بریده‌هایی از کتاب زمانی که همسایه‌ی میکل آنژ بودم

حالا که به این سن‌وسال رسیده‌ام و آینده‌ای که انتظارم را می‌کشید، پشت سر نهاده‌ام، می‌دانم حتی فکر کردن به فردا، رسیدن به آن را برایم دشوار می‌کند. پس در لحظه زندگی می‌کنم و فکرم را برای رسیدن به فردا خسته نمی‌کنم. شاید فردا روز خوبی باشد، شاید نباشد، اما یک چیز مسلم است: فردا روز دیگری است.

میکل‌آنژ همیشه به من می‌گفت آسان‌ترین راه رسیدن به آینده، فکر نکردن به آن است.

من رو شاخه‌های زیادی پریدم. ولی همیشه سعی کردم شاخهٔ درست رو واسه نشستن انتخاب کنم.»

همهٔ ما برای زندگی کردن به کار نیاز داریم و کار هم نیازمند پوله. الان پول تو دست ایناست. مجبوریم یه جاهایی به خواسته‌هاشون گردن بذاریم.

میکل‌آنژ همیشه به من می‌گفت آسان‌ترین راه رسیدن به آینده، فکر نکردن به آن است. آن روزها شاید دقیقاً معنای حرف‌های او را نمی‌دانستم، اما حالا که به این سن‌وسال رسیده‌ام و آینده‌ای که انتظارم را می‌کشید، پشت سر نهاده‌ام، می‌دانم حتی فکر کردن به فردا، رسیدن به آن را برایم دشوار می‌کند. پس در لحظه زندگی می‌کنم و فکرم را برای رسیدن به فردا خسته نمی‌کنم. شاید فردا روز خوبی باشد، شاید نباشد، اما یک چیز مسلم است: فردا روز دیگری است.

مانی بی‌اختیار دفترچه را داد دست او. نگاه مینا افتاد به پریسا که هنوز همان‌جور لبخند می‌زد: «چیزی شده پریساخانوم؟» پریسا خودش را جمع کرد: «ها؟ نه! ... هیچی!» محسن پقی زد زیر خنده. مینا بیشتر کلافه شد: «خل شدی محسن؟ یا من رو سرم شاخ در آورده‌م؟» محسن در حین خنده معذب گفت: «از این چیزی که دایی نوشته بود، خنده‌ام گرفت.» مینا گفت: «دقیقاً از کدوم قسمتش؟» -‌ همون که می‌گه هر بار دور بر می‌داشتم، یه گندی می‌زدم!

بزرگ‌ترین خطری که ما را تهدید می‌کند، پایین بودن و در دسترس بودن اهدافمان است، نه بزرگ بودن و دست‌نیافتنی بودن آن‌ها.

بزرگ‌ترین خطری که ما را تهدید می‌کند، پایین بودن و در دسترس بودن اهدافمان است، نه بزرگ بودن و دست‌نیافتنی بودن آن‌ها.