورند.»

خلق یک اثر جدید، شجاعت دربرابر روال عادی زندگی است

مؤثرترین آموزش برای پیداکردن شغل موردعلاقه در مدرسه صورت نمی‌گیرد بلکه سرِ کار حاصل می‌شود.

پیشرفت در مسیری اشتباه مثل انداختن توپ بولینگ در چاه است؛ به‌سرعت حرکت می‌کنید اما درنهایت به کجا می‌رسید؟

من دردِ تلاش‌کردن و دانستن اینکه به نتیجه‌ای نمی‌رسم را به درد ندانستن و سرگردان‌ماندن ترجیح می‌دهم.

آیا رؤیاهایم را گروگان گرفته‌ام تا باج بدهم؟ گروگان‌گرفتن خودتان و بعد درخواست برای گرفتن باج از خودتان اصلاً حرکت هوشمندانه‌ای نیست.

انجام یک کار بزرگ، ترسناک است و انجام‌ندادن کار بزرگ به‌خاطر ترس، ترسناک‌تر است!

«دست از پیداکردن فرد مناسب بردارید و روی فرد مناسب‌شدن تمرکز کنید