بریده‌هایی از کتاب چگونه یک مدیر عالی باشیم

«بهترین مدیر اجرایی کسی است که آن‌قدر درک و فهم داشته باشد که افراد خوب را جهت انجام کار انتخاب کند و به اندازهٔ کافی خویشتن‌دار باشد که هنگام کار کردن در کارشان دخالت نکند.»

با واگذاری و ارتقا، شما توانایی‌های خود را تعمیم می‌دهید و این امر شما و سازمانتان را قادر به ادامهٔ رشد و توسعه می‌کند. عدم واگذاری کارها به دیگران، باعث می‌شود که درجا بزنید.

کنند. در زیر، فهرستی از دلایل رایج مطرح‌شده توسط مدیران برای عدم واگذاری کارها آورده شده است: ۱. انجام خوبِ همین کارها بود که پیش از هر چیز موجب ارتقای من شد. ۲. کسی را ندارم که این کارها را به او واگذار کنم. ۳. آموزش دادنِ دیگران، وقت بسیار زیادی از من می‌گیرد. ۴. به این نتیجه رسیده‌ام که اگر این کارها را خودم انجام دهم، سریع‌تر و راحت‌تر خواهد بود. ۵. از هیچ‌کس نمی‌خواهم کاری را که خودم انجام نمی‌دهم، انجام دهد. ۶. هیچ‌کس به خوبی خود من، این کارها را انجام نمی‌دهد. ۷. این کارها پیچیده‌تر از آن هستند که بتوانم برای دیگران توضیح بدهم. ۸. وقت بسیار زیادی را باید صرف تصحیح اشتباهاتشان کنم.

شما با واگذار کردن کارها، به دلایل متعددی در حق تیم خود لطف می‌کنید. نخست آنکه، زمان بیشتری خواهید داشت تا با آن‌ها صرف کنید و این امر موجب می‌شود که بیشتر احساس ارزشمند بودن بکنند؛ به آن‌ها مسئولیت و استقلال عمل بیشتری می‌دهید؛ دیگر گلوگاهی در مسیر انجام کار زیردستان خود نخواهید بود؛ و نکتهٔ مهم‌تر اینکه، ممکن است کارکنانتان در انجام کارهایی که به آن‌ها محول می‌کنید، کفایت و توانایی بیشتری از شما داشته باشند.

می‌توانید زمان و انرژی‌تان را معطوف نقاط قوت خود کنید. واقعیت آن است که هیچ‌کس توانایی یا زمان انجام همهٔ امور را ندارد. پس هرچه زودتر کارها را واگذار کنید تا فعالیت واحد شما بهتر شود.

«یک فرد معمولی فقط ۲۵ درصد از انرژی و توانایی خود را صرف کار می‌کند. دنیا به کسی که بیش از ۵۰ درصد از ظرفیت و توان خود را صرف کار خود می‌کند، احترام می‌گذارد و برای آن تعداد بسیار اندکی که ۱۰۰ درصد توان خود را به کار می‌گیرند، تمام‌قد خواهد ایستاد.» اندرو کارنگی

«یک فرد معمولی فقط ۲۵ درصد از انرژی و توانایی خود را صرف کار می‌کند. دنیا به کسی که بیش از ۵۰ درصد از ظرفیت و توان خود را صرف کار خود می‌کند، احترام می‌گذارد و برای آن تعداد بسیار اندکی که ۱۰۰ درصد توان خود را به کار می‌گیرند، تمام‌قد خواهد ایستاد.»

مدیرهای بد موجب می‌شوند بهترین کارکنان، و متعاقباً بهترین مشتریان، شرکت را ترک کنند.

ظرفیت احساسی پایین این مدیران معمولاً نسبت به علائم زیردستانِ خود دربارهٔ چگونگی تاثیر رفتار آن‌ها بر دیگران بی‌اعتنا هستند. در بهترین حالت، این مدیران رابطه‌ای سطحی با کارکنانِ خود برقرار می‌کنند. با خود صادق نیستند و اعتمادبه‌نفس کافی ندارند تا صادقانه اعتراف کنند که «نمی‌دانم. به کمک شما نیاز دارم. اشتباه کردم». این مدیران خود را عامل موفقیت گروه می‌دانند ولی زمانی که اشتباهی رخ می‌دهد، از قبول مسئولیت خودداری می‌کنند.

تمایل دارید مسئولیت تمام چیزهایی را که موجب عدم دلسوزی کارکنان می‌شود، برعهده بگیرید؟ مثلاً اگر دائماً از اینکه افراد، انتظارات شما را برآورده نمی‌کنند، ناامید می‌شوید، ولی هیچ‌گاه انتظارات خود را بیان نمی‌کنید، شما نیز بخشی از این مشکل هستید. اذعان و پذیرشِ مسئولیت عملکردِ ضعیف و دلسوزی کمِ کارمندان، اولین قدم است. مدیران ضعیف این موضوع را درک نمی‌کنند و عوامل «خارج از کنترل» را مقصر می‌دانند. مدیران عالی این مشکل را به چالش می‌کشند. شما چه نوع مدیری هستید؟

