کتاب وی

«کوه با نخستین سنگ آغاز می‌شود و انسان با اولین...» «درد»

زیر لب زمزمه می‌کنم: «... و فاصله تجربه‌ای بیهوده ا‌ست. کوه‌ها در فاصله سردند.»

«کوه‌ها با هم‌اند و تنهایند، هم‌چو ما، با همانِ تنهایان.»

«کوه‌ها با هم‌اند و تنهایند، هم‌چو ما، با همانِ تنهایان.»

حقیقتی که طی تمام این‌ سال‌ها فقط از یک قانون پیروی کرده، قانون سنگ‌ها. یعنی هرچی فشار بیشتری تحمل کنی سخت‌تر و محکم‌تر و هر چی بیشتر بسوزی و حرارت ببینی شفاف‌تر و خالص‌تر می‌شوی، مثل الماس

«کوه با نخستین سنگ آغاز می‌شود و انسان با اولین...» «درد»

«عشق، سوء‌تفاهمی‌ست، که با یک متأسفم فراموش می‌شود.»

«کوه‌ها با هم‌اند و تنهایند، هم‌چو ما، با همانِ تنهایان.»

زیر لب می‌خوانم: «کوه‌ها با هم‌اند و تنهایند، هم‌چو ما، با همانِ تنهایان.»

«عشق، سوء‌تفاهمی‌ست، که با یک متأسفم فراموش می‌شود.»