بریده‌هایی از کتاب زن و بازیابی هویت حقیقی

ما باید شایستگی خود را ثابت کنیم. مگر نمی‌گوییم که جهیزیهٔ آن بزرگوار چیزهایی بود که انسان با شنیدن آن‌ها اشکش جاری می‌شود؟ مگر نمی‌گوییم که این زن والامقام، برای دنیا و زیور دنیا هیچ ارزشی قائل نبود؟ مگر می‌شود که روزبه‌روز تشریفات و تجمّل‌گرایی و زر و زیور و چیزهای پوچ زندگی را بیش‌تر کنیم و مهریهٔ دخترانمان را زیادتر نماییم؟!

از کم بودن تعدادمان در مقابل دنیای ظلم و استکبار نترسیم و تلاش کنیم.

باید از کسی نترسیم.

چرا باید کسانی در زمینهٔ زن، یا در زمینهٔ حقوق بشر، طوری حرف بزنند که گویی ما باید بکوشیم خودمان را با نقطه نظرهای غربی‌ها نزدیک و آشنا کنیم؟ آن‌ها اشتباه می‌کنند. آن‌ها باید نقطه‌نظرهای خود را به ما نزدیک کنند

ما موضعمان، موضع دفاع نیست. در قضیهٔ زن، در قضایای گوناگون دیگر، موضع ما، موضع تهاجم است؛ ما از دنیا طلبکاریم. دنیای مادی است که دارد در این زمینه راه خطا می‌رود. حالا خودهاشان هم - عقلاشان - دارند می‌فهمند؛ دارند تصدیق می‌کنند؛ تأیید می‌کنند آثار و تبعات زشتی که بر کارهایشان مترتب شده. دارند دانه دانه خودشان می‌فهمند، یواش‌یواش می‌گویند، عده‌ای هم زیرسبیلی رد می‌کنند. ما حالا تازه بیاییم از آن‌ها خجالت بکشیم که آن‌ها این‌جوری می‌گویند.

اگر قرار باشد که نگاه کنیم، ببینیم بیگانگان ما را بر چی ملامت می‌کنند - اگر این را بخواهیم رعایت بکنیم - خیلی کارها انجام نخواهد شد. ریشی هم که شما می‌گذارید، دنیا قبول ندارد. کراواتی هم که شما نمی‌بندید، دنیا قبول ندارد. خیلی از اطعمه و اشربه‌ای هم که شما حاضر نیستید استفاده کنید، دنیا این‌ها را قبول ندارد. حجابی که خانم‌هایتان دارند، دنیا قبول ندارد. این حرف‌ها یعنی چه؟

در قضیهٔ زن مدّعی هستیم؛ در قضیهٔ حقوق بشر مدّعی هستیم؛ در قضایای حقوق اساسی انسان‌ها مدّعی هستیم. ما مدّعی این‌ها هستیم؛ ما در مقام پاسخگویی نیستیم. چرا باید سؤال بکنند تا کسی مجبور باشد پاسخ بدهد؟ آن‌ها بی‌جا می‌کنند سؤال و ادعا می‌کنند. این روحیه، روحیهٔ خوبی است؛ روحیهٔ انقلاب این است؛ این است که حقیقت را روشن و درخشان می‌کند.

جهان غرب باید دربارهٔ کشتار کودکان خردسال در فلسطین، دربارهٔ حقوق زن و حفظ کرامت او، دربارهٔ حق ملت‌ها در تعیین سرنوشت خود، درباره حق ملت‌ها در بهره‌گیری از ثروت‌های خود و حتّی دربارهٔ آزادی شهروندان خود پاسخگو باشد.