گالوپ می‌گوید که فقط یک‌سوم از کارمندان شما به پیشبرد اهداف شرکت شما کمک می‌کنند. تصور کنید تمام افراد واقعاً نسبت به کارشان وابسته و دلسوز باشند، در آن صورت به چه نتایجی دست پیدا می‌کنید؟

نظرسنجی سال ۲۰۱۵ موسسهٔ هریس نشان داد که ۳۹ درصد کارمندان هیچ اطلاعی از اهداف شرکت خود ندارند، ۴۷ درصد از وضعیت عملکرد شرکت بی‌اطلاع هستند و ۴۴ درصد، درکی از اینکه نقشی که ایفا می‌کنند چگونه به دستیابی اهداف شرکت کمک می‌کند، ندارند. دربارهٔ عواقب چنین وضعیتی برای سازمان خود فکر کنید.

هر چقدر هم از کارکنان خود ناامید و مأیوس باشید، حقیقت این است که این کارکنان اولین مزیت رقابتی شما هستند.

شما نیز احتمالاً کارکنانی دارید که سخت‌تر پارو می‌زنند تا کار آن‌هایی جبران شود که اصلاً پارو نمی‌زنند. این روند به‌هیچ‌وجه خوشایند، عادلانه و سودآور نیست. فکر می‌کنید چه کسی زودتر این قایق را ترک می‌کند؟ جواب این سؤال، کسانی که کار را جدی نگرفته‌اند، نیست. بلکه به احتمال خیلی زیاد، پاروزن‌ها زودتر این قایق را ترک می‌کنند. این افراد انتخاب‌های بیشتری پیشِ رو دارند و به شرکتی خواهند رفت که متوجه ارزش کار آن‌ها شده و قدر زحماتشان را می‌داند. زمانی که آن‌ها قایق را ترک کنند، حرکت قایق کُند خواهد شد، آب به داخل قایق نفوذ خواهد کرد و حتی ممکن است سرانجام قایق غرق شود.

شما نیز احتمالاً کارکنانی دارید که سخت‌تر پارو می‌زنند تا کار آن‌هایی جبران شود که اصلاً پارو نمی‌زنند. این روند به‌هیچ‌وجه خوشایند، عادلانه و سودآور نیست. فکر می‌کنید چه کسی زودتر این قایق را ترک می‌کند؟ جواب این سؤال، کسانی که کار را جدی نگرفته‌اند، نیست. بلکه به احتمال خیلی زیاد، پاروزن‌ها زودتر این قایق را ترک می‌کنند. این افراد انتخاب‌های بیشتری پیشِ رو دارند و به شرکتی خواهند رفت که متوجه ارزش کار آن‌ها شده و قدر زحماتشان را می‌داند. زمانی که آن‌ها قایق را ترک کنند، حرکت قایق کُند خواهد شد، آب به داخل قایق نفوذ خواهد کرد و حتی ممکن است سرانجام قایق غرق شود.

هدایت و مدیریت کارکنان، مهم‌ترین نقش و وظیفهٔ یک مدیر است و شما نمی‌توانید از این حقیقت فرار کنید. هر چه تعداد زیردستان شما بیشتر باشد و هر چه کارها و سِمت‌های آن‌ها متفاوت‌تر باشد، باید زمان بیشتری صرف رهبری و مدیریت کنید.

کریس بلتوسکی از شرکت ایمیج وان ، از تجربهٔ خودش در این‌باره می‌گوید: «عملی کردن مفهومِ واگذاری و ارتقا، مرا وارد سطح جدیدی از مدیریت کرد. این کار باعث شد متوجه شوم که چگونه از زمان خود بهتر استفاده کنم و به عنوان یک رهبر، رشد کنم. درگیرِ تک‌تک کارها می‌شدم و این موضوع به من یا تیم من اجازهٔ رشد نمی‌داد».

. عدم واگذاری کارها به دیگران، باعث می‌شود که درجا بزنید.

مدیرها غالباً زمانی که تحت فشار و استرس هستند به موارد مرسوم و متداول متوسل می‌شوند. این مدیران طبق همین طرز فکر با خود می‌گویند: «اگر این کار را انجام بدهم، می‌دانم که کارها درست می‌شود». بعد متوجه می‌شوند در حال انجام کارهایی هستند که دقیقاً برای انجام همین کارها افرادی را استخدام کرده‌اند. این کار از یک‌سو باعث دلسرد شدن برخی زیردستان می‌شود و از سوی دیگر برای برخی این فرصت را فراهم می‌کند که پاسخگو نباشند

شما با واگذار کردن کارها، به دلایل متعددی در حق تیم خود لطف می‌کنید. نخست آنکه، زمان بیشتری خواهید داشت تا با آن‌ها صرف کنید و این امر موجب می‌شود که بیشتر احساس ارزشمند بودن بکنند؛ به آن‌ها مسئولیت و استقلال عمل بیشتری می‌دهید؛ دیگر گلوگاهی در مسیر انجام کار زیردستان خود نخواهید بود؛ و نکتهٔ مهم‌تر اینکه، ممکن است کارکنانتان در انجام کارهایی که به آن‌ها محول می‌کنید، کفایت و توانایی بیشتری از شما داشته باشند.