کتاب پاریس سحرآمیز

جوان‌ترها در مورد سالخوردگان هرگز آنطور که واقعیت دارد فکر نمی‌کنند، آنها زخم‌هایی را که زمان، بر روح و جسم ایشان به‌جا گذاشته و دلشکستگی و شادی‌های ایشان را درک نمی‌کنند، آنها فقط چهره تهی‌شده از شور و شوق جوانی و سالخوردگی را می‌بینند و درک می‌کنند.

من چای درست می‌کنم، می‌تونیم برای لحظه‌ای تظاهر کنیم دنیا به کلی دیوونه نشده.

اما جهان دیوانه شده بود، به راستی به شدت دیوانه شده بود

شما با عکس‌هاتون سفر می‌کنید؟ زن سر خود را تکان داد، دسته‌ای از موهای سفیدش از شینیون خارج شدند و روی گردنش ریختند. او موهای خود را با دستی که اندکی لرزش داشت پشت گوشش برد. ناخن‌هایش سوهان‌زده و شکل بیضی‌های مرتبی بودند که رنگ مروارید داشت، بویی ملایم از عطر او به مشام می‌رسید، عطری دلپذیر و گرانقیمت که شباهت به بوی گلی داشت. - دوست دارم هر جا که می‌روم کسانی رو که عاشق‌شون بودم نزدیک خودم داشته باشم. تمام نظرهایی مخالفی که زن جوان در ذهن خود برای این نوع حمل خاطرات آماده کرده بود و پیشنهاد اینکه بهتر است پیرزن از امکانات عصر دیجیتال استفاده کند و این بار را حمل نکند، قبل از اینکه از دهانش خارج شوند، مسکوت ماندند؛ زیرا پیرزن چیزی از اعماق روح و احساس خود گفته بود. حرفی در مورد دردی بی‌رحم و دلتنگی غیر قابل فراموشی برای کسی که ممکن است هرگز دوباره او را نبینید، از وقتی که زن جوان، مادرش را دو سال قبل از دست داده بود، چنین احساسی برایش بسیار آشنا و نزدیک بود.

فقط خاطره‌ها را در چمدان با خود می‌برم، آدم که پیرتر می‌شه خاطراتش سنگین‌تر می‌شن، به خصوص وقتی اونا رو قاب‌شون می‌کنی.

پدرش به او نگاه کرد و ناگهان دریافت که دخترش چقدر زود مجبور به بزرگ شدن شده است و این حقیقت چقدر ترسناک و دردآور است.

اگر با سخت‌کوشی به دنبال نقاط تاریک ماجرایی بگردی آنها را در روشنایی پیدا می‌کنی.

می‌ایستاد و اردک‌های رود سن و خروج بچه مدرسه‌ای‌ها از اکول المنتار لووان در کنار خیابان را که راس ساعت چهار بعداًزظهر به همراه مادر یا پرستارشان به نانوایی می‌رفتند تا گوتر بخرند؛ یک شیرینی همراه با چای بود که آنها را تا زمان شام سیر نگه می‌داشت، تماشا می‌کرد.

چیزی که خیلی از مردم بعد از راه انداختن این همه جنگ نتونستن بفهمن اینه که هیچ برنده واقعی در پایان جنگ‌ها وجود نداره، واقعاً برنده‌ای وجود نداره، تنها کشته‌ها و از دست رفته‌ها و جدا شده‌ها وجود دارن، حادثه‌های تلخی که حتی مدت‌ها بعد از اینکه جنگ تموم می‌شه، نتایج و آثارشون ادامه پیدا می‌کنه،

اگر داشت، آن نام لوشادوموسیو دوپون بود و بعداً صرفا دوپون.