بریده‌هایی از کتاب تصویر دوریان گری

لرد هنری زیر لب گفت: "زنان به شکل خارق‌العاده‌ای اهل عمل‌اند. خیلی بیشتر از ما. در وضعیت‌هایی از این دست ما اغلب فراموش می‌کنیم چیزی در بارهٔ ازدواج بگوییم، و آنها همیشه به ما یادآوری می‌کنند."

باور کن، هیچ آدمِ متمدنی هرگز از هیچ لذتی پشیمان نمی‌شود و هیچ آدمِ غیرمتمدنی هرگز نمی‌فهمد لذت چیست."

من عاشق بازیگری‌ام. بسیار واقعی‌تر از زندگی است.

آدم سطحی به واقع کسی است که فقط یک‌بار در زندگی عاشق می‌شود. آنچه که آنها وفاداری و پایبندی می‌نامند، من آن را یا سستی و کاهلی آداب و رسوم می‌نامم، یا کمبود نیروی خیال‌پردازی. وفاداری همان نقشی را در زندگی عاطفی دارد که پیوستگی و انسجام در عقل. خیلی ساده، اعتراف به شکست‌ها و کوتاهی‌هاست.

لرد هنری سرش را تکان داد "دانستن، مرگبار است. این عدم‌قطعیت است که آدم را افسون می‌کند. مِه باعث می‌شود که همه چیز فوق‌العاده به‌نظر برسد."

زندگی آدمی کوتاه‌تر از آن است که بارِ اشتباهات دیگری را بر دوش بگیرد. هر کس زندگی خودش را زندگی می‌کند و بهای خود را برای آن می‌پردازد. تنها مایهٔ دلسوزی این بود که اغلب باید برای خطای واحدی بها پرداخت. به راستی که باید بارها و بارها این بها را پرداخت. تقدیر در دادوستد خود با آدمی هرگز حسابهایش را نمی‌بست.

این روزها مردم قیمت همه چیز را می‌دانند و ارزش هیچ چیز را نمی‌شناسند."

"ما همه از ترس به خاطر خودمان، دوست داریم دیگران را خوب ببینیم. بنیان خوش‌بینی، دهشت محض است. ما تصور می‌کنیم آدمهای بخشنده‌ای هستیم چون به همسایه‌مان برای دارا بودن آن فضایلی که احتمالاً خیرش به ما می‌رسد، اعتبار می‌دهیم.

مرد سالمندی که آدم بسیار دلنشین و بافرهنگی بود، اما به دام عادت بد سکوت افتاده و همان‌طور که یک‌بار خود به بانو آگاثا گفته بود، تا سی سالگی هر حرفی را که برای گفتن داشت، گفته بود.

کتابهایی که جهان، غیراخلاقی می‌نامد، کتاب‌هایی است که جهان را در شرم خود به نمایش می‌گذارد

"کاش آخر دنیا باشد. زندگی یک سرخوردگی بزرگ است."

وقتی زنی دوباره ازدواج می‌کند برای این است که از شوهر اولش متنفر بوده است. و وقتی مردی دوباره ازدواج می‌کند، برای این است که زن اولش را می‌پرستیده. زنان بخت خود را می‌آزمایند و مردان خطر می‌کنند."

"پس من سیبل را کشتم، طوری او را کشتم که انگار چاقویی در گلوی کوچکش فرو کرده باشم. اما با این حال، گلها کم‌تر زیبا نشده‌اند و پرندگان با شادمانی همیشگی در حیاط خانه من می‌خوانند. و امشب قرار است من با تو شام بخورم و سپس با هم به اپرا برویم و احتمالاً آخر شب در جایی دوباره شامی بخوریم. به‌راستی که زندگی چه نمایش خارق‌العاده‌ای است!

بچه‌ها با عشق به پدر و مادرشان آغاز می‌کنند، هنگامی که بزرگ می‌شوند به داوری در بارهٔ آنها می‌نشینند؛ گاه آنها را می‌بخشند.

"آدمها سخت مشتاق‌اند چیزهایی را ببخشند که خود به شدت به آنها نیاز دارند. این همان چیزی است که من عمق بخشندگی می‌نامم.

"کاملاً حق داشتی. چیز بی‌نهایت پستی در تراژدیهای دیگران وجود دارد."

بیش‌تر مردمان به دلیل سرمایه‌گذاری‌های سنگین در نظم زندگی ورشکسته می‌شوند. به ویرانی و تهیدستی کشاندن خود برای شعر افتخار است.

"عزیز دل من، آدم سطحی به واقع کسی است که فقط یک‌بار در زندگی عاشق می‌شود.

این روزها مردم قیمت همه چیز را می‌دانند و ارزش هیچ چیز را نمی‌شناسند."

فکر می‌کنم از این‌جا سرچشمه می‌گیرد که هیچ‌کدام از ما نمی‌توانیم کسانی را تحمل کنیم که همان کاستی‌ها و معایب ما را دارند