کتاب مادمازل شنل

«چیزی رو که آدم خودش به‌دست نیاورده باشه در حقیقت مال خودش نیست و هر لحظه ممکنه اون رو ازش بگیرن. اما حتی اگه آدم همهٔ اون چیزی رو که با کار به‌دست می‌آره از دست بده بازهم موفقیت در اون کار و اون دستاوردها رو خواهد داشت.»

«من باور دارم که در تقدیر تو موفقیت‌های عظیمی هست کوکو شنل. می‌خوام کمکت کنم بهشون برسی.»

«گابریل، من مثل تو نیستم.» من گفتم: «خب پس باید یاد بگیری که مثل من بشی. همه از آدم ضعیف سوءاستفاده می‌کنن.»

شما یاد گرفتید که به‌جای جنگیدن با طوفان خودتون رو در مسیر باد رها کنید و بذارید باد شما رو بالا ببره. خیلی‌ها تلاش می‌کنن اون چیزی بشن که ازشون انتظار می‌ره، درحالی‌که من و شما هر دو می‌دونیم اون چیزی که از آدم انتظار می‌ره اون چیزی نیست که آدم آرزوش رو داره.»

«هیچ‌کس نمی‌تونه مروارید اصل رو از مروارید بدل تشخیص بده؛ درست مثل کاری که تو با خودت می‌کنی.»

مقاومت در برابر پیشرفت موجب نابودی و انقراض می‌شود

حتی زمانی‌که خیاط‌خانهٔ من مزون بیش از حد گران‌قیمتی شد، بازهم به‌جد معتقد بودم تا زمانی‌که زنان عامی نیز طرحی را نپسندند آن طرح مد نمی‌شود.

اما کوکو شنل فقط یه دونه‌ست

من زن بالغی بودم بسیار پول‌دار و موفق که دنیا به کامم بود و زندگی رامم. دوروبرم پر بود از هرآنچه ممکن بود آرزومندش باشم. بااین‌حال همین‌که دستان لرزانم به‌سمت شکمم که فرسوده‌ترین قسمت بدنم بود، پایین آمد خلاء ملموس را حس کردم. آیا اگر تنها همان یک رسالتی را که از زن انتظار می‌رفت به انجام نمی‌رساندم، هیچ‌چیز دیگر ارزش و بهایی نمی‌داشت؟ آیا فقدان شوهر و فرزند، بذر ناخشنودی و نارضایتی در زندگی‌ام می‌کاشت؟

چند بار در آینه به خود نگاه کرده بودم؟ هزاران بار؟ ده‌ها هزار بار؟ این آیین همیشگی هر زنی بود که در مقابل آینه گوشواره و گردن‌بند آویزان کند، حلقهٔ مویش را صاف کند، خط چشم بکشد و کرم و عطر بزند. من تمام عمرم چهرهٔ خود را دیده بودم. خیال می‌کردم این چهره را عمیق‌تر از هرچیزی در زندگی می‌شناسم. اما زنی که در آن لحظه می‌دیدم متفاوت بود