دنیای فاسد غرب خواستند به زور زن را، شخصیت زن را در روش‌های غلط و انحرافی که همراه با تحقیر جنس زن است، به زور به ذهن دنیا فرو کنند: زن برای این‌که شخصیت خودش را نشان بدهد، بایستی برای مردان چشم‌نواز باشد. این شد شخصیت برای یک زن؟! بایستی حجاب و عفاف را کنار بگذارد، جلوه‌گری کند تا مردها خوششان بیاید. این تعظیم زن است یا تحقیر زن؟ این غربِ مستِ دیوانهٔ از همه جا بی‌خبر، تحت تأثیر دست‌های صهیونیستی، این را به‌عنوان تجلیل از زن علم کرد؛ یک عده هم باور کردند.

کسانی که در دنیای جاهل و غافل و گمراه تمدّن غربی ادعا می‌کنند طرفدار حقوق بشرند، در حقیقت ستمگران به زن هستند... ظلمی که در فرهنگ غربی به زن شده است و برداشت غلطی که از زن در آثار فرهنگ و ادبیات غرب وجود دارد، در تمام دوران تاریخ بی‌سابقه است.

دنیای غرب باید پاسخگو باشد؛ چون به زن ضربه زده‌اند؛ به حقوق زن تجاوز کرده‌اند؛ ارزش زن را تنزّل داده‌اند؛ به اسم طرفداری، به او خیانت کرده‌اند.

زن را به‌عنوان وسیلهٔ التذاذ مردان معرفی کردند و اسمش را «آزادی زن» گذاشتند! در حالی که به‌واقع آزادی مردان هرزه برای تمتّع از زن و نه آزادی زن بود.

[غربی‌ها] برای این‌که از زن، آن‌چنان موجودی به وجود بیاورند که مورد نظر خودشان است، محتاج این هستند که دایماً مد درست کنند و چشم‌ها و دل‌ها و ذهن‌ها را به همین چیزهای ظاهری و کوته‌نظرانه مشغول کنند. کسی که به این چیزها مشغول شد، کی به ارزش‌های واقعی خواهد رسید؟

غرب می‌خواهد فرهنگ خود را بر همه جا حاکم کند. فرهنگ غرب، برهنگی است.

فرهنگ، برهنگی و اختلاط و امتزاج بی‌قید و شرط زن و مرد با هم است که یکی از پایه‌های اصلی فرهنگ غربی می‌باشد و از روز اوّل، برای فساد انسان‌ها و خروج انسانیت از دایرهٔ فضایل انسانی بنیانگذاری شد.

فرهنگ غرب، فرهنگ برنامه‌ریزی برای فساد انسان است، فرهنگ دشمنی و بغض با ارزش‌ها و درخشندگی‌ها و فضیلت‌های انسانی است، فرهنگی است که همچون ابزار در اختیار خداوندان زور و زر و امپراتوران قدرت است. با این فرهنگ، درصددند نسل بنی‌آدم را از همهٔ فضایل انسانی تهی‌دست کنند و انسان‌ها را به موجودات فاسد و مطیع و تسلیم و غافل از یاد خدا و معنویت تبدیل کنند.

نگرش غربی نسبت به زن، یک نگرش مبنی بر عدم برابری و عدم تعادل است. شما به شعارهایی که در غرب داده می‌شود، نگاه نکنید؛ این شعارها پوچ است و حاکی از واقعیت نیست.

در فرهنگ غربی اگر زن بخواهد در جامعه نمود پیدا کند، شخصیت پیدا کند، حتماً باید از جذّابیت‌های جنسی خودش چیزی را ارائه بدهد. حتّی در مجالس رسمی، نوع پوشش زن باید جوری باشد که برای طرف ذی‌نفع و منتفع - یعنی طرف مرد - چشم‌نواز باشد.

یکی از مشکلات زنان در دنیای غرب، به‌خصوص در کشور ایالات متّحدهٔ امریکا، همین است که مردان با تکیه به زورمندی خودشان، به عفّت زن تعدّی و تجاوز می‌کنند.

بیش‌ترین ستم و تعرّض و تعدّی نسبت به زنان و همسران و خواهران و یا حتّی دخترانشان - طبق آمارهایی که در دنیا هست - از سوی مردانی است که در نظام‌های غربی زندگی می‌کنند.