بریده‌هایی از کتاب ۱۰۱ سؤالی که در دهه‌ی بیست سالگی باید از خود بپرسید

او تصمیم به یکسری تغییرات عمده برای آنچه پیش‌رویش قرار داشت گرفت. تصمیم گرفت روزهای پیش‌رویش را تاریک نبیند، بلکه آنها را فرصتی بزرگ برای افرادی بزرگ ببیند تا کارهای بزرگی را برای دلایل بزرگ انجام دهند. چرچیل به‌جای آنکه تمام تمرکزش را روی درد و ناراحتی‌اش بگذارد به اهداف عمده‌اش توجه داشت.

مهم نیست که ماه در تمام طول شب چه‌شکلی به‌نظر برسد، چه نقره‌ای باشد، چه به‌زحمت در آسمان دیده شود، چه پشت ابرها باشد یا کامل و سرزنده باشد، مهم این است که اندازهٔ ماه همیشه یکسان است. درخشش بعضی افراد بسیار زیاد است، درحالی‌که نور کم‌سوی عده‌ای دیگر گاهی‌اوقات روبه خاموشی می‌رود؛ با تمام این احوال، همهٔ ما انسانیم. همه‌مان یک اندازه هستیم.

«می‌دونی، لحظه‌ای که شاهد موفقیت کسی هستیم درست مثل نگاه‌کردن به ماهی می‌مونه که همین‌الان روشنایی یک سمتش رو می‌بینی، ولی نمی‌تونی اون سمت دیگه‌ش رو که تاریکه ببینی.»

شجاعت زیادی می‌خواهد که بگویی چه‌زمانی شجاعتت را ازدست می‌دهی

در ازدواج، شما شخصی را در بدترین لحظهٔ زندگی‌اش نمی‌بینید، بلکه با او در چنین لحظه‌ای زندگی می‌کنید و باهم این لحظات را می‌گذرانید.

بدون دوران سخت نمی‌توانید هدفتان را پیدا کنید. معمولاً در دل شرایط سخت است که انسان‌ها اهدافشان را می‌یابند.

شخصیت شما وقتی ساخته می‌شود که احساس کنید همه‌چیز در اطرافتان درحال سقوط و نابودی است.

دههٔ بیست‌سالگی‌تان سپری‌کردن سال‌ها برطبق برنامه‌ریزی‌هایتان نیست، بلکه دربارهٔ انطباق، تغییر و رشد شماست.

به‌ندرت پیش می‌آید که مسیر رسیدن به هدف صاف و هموار باشد.

اگر می‌خواهیم چیزی بزرگ و فوق‌العاده کشف کنیم باید راهمان را گم کنیم.

همهٔ کاشف‌ها باید ابتدا راهشان را گم کنند.

بیایید از خودمان سؤالات درست و مناسب بپرسیم. بله، بالارفتن از تپه و رسیدن به جواب ممکن است کمی سخت و عذاب‌آور باشد، اما من ترجیح می‌دهم در جوانی خودم را درگیر سؤالات مناسب بکنم تااینکه در پیری گرفتار این سؤال شوم که چه‌اتفاقی می‌توانست افتاده باشد؟

برای دههٔ بیست‌سالگی‌تان مدام باید از پاک‌کن استفاده کنید و روی آن تجدیدنظر داشته باشید. باید همین‌طور باشد. شکست تنها زمانی اتفاق می‌افتد که شما دست از نوشتن برمی‌دارید، زمانی که سراغ صفحهٔ بعدی نمی‌روید و آن را سفید رها می‌کنید درحالی‌که درست در همان صفحه قرار است اصل داستان زندگی شما رقم بخورد.

دنبال‌کردن یک رؤیا مثل کاشتن بذر آووکادو است. احتمالاً هفت سال طول می‌کشد تا میوه دهد.

افراد حتی در درخشان‌ترین لحظاتشان هم آن‌روی تاریک ماه را دارند. مهم نیست چقدر موفق به‌نظر برسند، همهٔ آدم‌ها یک بخش دردناک در زندگی‌شان دارند که درخشان نیست و از دیدِ دیگران پنهان است.

«می‌دونی، لحظه‌ای که شاهد موفقیت کسی هستیم درست مثل نگاه‌کردن به ماهی می‌مونه که همین‌الان روشنایی یک سمتش رو می‌بینی، ولی نمی‌تونی اون سمت دیگه‌ش رو که تاریکه ببینی.»

عشق‌ورزیدنِ ناشی از احساس ناامنی، تقاضای عشق از دیگران است، درحالی‌که عشق‌ورزیدن از روی احساس قدرت، دادن عشق به آنهاست

گاهی‌اوقات، در مدت‌زمانی که منتظری تا آنچه برای انجام‌دادنش به‌دنیا آمده‌ای را انجام دهی، باید کارهایی را بکنی که مجبور به انجامشان هستی... اما... یک نکتهٔ غیرقابل‌برگشت وجود دارد و آن این است که من خودم را محدود به آن کار نکردم. اگر می‌خواستم به نتیجهٔ متفاوت و دلخواهم برسم باید زمینهٔ کاری‌ام را عوض می‌کردم.

ما با تظاهر به بی‌نقص‌بودنِ زندگی‌مان نمی‌توانیم باهم ارتباط برقرار کنیم، بلکه ازطریق دردِدل‌کردن دربارهٔ سختی‌ها و کشمکش‌های زندگی‌ست که باهم صمیمی می‌شویم.

مشخص‌کردن اینکه حاضرید چه‌چیزی را فدا کنید و از چه‌چیزهایی دست بکشید به شما در پیداکردن راهی که باید بروید کمک بسیاری خواهد کرد.