بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

«این‌جا مسئله این نیست که بفهمیم چرا تو رو دوست نداشتن یا حق با چه کسی بود یا نبود، کارت این‌جا اینه که تمرین بکنی با این ایده کنار بیای که افرادی وجود دارن که تو رو درک می‌کنن و عده‌ای هم هستن که تو رو درک نمی‌کنن... و این هیچ ایرادی نداره.»

به‌هرحال، جامعهٔ ما پسران را تشویق می‌کند که کاری را انجام دهند و به تلاش خود ادامه دهند، حتی اگر پیچیده و غامض باشد؛ اما دختران را اذیت نمی‌کند و به همین دلیل ما واقعاً در موقعیت‌هایی قرار نگرفته‌ایم که به ما گفته شده باشد راه‌حل پیدا کنیم.

نیازی نیست موج‌سواری را امتحان کنید تا چنین احساسی را تجربه کنید؛ هر کار جسمانی شجاعانه‌ای شما را به آن خواهد رساند، تا زمانی که هم چالش‌برانگیز و هم خارج از محدودهٔ امن شما باشد.

ابتدا فقط از تپه‌ای کوچک بالا بروید تا انرژی حرکت در جهت صحیح را پیدا کنید و در ادامه ببینید راه به کجا خواهد رفت. بدترین اتفاق ممکن این است که زمین بخورید. اما که چه؟ اگر چند قدم اول را برندارید، همیشه در این فکر خواهید بود که چه‌چیزهایی را از دست داده‌اید. خیلی بهتر است در حین تلاش زمین بخورید تا این‌که هرگز تلاش نکنید.

اگر منتظر هستید همه‌چیز هماهنگ شود، تا آخر عمر منتظر خواهید ماند.

نیازی نیست به رئیس خود بگویید که «گورش را گم کند» یا ظاهری به‌شدت آشفته در میان عموم مردم داشته باشید. این کار را به‌شیوه‌های کوچک و کم‌مخاطره انجام دهید که ببینید توانایی تحمل استرس را دارید. همهٔ این کارهای کوچک نشان می‌دهد که اضطراب ما راوی درخور اعتمادی نیست. این مسئله راه را برای تحمل بیش‌تر عیب‌ونقص باز می‌کند که به‌نوبهٔ خود راه را برای شجاعت باز می‌کند.

کاری خلاف آن‌چه اضطراب‌تان به شما می‌گوید، انجام دهید. اضطراب شما همواره فریاد خواهد زد که بدوید، پنهان شوید و از انجام کاری جا بزنید.

زمانی که با چالش یا فرصت «ترسناکی» مواجه شده‌اید و با خود تعمق می‌کنید که چه‌کاری انجام دهید، از خود بپرسید در همین شرایط به یک فرد دیگر چه توصیه‌ای می‌کردید.

زمانی که با دیواری از ترس برخورد می‌کنید، درعوضِ تمرکز بر آن‌چه باعث ترس شما می‌شود، سعی کنید قدمی به عقب بردارید و از خود بپرسید: اگر این کار را انجام ندهم، به چه قیمتی برایم تمام خواهد شد... و کدام گزینه‌ها من را بیش‌تر می‌ترسانند؟

توانایی حرکت به‌سرعت رو به جلو به‌اندازهٔ ده سال یکی از مهارت‌های منحصراً مفید انسانی است. شاید اکنون "نه" شنیدن یا شکست‌خوردن واقعاً ناراحت‌کننده باشد؛ اما شاید آن‌چه ناراحت‌کننده‌تر است این باشد که کسی ده سال بعد به در آینه به شما زل بزند که حاضر نشد آن آرزو را دنبال کند.

زمانی که دوران سخت فرامی‌رسد، اگر عضلات شجاعت قوی باشند، راحت‌تر پشت سر گذاشته می‌شوند.

شجاعت به ما کمک می‌کند رؤیای خود را به واقعیت تبدیل کنیم.

دستیابی به ظاهرِ کاملاً صاف و صیقلی را فراموش کنید؛ این فقط ظاهری شکننده است که ممکن است هر لحظه فروبریزد.

شجاعت تضمین نمی‌کند که همه‌چیز به‌خوبی پیش خواهد رفت. فقط تضمین می‌کند که ایرادی ندارد اگر به‌خوبی پیش نرفت. مهم نیست با چه مشکلاتی روبه‌رو شویم؛ شجاعت کمک می‌کند مستحکم بایستیم و به راه خود ادامه دهیم. شجاعت و نه کمال، تنها زره حقیقی موجود است.

«گاهیمردم کار اشتباهی را انجام می‌دهند یا احساسات یکدیگر را جریحه‌دار می‌کنند... صحبت دربارهٔ آن و گفتن "من اشتباه کردم، معذرت می‌خوام" شجاعت لازم دارد. شجاعت توانایی دیدن عیوب خود و پذیرفتن آن‌ها بدون شرم و خجالت است. شجاعت همچنین به‌معنای توانایی تجربهٔ لذت و شادی اتفاقات عالی است که برای دیگران رخ می‌دهد، حتی اگر ارتباطی به شما نداشته باشد.»

شجاعت لازم است تا اجازه دهید یک فرد خود واقعی‌تان را با همهٔ عیوب موجود ببیند و شجاعت لازم است تا کسی را که مانند خودتان عیب‌ونقص دارد، بپذیرید.

«شجاعت مهم‌ترین فضیلت انسان است، زیرا همه‌چیز به آن بستگی دارد.»

زمانی که با ذهنیت «کمال یا ناکامی» تربیت شده باشید، انجام کاری که از موفقیتش اطمینان نداشته باشید شجاعانه است.

احترام قائل‌شدن برای خود و «نه» گفتن به کاری که تمایل به انجامش ندارید شجاعانه است، به‌ویژه اگر به‌معنای ناامیدکردن دوست یا عزیزی باشد.

شجاعت همیشه به‌معنای انجام بزرگ‌ترین و جسورانه‌ترین کارها نیست. گاهی شجاعانه‌تر است که به خود اجازه دهید از راه انجام‌ندادن کاری که از شما انتظار می‌رود، با خود رو راست باشید.