بریده‌هایی از کتاب زن و بازیابی هویت حقیقی

مادر از هر سازنده‌ای، سازنده‌تر و باارزشتر است. بزرگ‌ترین دانشمندان، ممکن است مثلاً یک ابزار بسیار پیچیدهٔ الکترونیکی را به وجود آورند، موشک‌های قارّه‌پیما بسازند، وسایل تسخیر فضا را اختراع کنند؛ امّا هیچ‌یک از این‌ها اهمیت آن را ندارد که کسی یک انسان والا به‌وجود آورد. و او، مادر است. این، آن الگوی زن اسلامی است.

ظلم به زنان، در کشورهای غربی - با همهٔ ادّعاهایی که نسبت به زنان دارند - اگر بیش‌تر از کشورهای اسلامی و شرقی نباشد، کمتر نیست.

مردان در اروپا و امریکا - نه همهٔ آنان - خیلی راحت زنان‌شان را کتک می‌زنند. روی ظلم کردن مرد به زن در خانواده، خیلی حسّاسیتی در دنیا نیست

عنصر اصلی تشکیل خانواده، زن است، نه مرد. زن در داخل خانواده، عزیز و مکرّم و محور مدیریت درونی خانواده است.

نظر اسلام در باب خانواده و جایگاه زن در خانواده، نظر خیلی روشنی است. «المرأة سیدة بیتها»؛ بزرگ خانه، زن خانه است؛ این از پیغمبر اکرم است.

زن مانند گلی است که باید او را مراقبت کرد. با این چشم باید به این موجود دارای لطافت‌های روحی و جسمی نگاه کرد. این نظر اسلام است

در داخل خانواده هم، از نظر اسلام مرد موظف است که زن را مانند گلی مراقبت کند.

قناعت کنید، از قناعت خجالت نکشید. بعضی‌ها خیال می‌کنند که قناعت مال آدم‌های تهی‌دست و فقیر است و اگر آدم [وضع مالی خوبی] داشت، دیگر لازم نیست قناعت کند. نه، قناعت یعنی در حدّ لازم، در حد کفایت، انسان توقف کند.

از اول، زندگی را پایه‌اش را بر اساس سادگی و ساده زیستی بگذارید تا زندگی بر خودتان، بر کسانتان و بر مردم جامعه ان شاءالله آسان شود.

در همهٔ امور زندگی‌تان سادگی را رعایت کنید. اولش هم از همین مراسم ازدواج است، از این‌جا شروع می‌شود. اگر ساده برگزار کردید، قدم بعدی‌اش هم می‌شود ساده و الا شما که رفتید آن مجلس کذایی مثل اعیان و اشراف‌های زمان طاغوت را درست کردید، بعد دیگر نمی‌توانید بروید در خانه کوچکی مثلاً با وسایل مختصری زندگی کنید. این جور نمی‌شود دیگر. چون خراب شده و از دست رفته است.

بعضی به دست خودشان [زندگی را] مشکل می‌کنند. در لباس‌شان، در مسکن‌شان، در تجمّلات‌شان، همه را بر خودشان سخت می‌کنند.

ملاحظهٔ انصاف را بکنید، ببینید دیگران چطوری‌اند. خیلی بین خودتان و دیگران فاصله درست نکنید. زندگی را ساده بگیرید، خودتان را اسیر تشریفات نکنید. اگر از اوّل وارد مسابقه تشریفات شدید، دیگر رها شدن از آن سخت است.

انصاف را بکنید، ببینید دیگران چطوری‌اند. خیلی بین خودتان و دیگران فاصله درست نکنید. زندگی را ساده بگیرید، خودتان را اسیر تشریفات نکنید. اگر از اوّل وارد مسابقه تشریفات شدید، دیگر رها شدن از آن سخت است.

زندگی‌تان را بر پایه اسراف قرار ندهید، زندگی را ساده قرار دهید.

گاهی بعضی از مسئولین دیدیم آن‌چنان غرق در کار می‌شوند که یادشان می‌رود از وجود همسرانشان و فرزندانشان؛ و این ضایعاتی را درست می‌کند. یعنی این‌جور نیست که ما پای تعارف باشد، بگوئیم: آقا! خواهش می‌کنیم بیش‌تر شما به خودتان برسید، شما هم بگوئید نه، اشکال ندارد. این‌جوری نیست. این یک تکلیفی است که انسان بایستی همسرش، فرزندانش، خانواده‌اش و کانون خانوادگی را حفاظت بکند.

کلّ زندگی عبارتست از یک مبارزهٔ بلند مدت، مبارزه با عوامل طبیعی، مبارزه با موانع اجتماعی، مبارزه با درون خود انسان که مبارزه با نفس است. دائم انسان در حال مبارزه است.

زندگی، یعنی این‌که ما این هدف‌ها را ترسیم کنیم و ارزش‌هایی را که برای ما عزیز و محترم است، مشخّص کنیم و بعد با همهٔ قوا بکوشیم؛ اصلاً زندگی جز این معنی ندارد؛

باید جوان ها را هدایت کرد، امّا در جزئیات امور آن‌ها نباید خیلی دخالت کرد که زندگی برای آن‌ها مشکل شود.

اگر زن یا شوهر احساس کند که دل همسرش در گروی جای دیگر است، اگر احساس کند به او راست نمی‌گوید، اگر احساس کند با دورویی برخورد می‌کند، اگر احساس کند صمیمیتی در بین نیست، هرچه هم محبّت داشته باشد، این محبّت ضعیف خواهد شد.

زن و شوهر باید به هم محبّت داشته باشند، همین! کارهایی که محبّت را کم می‌کند، انجام ندهید. مواظب باشید چیزهایی که شما را از هم گله‌مند و بیزار می‌کند، از شما سرنزند. درست نگاه کنید ببینید شوهر شما یا زن شما روی چه چیزهایی خیلی حسّاس است، از آن‌ها اجتناب کنید. بعضی‌ها بی‌اعتنایی می‌کنند.